De avonturier Armstrong is allang begraven
De 87ste Tour de France kende
een voorspelbaar, maar ook een enerverend koersverloop, met Lance
Armstrong als de verwachte winnaar. Veel wedstrijden in een wedstrijd.
De charme zat hem niet in de spanning, maar in de strijdlust.
Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN
ROTTERDAM, 24 JULI. De rode bloedlichaampjes van Sergei Ivanov en de
vuistslag van Jeroen Blijlevens symboliseren de cirkelvorming van de
Tour de France. De Rus kreeg voor het eerste fluitsignaal een
startverbod wegens een te hoge hematocrietwaarde. De Nederlander wacht
een boete en waarschijnlijk een schorsing, nadat hij zich gisteren op de
Champs-Elysées een slechte verliezer had getoond.
Tussen het startverbod van Ivanov en de vuistslag van Blijlevens had de
tuchtcommissie van de Tour weinig overwerk. De positieve
wedstrijdelementen waren in de meerderheid. De ronde werd weliswaar
gekenmerkt door een voorspelbare eindwinnaar, toch viel er in de schaduw
van de gele trui een hoop te beleven. Spannende massasprints, manmoedige
vluchtpogingen, heldhaftige bergetappes en een tweede tijdrit om in te
lijsten.
Het is de charme van de Tour, die bestaat uit vele wedstrijden in een
wedstrijd. De vermeende vriendschap tussen Lance Armstrong en Marco
Pantani eindigde in een verbale oorlog. De vluchtpogingen van Eric
Dekker waren door niemand voorspeld. De wielersport is van oudsher
ondoorgrondelijk.
Dekker werd uitgeroepen tot de meest strijdlustige renner en zal de
komende weken als een nationale held worden ontvangen in de criteriums.
Hij is een laatbloeier op de fiets. Het predikaat 'eeuwig talent' is
niet meer van toepassing. De 29-jarige Dekker moet ook klassiekers
kunnen winnen, gezien zijn koersinzicht en zijn aanvalskracht.
Met drie ritzeges camoufleerde hij de zwakke resultaten van zijn
ploeggenoot Michael Boogerd, die onder toezicht van zijn dokter even
kwetsbaar bleek als zonder spreekbuis in de buurt. Hij stapte vrijdag
kotsend van de fiets. Het sportieve drama was compleet, toen hij
zaterdag door een volgwagen werd geraakt. Boogerd moest opgeven. Met een
29ste plaats werd Maarten den Bakker de bestgeklasseerde Nederlander.
Bij de criticasters leidden de topprestaties van de wielrenner steevast
tot negatieve reacties. Zo hard fietsen kan niet op een boterham met
pindakaas. Zij die alleen de wielersport in het verdomhoekje plaatsen,
zouden de ogen moeten openen bij het volgen van bijvoorbeeld zwem- en
atletiekwedstrijden. Het is een publiek geheim dat stimulerende middelen
in de topsport gemeengoed zijn.
De Tour wordt ook door wielerartsen als een bovenmenselijke inspanning
gezien. Manager Squinzi van Mapei trok vorige week aan de bel. Volgens
hem zou het verboden eiwithormoon EPO nog steeds gemeengoed zijn in het
peloton. De Italiaanse suikeroom heeft misschien gelijk, maar waarom
veegt hij zijn eigen stoep schoon? Alsof de renners van Mapei de
voorjaarsklassiekers niet elk jaar naar hun hand zetten.
Geruchten over gebruik van doping werden afgelopen maand niet bewezen
geacht. Armstrong blijft voor veel Franse journalisten een verdachte
figuur. Een gewezen kankerpatiënt zou de Tour niet kunnen winnen,
oordelen zij, overigens niet gehinderd door kennis van oncologische
wetenschap. De verdachtmakingen bleven beperkt tot mondelinge zaken.
Armstrong hoefde zich niet te verdedigen tegen artikelen in de Franse
pers, zoals vorig jaar het geval was.
Armstrong is inderdaad een medisch wonder. Maar wie zijn trainingsschema
nader bestudeert, komt tot de conclusie dat hij van de kanshebbers
verreweg de beste voorbereiding heeft genoten. Hij heeft de Tour niet in
bed gewonnen, zoals Joop Zoetemelk vaak pleegde te zeggen. Zoetemelk Hij
heeft de Tour in de wintermaanden gewonnen. Zijn oefensessies vielen
niet te vergelijken met het chaotische voorspel van Jan Ullrich. De
Duitser voert een eeuwig gevecht met de weegschaal. Hij heeft na de Tour
die de talentvolle Duitser als tweede beëindigde, weer eens
beterschap beloofd.
De manier waarom Armstrong de tweede tijdrit in zijn voordeel besliste,
getuigde van een typisch Amerikaanse eerzucht. Hij wilde zijn critici de
mond snoeren en behaalde alsnog de felbegeerde dagprijs. Daarmee
schaarde hij zich in het rijtje van koele rekenaars. Met dank aan zijn
Belgische ploegleider Johan Bruyneel, die volgens de Europese
wielerwetten eerder de verdediging dan de aanval kiest. Avonturier
Armstrong is al lang en breed begraven.
Armstrong veroverde na tien wedstrijddagen de gele trui en verdedigde
het leiderstricot aanvankelijk met groot gemak. Maar in de slotweek
bleek hij net zo kwetsbaar als zijn meeste voorgangers. Het valt niet
mee om drie weken in topvorm te verkeren, zo leert de geschiedenis van
de Tour. De fysieke inspanning weegt minstens zo zwaar als de morele
last van de gele trui.
Armstrong beleefde moeilijke momenten in de alpen, en die werden niet
alleen veroorzaakt door de 'hongerklop' de Joux-Plane. Hij revancheerde
zich in de tijdrit naar Mulhouse. Zonder deze prestatie zou hij zijn
vergeleken met fletse eindwinnaars als Zoetemelk en Stephen Roche. Nu
verdient hij een plaatsje in de categorie Lucien van Impe en Pedro
Delgado. Niet groots, wel overtuigend.
Armstrong treedt in de voetsporen van renners als Gino Bartali, Fausto
Coppi, Bernard Thevenet en Laurent Fignon. Zij hebben de Tour allemaal
twee keer gewonnen. Geen slecht gezelschap.