NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: City, Amsterdam, Metropool, Den Haag; Cinerama, Rotterdam; Camera, Groningen; Rembrandt, Eindhoven.

Ranzige gebaren van dief Jack Nicholson

Door BIANCA STIGTER
Er zit één ontroerend gebaar in Blood And Wine en een heleboel walgelijke. Het ontroerende gebeurt tijdens een autorit. Een oudere vrouw en een jongeman worden achterna gezeten door twee boeven en als de vrouw plotseling op de rem moet trappen, slaat ze in een reflex haar arm naar rechts. Het zijn een moeder en een zoon, wisten we al, en nu weten we het echt.

Het walgelijkste van de walgelijke gebaren gebeurt een paar seconden later, als de arm voorgoed niet heeft gebaat en de auto op zijn kop langs de kant van de weg ligt. Een van de boeven kruipt naar binnen. Hij noemt de stervende vrouw honey, hij is haar man. Hij zegt sorry, hij heeft het niet zo bedoeld. Dan beweegt hij haar hand over haar lichaam en kruipt haar slipje binnen. Zou ze daar misschien de juwelen verstopt hebben? Regisseur Bob Rafelson en acteur Jack Nicholson maakten samen onder meer Five Easy Pieces (1970) en The Postman Always Rings Twice (1981). Nu is er van hetzelfde tweetal Blood And Wine. Nicholson is een wijnhandelaar die op te grote voet leeft en besluit aan zijn geldgebrek voor eens en altijd een einde te maken door een diamanten ketting van een rijke klant te stelen. Daarna wil hij er vandoor met het mooie kindermeisje van de klant.

Het mag niet zo zijn. Nicholson wordt gedwarsboomd door zijn vrouw, zijn stiefzoon, de professional die hij voor de klus heeft ingehuurd en op het laatst zelfs door het kindermeisje, op wie ook de stiefzoon verliefd wordt. Zich wentelend in lust, jaloezie, wraak en agressie stort de film zich van de ene plotwending in de andere. De twists volgen elkaar tegen het einde zo razendsnel op dat het bijna komisch wordt. Bijna, want dan vloeit er weer wat bloed - uit Nicholsons benen bijvoorbeeld, die tussen een steiger en een boot geplet worden.

Goede acteurs (naast Nicholson doet ook Michael Caine mee, en Judy Davis) en een goede regisseur blijken geen enkele garantie voor een goede film te bieden.

De samenwerking tussen Nicholson en Rafelson is hier slechts goed voor ranzigheid.