NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S c h a k e l s

Door een onzer redacteuren
ROTTERDAM, 16 JAN. Regilio Tuur stopt met boksen. De 29-jarige wereldkampioen van de World Boxing Organisation (WBO) in het supervedergewicht doet afstand van zijn wereldtitel. Dat maakte hij vanochtend bekend op een persconferentie in Rotterdam.

,,Ik heb altijd gezegd: I'm on a mission. Nu kan ik zeggen: Mission completed'', zei Tuur vanmorgen in het Feyenoord-stadion. ,,Dit is het mooiste moment uit mijn sportcarrière, omdat ik vandaag kan zeggen dat ik alle doelen bereikt heb. Dat is uniek voor iemand van 29.''

Tuur had op 1 maart in Parijs zijn wereldtitel moeten verdedigen. Een hardnekkige spierblessure in zijn rechterarm maakte het voor hem onmogelijk om op die datum in de ring te verschijnen voor een gevecht tegen uitdager en Europees kampioen Julien Lorcy. Uitstel bleek niet mogelijk volgens de richtlijnen van de WBO.

Tuur gaat zich toeleggen op de confectie. Als eigenaar van een eigen kledinglabel opent hij binnenkort filialen in Rotterdam en New York. Ook wil hij lezingen verzorgen voor het bedrijfsleven. Tuur bokste 47 profpartijen. Drie keer verloor hij, één duel eindigde onbeslist. Sinds september 1994 is hij wereldkampioen van de WBO.

Eén verwoestende uithaal op de kin van Kelcie Banks en hij was op slag een bekende Nederlander. Ruim acht jaar geleden verbaasde Regilio Tuur de verzamelde bokswereld door in de eerste ronde van het olympisch toernooi de regerend wereldkampioen uit de Verenigde Staten binnen twee minuten tegen het canvas te slaan. Zijn naam was gevestigd, zijn Olympische Spelen waren geslaagd. Maar weinigen herinneren zich dat de geboren Surinamer in Seoul vervolgens zelf in de kwartfinale sneuvelde.

De memorabele overwinning op Banks brachten de grenzeloze ambities van de pupil van trainer Jan Schildkamp plotseling in een stroomversnelling. Het amateurwereldje beu zocht Tuur in het jaar volgend op de Olympische Spelen zijn heil in de Verenigde Staten, in New York om precies te zijn - het walhalla van de bokssport. Hij verkoos een bestaan als profbokser en vond onderdak in de Gleason's Gym in Brooklyn bij manager-miljonair Bill Bikoff. ,,Ik ga mijn eigen weg'', zo verklaarde hij zijn stap ruim vier jaar geleden in een vraaggesprek met NRC Handelsblad. ,,Ik ben altijd al een buitenbeentje geweest.''

In Nederland werd schamper gereageerd op de oversteek van de zelfbewuste gelukszoeker die inmiddels als Reggie door het leven ging. Wie dacht Regilio Tuur wel niet dat hij was? Besefte hij wel dat hij min of meer bij toeval op de Olympische Spelen was beland? Had niemand hem verteld dat hij weliswaar aardig kon boksen, maar beslist geen uitzonderlijk talent was? Die jongen met het grote ego zou spoedig weer met hangende pootjes voor het ouderlijk huis in Hoogvliet staan, zo was de verwachting.

De sombere voorspellingen spoorden Tuur slechts aan. ,,Toen Columbus eeuwen geleden weg ging voor een lange reis, wilden ze hem eveneens opbergen'', zei hij bijna drie jaar terug. Vastberaden beet hij zich vast in zijn missie. Regilio Tuurrific! Tuur, van 12 augustus 1967 te Paramaribo, creëerde gaandeweg zijn eigen American Dream. Al op zijn dertiende mijmerde hij over een wereldtitel. In New York zou hij zijn droom in vervulling laten gaan, vertelde hij tegen iedereen die het maar horen wilde. In die stad maakte hij op 27 juli 1989 zijn debuut als professional. Met succes. Tegenstander Dennis Pantoja ging al in de eerste ronde neer.

Vele overwinningen volgden. Stap voor stap stevende hij af op dat ene grote, bijna heilige doel: een gevecht om de wereldtitel. In december 1992 veroverde Tuur de Europese kampioensgordel in het supervedergewicht en twee jaar later werden zijn inspanningen en trainingsijver beloond. In 'zijn' Rotterdam, in het sportpaleis Ahoy', versloeg Tuur op 24 september de Amerikaan Eugene Speed op punten. Hij werd de eerste Nederlandse wereldkampioen boksen. Zelfs wijlen Bep van Klaveren, voormalig olympisch kampioen en tot vlak voor zijn dood een voornaam criticaster van Tuur, was daarin nooit geslaagd.

