Tour de France

Nieuws

Uitslagen

Favorieten

Deelnemers

Route

Eerdere artikelen

In de schaduw van kopman Lance Armstrong rijden zijn helpers zich in het zweet. Ze zijn de ijdeltuiten van het peloton. All American Boys, met hun hagelwitte tanden en hun zelfverzekerde blik.

Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN

FREIBURG, 21 JULI. Zonder zijn waterdragers zou de kopman van US Postal vermoedelijk niet meer in de gele trui rijden. Lance Armstrong werd in de Alpen bijna letterlijk omhoog gezeuld door zijn ploeggenoten. Op weg naar Morzine had hij last van 'hongerklop', vertelde de klassementsleider van de Tour de France. Het kan waar wezen, maar in de voorgaande dagen had hij ook al bleekjes op zijn fiets gezeten. Hij was niet meer de superieure rijder van het eerste uur. Hij mag blij zijn dat wielrennen kenmerken vertoont van een teamsport.

De ploegentactiek van US Postal is afgestemd op de verschillende kwaliteiten van zijn helpers. De zwaargebouwde Frankie Andreu en George Hincapie moesten hun vaandeldrager op de vlakke wegen uit de wind houden. De lichtgewichten Tyler Hamilton en Ken Livingston moesten op geaccidenteerd terrein het tempo opschroeven. Vier Amerikanen die in de schaduw van hun kopman het grote geld ruiken. Ze zijn niet alleen sportman, ze zijn ook zakenlieden. De persoonlijke ambities worden naar de achtergrond gedreven door een groter doel. Loods Lance veilig naar Parijs!

Frankie Andreu is een 33-jarige veteraan uit de staat Michigan. Voor de start van de etappe poseert hij voor Amerikaanse toeristen die de Tour de als een curieus circus beschouwen. Andreu lacht zijn witte tanden bloot voor de fotosessies. Hij mag als enige coureur zijn laptop gebruiken tijdens de Tour. Hij schrijft een verhaal over het wielerleven in Frankrijk en heeft zijn landgenoten een hoop uit te leggen.

"Ze denken dat we onderweg van de fiets stappen en haute cuisine gaan eten", vertelt Andreu op spottende toon. "Ze denken dat we bij elk kasteel halthouden en een rondleiding krijgen van een meneer van adel. Ze weten helemaal niks van deze sport. Gelukkig hebben we Lance, die ze de beginselen uitlegt op zijn homepage."

Alle renners van US Postal zijn computerfreaks. Ze lezen geen bladen met foto's van blote dames. Ze volgen de beursnoteringen op Wall Street. Ze kopen en verkopen hun aandelen met hetzelfde gemak waarmee ze van fiets wisselen. Om de concentratie te bewaren heeft de Belgische ploegleider Johan Bruyneel de renners verboden hun speelgoed mee te nemen naar de Tour.

Zijn Belgische assistent Dirk de Mol staat vierkant achter de disciplinaire maatregel. Hij roemt overigens de beroepsernst van de renners. "Als ze niet aan tafel zitten, liggen ze op bed." Volgens De Mol is het zelfvertrouwen groter dan bij de concurrentie. "Deze mannen zijn altijd zeker van hun zaak. Ze kennen geen twijfel. Soms zijn ze te zelfverzekerd, zoals Lance op de Joux-Plane. Hij heeft dan iemand nodig om hem af te remmen. Bruyneel is daarvoor de perfecte man. Als ik u laat horen wat hij hem in de auto allemaal toeroept, dan gelooft u de oren niet."

Steffen Kjaergaard heeft zich dit seizoen "gemakkelijk aangepast" aan de Amerikaanse wielercultuur. De 27-jarige Noor zou moeilijker kunnen aarden in een Franse of Italiaanse ploeg. Hij reed eerder voor de Nederlandse ploeg TVM. Daar heerste meer gezelligheid dan professionalisme. "Ik heb veel gelachen bij TVM, maar de organisatie was heel slecht", meent Kjaergaard.

Hij raakte bij US Postal onder de indruk van de collectieve dadendrang. "Ze zijn heel erg gefocust op een etappe. Bij de teambespreking wordt er niet plichtmatig geroepen dat we moeten winnen. Ze menen het echt. Ze roepen niet zomaar iets. Als ze de Hautacam moeten beklimmen, vreten ze die berg in hun gedachten op. Dat is het grote verschil met de rest."

Volgens Kjaergaard is er geen geheim bij US Postal. Of toch wel. "Het geheim is Lance. Hij is een harde, maar eerlijke baas." Als een Amerikaanse toerist vriendelijk verzoekt het boek van Armstrong te signeren, weigert Kjaergaard mee te werken. "Ik heb dat boek niet geschreven. Dus zet ik ook geen handtekening. Ik ben geen held. Ik ben maar een eenvoudige jongen uit Scandinavië."

Ondertussen onderhandelt zijn ploeggenoot Hamilton met een fotograaf die afbeeldingen op posterformaat verkoopt. De meesterknecht van Armstrong is hard bezig miljonair te worden, maar een paar tientjes voor een levensgrote foto is te veel gevraagd. "Ik koop hem alleen voor 40 francs", zegt Hamilton met een stalen gezicht. De fotograaf gaat uiteindelijk door de knieën.

De 29-jarige Hamilton is afkomstig uit de staat Massachusetts. Hij was een talentvolle skiër die in 1990 bij een slalom zijn rugwervels brak. Tijdens het genezingsproces moest hij veel fietsen. Hij kreeg de smaak te pakken en besloot een tweede carrière te beginnen. Hij was een laatbloeier in het peloton en wordt vanwege zijn geringe lengte en zijn jongensachtige gezicht nog wel eens over het hoofd gezien. Voor Armstrong is Hamilton een onmisbare schakel in het ploegenspel. Andersom is er veel respect. "Lance is een fantastische mentor. Hij heeft van mij een volwassen coureur gemaakt", zegt Hamilton.

Ingewijden in de wielerkaravaan beweren dat hij te zelfzuchtig is om zich jarenlang voor Armstrong weg te cijferen. Hamilton won vorige maand de sterk bezette rittenkoers Dauphiné Libéré. Als wederdienst voor jarenlange dwangarbeid. Hij zou de zoete smaak van de overwinning te pakken hebben.

Wanneer wordt hij zelf kopman, luidt de logische vraag. "Ik ben nu tevreden met mijn rol in de Tour", antwoordt Hamilton op de automische piloot. Even later toont hij zich de eerzuchtige sportman die we ons hadden voorgesteld. "Ik wil een keer op het podium staan in Parijs. Als een contender, niet als een helper."