Aftreden en nakaarten
DE PROVINCIE Zuid-Holland maakt
een bestuurlijke kaal slag zonder precedent mee. Achtereenvolgens zijn
drie gedeputeerden en de commissaris van de koningin afgetreden. Vooral
dat laatste is uitzonderlijk. De aanleiding is er echter geheel naar:
wildbankieren vanuit het Provinciehuis, culminerend in de Ceteco-
debacle. De Commissie-Van Dijk velde vorige week een keihard oordeel:
"ondeugdelijk en extreem riskant, onrechtmatig en democratisch
ontoelaatbaar".
Vooral deze laatste kwalificatie baarde zorg. Hij slaat op de
geheimhouding van het besluit uit 1995 over het "geïntensiveerd
treasurybeleid" voor de Provinciale Staten. Het eigenmachtig
uitschakelen van iedere politieke controle is onvergefelijk. Het valt
moeilijk in te zien hoe de betrokken bestuurders daaraan een ander
gevolg konden verbinden dan zij hebben gedaan. Dat ambtenaren wellicht
met dat besluit aan de haal zijn gegaan, verdient zeker de aandacht maar
is staatkundig gezien van een andere orde.
HET HERSTEL van de democratische controle verloopt in
één opzicht moeilijker dan men na de dramatische
gebeurtenissen van vandaag zou zeggen. Aftreden gaat ten koste van het
afleggen van een volle verantwoording aan de Staten. Het debat krijgt
immers in het geval van een afgetreden (of aftredende) bestuurder
onvermijdelijk het karakter van nakaarten. De Ceteco-affaire is meer
waard.
In het geval van de commissaris van de koningin is er een speciale
spanning aan het licht getreden tussen de collectieve
verantwoordelijkheid als lid van het college en de individuele
verantwoordelijkheid als door de Kroon benoemde bestuurder. Deze kan men
niet, zoals mevrouw Leemhuis na haar aftreden enigszins leek te doen, op
conto van de media-aandacht schuiven. De afgetreden gedeputeerden Wolf
en Heijkoop hebben de Commissie-Van Dijk verweten dat zij niet zijn
gehoord. Dat verwijt wekt de indruk dat zij wel degelijk iets ter
verdediging van de ogenschijnlijk onverdedigbare besluiten hadden aan te
voeren. Het kan nu slechts mosterd na de maaltijd zijn. Hoe juist hun
besluit ook is, het laat door de timing toch een wat flauwe smaak
achter.