De Tour heeft in Armstrong een patron
Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN
HAUTACAM, 11 JULI. Het regende
gisteren pijpenstelen in de Pyreneeën, tot grote opluchting van
Lance Armstrong. Als Texaan is hij gewend aan zonneschijn. Als
wielrenner heeft hij baat bij gure omstandigheden. Schijnbaar moeiteloos
reed hij zijn rivalen uit het wiel. Met machtsvertoon veroverde hij de
gele trui. Armstrong legde in de tiende etappe van de Tour de France de
basis voor prolongatie van de titel. Zelf hield hij een slag om de arm.
"Ik heb geleerd nergens op te rekenen", zei de gewezen
kankerpatiënt.
Armstrong nam een grote voorsprong op zijn concurrenten. De Duitser Jan
Ullrich, de Zwitser Alex Zülle, de Fransman Richard Virenque, de
Italiaan Marco Pantani en de Spanjaard Fernando Escartin zijn na de
eerste bergetappe tot outsider gemanoeuvreerd. Als de voortekenen niet
bedriegen, strijden zij de komende tien wedstrijddagen om de tweede
plaats. De neutrale toeschouwer had zich een ander koersverloop
voorgesteld. Maar de Tour heeft weer een patron, een leider die geen
tegenstand duldt.
De 28-jarige Armstrong is momenteel de beste klimmer en de beste
tijdrijder van het wielerpeloton. Zelfs de gevreesde Mont Ventoux, die
komende donderdag op het programma staat, boezemt hem geen angst in.
Tijdens de Dauphiné Libéré maakte hij vorige maand
veel indruk op de steile, winderige berg. Armstrong heeft een haat-
liefde-verhouding met de Mont Ventoux. "Hij houdt niet echt van mij, dus
houd ik niet echt van hem."
In de afdaling van de Soulor moest hij gisteren denken aan zijn
valpartij van twee maanden geleden. Bij droog weer kwam hij op hetzelfde
parcours ten val. Een lichte hersenschudding was het gevolg. Zijn
voorbereiding op de Tour leek verstoord, maar Armstrong bleef de rust
zelve. Hij prefereerde oefenrondjes boven rittenkoersen, volgens zijn
ploegleider Johan Bruyneel een logisch gevolg van zijn maniakale
trainingsijver. "Ik kon vroeger ook goed afzien, maar nog niet vijftig
procent van wat Lance laat zien", zei de oud-prof in Het
Parool.Armstrong heeft het leven leren relativeren tijdens zijn
slopende ziekte. Het heethoofd is laconieker geworden. Hij is aan de
dood ontsnapt en beschouwt zijn triomftocht als een extraatje. Op de
fiets is hij fanatieker dan ooit tevoren. Hij maakt grondig studie van
het materiaal en wordt door zijn mecaniciens gekscherend Mister
Millimeter genoemd. Hoe lichter de fiets, hoe harder hij trapt. Hij
heeft een speciaal frame laten ontwerpen voor de Tour.
En hoe lichter het lichaam, hoe groter de winstkansen. Armstrong weegt
tien kilo minder dan vier jaar geleden, toen hij bekend stond als een
krachtpatser die in het middelgebergte kon uitblinken maar in het
hooggebergte weinig te zoeken had. De weegschaal is een doorslaggevende
factor in het cyclisme, maar Armstrong waakt voor een te laag
vetpercentage. "Wat je door gewicht verliest, mag je niet aan kracht
verliezen", luidt de les van Bruyneel.
De Belgische ploegbaas heeft hem vorig jaar met een lichtere versnelling
leren trappen. Om zo veel mogelijk kracht te zetten, moet hij zo lang
mogelijk in het zadel blijven zitten. Op deze manier heeft het broze
gestel minder te lijden.
Alsof hij thuis op een hometrainer zat, zo soepel pedaleerde Armstrong
gisteren. Met enkele flitsende demarrages verraste hij de concurrentie.
Zülle en Pantani probeerden aansluiting te vinden, maar zij moesten
bij de beklimming van de Hautacam hun meerdere erkennen. Virenque en
Escartin werden voorbijgereden alsof zij stil stonden. Ullrich kon de
zware versnelling niet snel ronddraaien en reed in een langzaam maar
gelijkmatig tempo naar de finish. Met een achterstand van ruim vier
minuten is hij op papier de naaste belager van Armstrong.
Ullrich heeft een hekel aan winterse omstandigheden, net als de knechten
van US Postal. Zij reden bij de beklimming van de Aubisque nog in het
voorste gelid. Ze hielden hun kopman uit de wind en maakten dezelfde
homogene indruk als vorig jaar. De schijn bedroog. Armstrong was in de
slotfase op zichzelf aangewezen en leek in het nadeel ten opzichte van
de collectieve kracht van Kelme en Banesto. Beide ploegen hadden een
aantal renners van voren zitten. De Spanjaard Javier Oxtoa wist
ternauwernood uit de greep van Armstrong te blijven.
De Amerikaan lijkt dit jaar sterker dan vorig seizoen, toen hij al
verbazing wekte door zijn toegenomen klimcapaciteiten. Hij heeft ook
meer zelfvertrouwen gekregen. Hij heeft bewezen dat een zware
wielerronde op zijn lijf geschreven is. Hij heeft munt geslagen uit zijn
bizarre levensloop en een bestseller geschreven. Zijn werkzaamheden voor
een kankerfonds vormen geen beletsel voor zijn wielercarrière.
Sterker nog: door de ziekte heeft hij meer liefde voor het métier
gekweekt. "Ik geniet van elk uur dat ik op de fiets zit. Vroeger was
wielrennen een vak. Nu is het een hobby."
De Spanjaard Javier Otxoa heeft gisteren op heroïsche wijze de
tiende etappe in de Tour de France gewonnen. De renner van de ploeg
Kelme ging in de natte en koude Pyreneeën ongeveer 155 kilometer
aan de leiding. Otxoa sloeg een kruisje onder het finishdoek. Hij is de
nieuwe leider van het bergklassement.
Otxoa reed in de vlakke aanloop in een kopgroep met de Fransman Jacky
Durand en de Belg Nico Mattan. Deze medevluchters reed hij
respectievelijk op de Col de Marie-Blanque en de Col d'Aubisque uit het
wiel. Aan de voet van de beklimming van de Hautakam had Otxoa nog acht
minuten voorsprong op een grote groep achtervolgers. De Amerikaan Lance
Armstrong kwam uiteindelijk 42 seconden tekort om de moegestreden
koploper te passeren.
De 25-jarige Otxoa is net als de meeste Spaanse wielrenners van
Baskische afkomst. Hij reed bijna een thuiswedstrijd tussen Dax en
Lourdes. Duizenden streekgenoten waren de Franse grens overgestoken om
de Baskische renners aan te moedigen. Otxoa had nooit eerder een
profzege behaald. In 1996 werd hij Spaans kampioen bij de amateurs. In
1997 werd hij beroepsrenner.
De Belg Frank Vandenbroucke heeft de strijd moeten staken in de eerste
bergetappe. Hij stapte tijdens de beklimming van de Marie-Blanque in de
bezemwagen. Vandenbroucke, een van de grootste talenten in het peloton,
beleeft in sportief opzicht een rampzalige periode. Hij brak vorig
najaar tijdens het wereldkampioenschap zijn pols. Dit voorjaar viel hij
van de trap en kreeg hij last van zijn knie, een euvel dat gisteren weer
de kop op stak.