Toch was niet iedereen ingenomen met Tuur, zijn prestaties tussen de touwen ten spijt. Vooral zijn zo nu en dan wat pedante houding stuitte op weerzin. Sommigen schilderden hem af als een arrogante blaaskaak die het te hoog in de bol had. De kritiek richtte zich verder op de status van zijn bond, de World Boxing Organisation (WBO), die in de hiërarchie van de versplinterde bokswereld een ondergeschikte rol speelt. Tuur legde alle kritiek naast zich neer. ,,Je moet niet luisteren naar mensen die zeggen dat je iets niet kunt'', zei hij drie jaar geleden in NRC Handelsblad. Na het behalen van de WBO-titel verdedigde Tuur zijn titel zes keer met succes. Vier keer gebeurde dat in eigen land. Met zijn Tuur on Tour-karavaan deed de kampioen achtereenvolgens Groningen, Arnhem, Amsterdam en Den Bosch aan. Ruim tien jaar nadat Rudy Koopmans en Alex Blanchard elkaar in Ahoy' bestreden, blies Tuur met veel tamtam het profboksen in Nederland nieuw leven in. De wereldkampioen profileerde zichzelf als weldoener en beschermheer van andere vuistvechters uit de stal van manager Stan Hoffman, de flamboyante Amerikaan die Bikoff opvolgde. Onder Hoffmans leiding volgden Nederlandse boksers als Orhan Delibas, Raymond Joval en Don Diego Poeder het voorbeeld van 'leermeester' Tuur.

De laatste twee jaar verloren de door Tuur geregisseerde boksgala's steeds meer glans. Het commerciële circus ontaardde in een plichtmatige voorstelling waarin Tuur steeds vaker de volle twaalf ronden nodig had om zich mindere goden van het lijf te houden. Ook intern rommelde het. De zakelijke banden tussen Tuur en jeugdvriend-bokspromotor Peter Blommaert werden verbroken terwijl Poeder uiting gaf aan zijn onvrede. De aankondiging van het gala in Den Bosch, getiteld Tuur & Company, was in zijn ogen een belediging voor hem en zijn collega's.

Tuur verlegde zijn aandacht naar andere commerciële activiteiten. Ook buiten de ring ontpopte hij zich als een behendig zakenman. Vooral de kledingbranche genoot zijn belangstelling. Tuur begon een eigen kledinglijn bij Adidas. Daarnaast beheert hij zijn eigen fanclub en is hij de drijvende kracht achter een bedrijf dat Tuur-parafernalia op de markt bracht.

Zijn levensloop vertoont opvallende overeenkomsten met het verhaal van de krantenjongen die het uiteindelijk tot miljonair schopt. Vlak na zijn geboorte constateerden artsen een ernstige hartafwijking. Tuur zou nooit in staat zijn om zware fysieke arbied te verrichten, voorspelden zij. Maar hij overwon het fysieke ongemak.

,,Ik heb mijn belofte waargemaakt'', zei Tuur op zijn persconferentie. In een door hem persoonlijk opgestelde verklaring somde hij zijn behaalde doelen een voor een op. Een greep uit de door Tuur opgestelde conclusie, bestaande uit zeven punten: 'Ik heb de bokssport op een hoger niveau gebracht voor mijn opvolgers.' En: 'Ik heb door mijn daden het Nederlandse profboksen gemaakt tot wat het nu is.' Tot slot constateerde Tuur dat hij de bokssport op zijn hoogtepunt èn ongeschonden de rug toekeert. 'Boksen is een gevaarlijke sport wanneer je niet voor honderd procent de ring in gaat.'

Tuurs mededeling kwam vanmorgen niet als een verrassing. De afgelopen weken stonden bol van de geruchten over zijn naderende afscheid. Zakelijke beslommeringen en problemen in de privé-sfeer zouden een voortijdig afscheid van de ring min of meer onvermijdelijk maken. Tuur weersprak de geruchten. ,,Ik dank God dat hij mij de kracht heeft gegeven voor wat ik heb bereikt èn de wijsheid heeft gegeven om vandaag deze beslissing te nemen.''