Tour de France

Nieuws

Uitslagen

Favorieten

Deelnemers

Route

Eerdere artikelen

Achterop de motoren die in de karavaan van de Ronde van Frankrijk rijden zie je taferelen die de huiskamer zelden bereiken. Verslag van een duopassagier.

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW

DRAGUIGNAN, 15 JULI. Vlak voordat de renners in Avignon aan de dertiende Touretappe beginnen, tegen twaalven, start Pascal Herledan zijn motor. Met z'n 1.000 cc Kawasaki rijdt hij verslaggevers rond die de renners van start tot finish van dichtbij willen zien. Al voor het achtste jaar. De 42-jarige Parisien leidt een afwisselend leven. Tijdens Roland Garros verricht hij hand- en spandiensten en in speelfilms heeft hij rolletjes als figurant. Onder het rijden haalt motard Herledan uit zijn tanktas een Polaroid-foto waarop hij als film-'flic' te zien is. Een beroep heeft hij niet, hij noemt zichzelf un vagabond, een vrijbuiter. Smalle straten in kleine dorpjes en asfaltwegen die wijngaarden doorsnijden vormen vandaag zijn werkterrein.

Achterop de motor in de Tour zie je taferelen die zelden de huiskamer bereiken. Na enkele tientallen kilometers laten de meeste waterdragers van de twintig ploegen zich terugzakken tot bij de ploegleiderswagens. Op zich niks bijzonders. Zoals elke dag slaan ze bidons met drank in voor zichzelf maar vooral voor hun ploeggenoten.

De Belg Paul van Hyfte van Lotto, zijn landgenoot Geert van Bondt voor de ploeg van TVM, de Amerikaan Tyler Hamilton voor de ploeg van geletruidrager Lance Armstrong.

En wie vervult die nederige helpersrol bij Rabobank? Michael Boogerd! Een dag nadat hij op de Mont Ventoux niet meekon met de besten en een goede eindklassering in het algemeen klassement verspeelde, stelt de kopman van de grootste Nederlandse wielerploeg zich in dienst van zijn acht ploeggenoten. Nadat hij zijn petje heeft weggegooid, pakt hij rijdend naast de wagen van ploegleider Theo de Rooy de ene coca-colarode bidon na de andere aan. Twee stopt hij er in zijn bidonhouders, vier in de twee rugzakken waarop zijn startnummer 41 is vastgeprikt en nog twee onder zijn tricot, tegen zijn schouderbladen geklemd. De meeste 'waterdragers' grijpen de gelegenheid aan om zich tijdens het aanpakken van de bidons even op sleeptouw te laten nemen. Ze houden de bidons wat langer dan nodig vast en krijgen zo meters op de terugweg naar het peloton cadeau.

Sommige renners zullen die dag het peloton niet meer zien, zoals Leon van Bon. Hij laat zich terugzakken naar de Tourarts, die vanuit een wit cabrioletje achter de wagen van koersdirecteur Leblanc medische hulp verleend. Met zijn rechterhand gaat de kampioen van Nederland aan de auto hangen, met links wrijft hij over zijn buik. Het medisch bulletin van later die dag meldt dat Van Bon last heeft gehad van 'aanhoudende spijsverteringsproblemen'.

Grappig om te zien hoe renners afstappen om in de berm een plas te doen. Een beetje voorovergebogen en zelden in de buurt van toeschouwers. Schitterend om te zien hoe een renner die met twee anderen al op het eerste klimmetje van de dag is gelost woest kijkend zijn middelvinger opsteekt naar een collega die weigert kopwerk te doen. Zo komen we natuurlijk nooit meer terug bij het peloton, zie je hem foeteren. Mensen langs de kant - vanwege de nationale feestdag, Quatorze Juillet, is de belangstelling groter dan op een gewone vrijdag - staan daar niet alleen met camera's, ook met uitgestoken gsm's, om bekenden deelgenoot te maken van de geluiden in de Tour. Het geronk van de helikopters die permanent boven de renners hangen, van de motoren van fotografen en gendarmes, de veeltonige claxons van flitsende Alfa's met directieleden en koerscommissarissen, en het geraas van de ploegleidersauto's die in colonne de renners volgen. Jammer dat ze aan de andere kant de uitlaatgassen niet kunnen ruiken. Of kunnen voelen hoe hard het zadel van de motoren is.

Niet alleen de renners, ook volgers als Pascal Herledan zijn de helden van de Tour. Manoeuvreren tussen de ploegleiderswagens, met de achteruitkijkspiegel rakelings langs toeschouwers die slechts oog hebben voor wat er achter de motoren komt, bijna wegslippen op de witte streep van een zebrapad. Soms gaat het verkeerd. In het voorbijrijden zagen we onderweg iets dat op een ernstig ongeluk leek. Politie, brandweer, dekens.

Meestal loopt het goed af. Zoals vlak voor de finish, als achter de eerste renners een zwart hondje het parkoers oprent. Ploegleiders trappen op de rem en een agent-te-voet met te weinig conditie slaagt er na een paar schijnbewegingen van het angstige dier in om de amokmaker te vangen. Twee minuten later spurt een groepje van zes renners, en even later het peloton, langs de plek van het incident. Om vier uur, Vicente Garcia-Acosta heeft gewonnen, zit de reis door 't hart van de Tour er op. Herledan vervolgt even later op de motor zijn weg, naar Saint-Tropez. De vagebond lacht. "Ik slaap vannacht bij een vriendin."