Tour de France

Nieuws

Uitslagen

Favorieten

Deelnemers

Route

Eerdere artikelen

Wie deze week naar de top van de Mont Ventoux fietst, zoals het peloton vandaag in de twaalfde etappe van de Tour, heeft een enkeltje naar de hel. 'De Reus van de Provence' trakteert avonturiers op twee wielen op een ijskoude mistral.

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW

MONT VENTOUX, 13 JULI. Op de ansichtkaarten die in nabije dorpen als Bedouin en Malaucène te koop zijn, schijnt altijd de zon op de grootste berg in de Provence. Ook in de geschiedenisboeken zie je hoe legenden als Robic, Gaul, Ocaña en Merckx zich zwetend een weg zoeken naar de top van de Ventoux, voortgejaagd onder een brandende zon.

Maar het kan ook spoken op de Mont Ventoux, zoals in de afgelopen dagen. 'De reus van de Provence', een berg van mythische proporties, had een dikke winterjas aangetrokken. Een verblijf op en vlak onder de top van de 1.912 meter hoge berg werd onaangenaam gemaakt door windvlagen met stormkracht, tot 130 kilometer per uur, dikke mist, hagelbuien, overvloedige regenval en temperaturen rond het vriespunt. Alleen een dwaas gaat er dezer dagen zonder warme kleding en een regenjas op twee wielen naar boven.

De wind waait op de Ventoux soms uit alle hoeken, vertelt een fraai geïllustreerd boekwerkje over de berg. In de zomer worden periodes van verzengende hitte meestal afgewisseld door verkoelende hagelbuien, ook sneeuw is geen zeldzaam verschijnsel in het warmste jaargetijde. De wind kan er dan zelfs snelheden van 250 kilometer per uur bereiken.

Gisteren waaide het zo hard dat de directie van de Tour de France besloot om de perstent bovenop de berg weg te halen. In zulke omstandigheden zouden de honderden journalisten hun werk vandaag niet kunnen doen, meende Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc. Het journalistieke hoofdkwartier heeft nu een plaats gekregen in Carpentras, waar de renners vanochtend vertrokken.

Gisteren was het door de harde wind nog een opgave om een notitieboekje vast te houden bij het monument voor Tom Simpson, de Engelse wielrenner die door een combinatie van drank, doping en uitputting doodviel op een kilometer van de top. De gedenksteen die Britse collega's oprichtten voor hun 'Tommy' en waar petjes, banden, bidons, bidonhouders en andere parafernalia van het cyclisme een plaats hebben gekregen, maakt dezer dagen onderdeel uit van een onheilspellende decor: de ijskoude mistral blaast loodgrijze luchten over de berg. Donkere wolken worden over de Ventoux geblazen, zo donker en grijs, alsof er aan de andere kant een uitslaande brand woedt die gepaard gaat met een hevige rookontwikkeling.

'A la memoire de Tom Simpson, medaille olympique champion du monde. Ambassadeur sportif brittanique. Décédé le 13 juillet (tour de france 1967). Ses amis cyclistes de grande bretagne'.

Vandaag 33 jaar geleden stierf Simpson en even zullen ze in het peloton aan hem hebben gedacht. Over de tekst van het bronzen plaatje dat zijn familie drie jaar geleden op het stenen monument heeft laten aanbrengen, zullen de meningen in het peloton verdeeld zijn: There is no mountain too high.

Eergisteren was de top van de Mont Ventoux onbereikbaar voor een kleine drieduizend renners. Ruim zevenduizend wielertoeristen waren dinsdag van start gegaan voor l'étappe du Tour, georganiseerd door het Franse wielermaandblad Vélo, een voorproefje van de twaalfde etappe in de Ronde van Frankrijk. Ze zouden het parkoers volgen waarover de Tourrenners vandaag van Carpentras naar de top van de Ventoux rijden. Eenmaal op de berg werden ze overvallen door slecht weer. Regen, hagel, een harde wind, dichte mist en een ijzingwekkende kou maakten van de tocht een ontbering. In de loop van de middag maakten de organisatoren een einde aan de tocht. Tot zes kilometer van de top - vierduizend renners waren dat punt toen al gepasseerd - werden de deelnemers gedwongen van hun fiets te stappen. Het werd niet verantwoord geacht de tocht voort te zetten. Met auto's werden ze weer naar waarmer en lager gelegen plaatsen gebracht, sommigen verkozen een afdaling op de fiets. Met behulp van een helikopter werd gekeken of er geen verkleumde renners op de bergweg waren achtergebleven.

In de Franse pers werden gisteren de woorden 'hel' en 'apocalyps' gebruikt om de toestand in de laatste kilometers van de Ventoux te beschrijven. Een maanlandschap, zo noemen veel renners onder wie geletruidrager Lance Armstrong de ruige streek vanaf het restaurant Chalet Reynard. Maar dat is nog een milde aanduiding voor het gebied dat wielrenners in deze gure week aantreffen vanaf zes kilometer van de top. Welkom in de hel op aarde.

Brandweerlieden en gendarmes richtten afgelopen dinsdag op de flanken van de berg een veldhospitaal in om renners te behandelen die door de kou waren bevangen. Veel fietsers stapten met onderkoeling van hun fiets. Honderden deelnememers hadden medische verzorging nodig. Vooral degenen die de boomgrens waren gepasseerd kregen er van langs. Waar moesten ze schuilen op deze kale vlakte, waar de elementen vrij spel hadden.

Op de dag dat het er in de Tour de France rustig en overzichtelijk aan toe ging, keek de Tourdirectie met een schuin oog naar de taferelen die zich op de Ventoux afspeelden. Zoiets mocht vandaag niet gebeuren. Dus werd overwogen de etappe naar de top van de 'Reus van de Provence' in te korten of zelfs helemaal niet door te laten gaan. Gisteravond maakte Tourdirecteur Jean-Marie Leblanc duidelijk dat daar geen sprake van zou zijn. Volstaan werd met het verplaatsen van de perstent. De voorspelde windkracht van zo'n zestig kilometer per uur en de temperatuur van zes graden boven nul vormden geen beletsel om één van de meest heroïsche etappes in de Tour de France door te laten gaan.