Tour de France

Nieuws

Uitslagen

Favorieten

Deelnemers

Route

Eerdere artikelen

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW
VILLENEUVE-SUR-LOT, 10 JULI. Een reeks van sportieve tegenslagen kenmerkte de afgelopen jaren de wielercarrière van Erik Dekker. Zaterdag zette hij in een stadje in de Dordogne een vette streep door die lange periode vol misère.

Een van de meest aanvallende renners uit de eerste week van de Tour zag in Villeneuve-sur-Lot zijn tomeloze inspanningen beloond met een etappezege. Op slag was de 29-jarige Raborenner de ellende vergeten. Huilend reed hij over de finish. "Hij wilde een nummer opvoeren en dat heeft hij hier gedaan", sprak een net zo gelukkige Theo de Rooy, zijn ploegleider. "Hij steekt in de vorm van z'n leven. Weinig jongens die zo hard kunnen rijden als Dekker."

Aan de vooravond van de 203,5 kilometer lange etappe vanuit Limoges had Dekker al tegen zijn ploegmaten gezegd: "Bij kilometer nul ga ik demarreren." Hij voerde zijn plan uit, maar nog zonder succes. Enkele tientallen kilometers later lukte het Dekker wel voorgoed los te komen van het peloton, in een ontsnapping mede ingeleid door ploeggenoot Jan Boven.

Dekker plaatste zijn beslissende demarrage, uit een kopgroep van vijf man onder wie Bart Voskamp (Polti), op dertig kilometer van de aankomst. Om beurten zouden ze demarreren, hadden Dekker en Voskamp afgesproken, met als doel de kopgroep uiteen te staan. In een moordend tempo soleerde Dekker naar de finish. "Wat duurden die laatste kilometers lang. Zulke lange wegen", stamelde hij na afloop. "Maar dat is nu allemaal vergeten." Woensdag was Dekker al dicht bij een overwinning, toen hij ver voor de finish in Vitré met de Duitser Voigt was ontsnapt. Vierhonderd meter voor de streep werden ze gegrepen. In de tweede etappe viel Dekker ook al meteen aan. Hij kreeg toen de Fransman Durand mee. Lange tijd reden ze op kop, maar ook deze vlucht sneuvelde. Ondanks een krampaanval kwam Dekker nog net op tijd over de streep. Bijna was zijn Tour na twee dagen voorbij. "Nadat ik met Voigt vlak voor de finish was teruggepakt, was ik wonderbaarlijk genoeg niet superteleurgesteld", zei Dekker zaterdag. "Misschien had ik onbewust ook wel het idee dat ik deze Tour nog een kans zou krijgen. In een interview een dag voor deze etappe had ik het over m'n eergevoel: ik moest en ik zou een keer een grote overwinning pakken; een wereldkampioenschap, een wereldbekerwedstrijd of een etappe in een grote ronde, het liefst de Tour de France. Voorlopig is dat doel bereikt."

Zaterdag behaalde hij zijn mooiste zege. En werd hij ook nog beloond met de bolletjestrui. Het jaar begon slecht voor Dekker. In de etappekoers Parijs-Nice, begin maart, brak hij een elleboog. Twee maanden was hij uitgeschakeld. Bij z'n rentree, in de Scheldeprijs in België, ging Dekker weer onderuit en viel hij weer op z'n elleboog. Pas in de Ronde van Italië kon hij weer wedstrijdritme opdoen. Na de Giro toonde Dekker vorm in de Ronde van Zweden. Hij won er de proloog en een etappe en reed twee dagen in de leiderstrui. Voorheen pakte Dekker het in de Tour anders aan, bijvoorbeeld in 1997. "De eerste week in de Tour heb ik helemaal geen gekke dingen gedaan en dat heeft er voor gezorgd dat ik in de laatste week nog wat overschot had", zei hij drie jaar geleden na de Ronde van Frankrijk. Toen stond hij met lege handen, zijn huidige aanvalsdrift werpt meer vruchten af: behalve een etappe en de bolletjestrui oogstte Dekker drie keer de prijs voor de meest strijdlustige renner en mede door zijn inspanningen gaat Rabobank aan de leiding in het ploegenklassement. "Het koersverloop zit ook mee", zei Dekker. "Vorig jaar hadden we de eerste negen dagen een massasprint. We hebben nu geen sprinter in de ploeg, maar we hebben wel twee etappes gewonnen." De etappe-overwinning van Van Bon, donderdag in Tours, smaakte bij de Raborenners naar meer. De Rooy: "Op het moment dat van Bon wint, heb je een soort déclique in de ploeg. Dat gaf iedereen meer zelfvertrouwen." Met zijn voorbeeldige Tour is Dekker niet alleen alle lichamelijke tegenslagen te boven, het maakt ook de tegenspoed goed die hij vorig jaar op het WK in Verona beleefde. Daar mocht hij niet starten omdat bij een bloedtest was gebleken dat hij een te hoge hematocrietwaarde had. Zolang het gebruik van het bloeddopingmiddel EPO niet kan worden bewezen, laadt een renner de verdenking op zich dat hij EPO heeft gebruikt. "Ik heb in Verona iets meegemaakt wat ik niemand toewens. Dat heeft heel de winter door m'n hoofd gespeeld." De Rooy: , ,We hebben met z'n allen geprobeerd Erik er doorheen te trekken. Niemand twijfelde aan zijn goede trouw."

Ploegleiding en hoofddirectie gingen er van uit dat de oorzaak van de te hoge hematocrietwaarde moest worden gezocht in "puur lichamelijke omstandigheden". Ze stelden een onderzoekscommissie van wetenschappers in die tot de conclusie kwam dat de toegestane grens van 50 was gepasseerd omdat voor de bloedcontrole bij Dekker een bandje te lang en te strak om zijn arm gespannen was. Volgens De Rooy is Dekker de man die van alle renners in de ploeg het meeste respect krijgt, het resultaat van zijn doorzettingsvermogen en opofferingsgezindheid. "Dekker is de eerste en de laatste om 't vuile werk op te knappen. Hij kan zich ook makkelijk wegcijferen voor de ploeg." De Rooy prees zijn renner. "Ondanks alle tegenslagen heeft hij nooit de moed opgegeven. Iedere keer weer opkrabbelen uit dat dal en terugvechten. Voor iedereen in de ploeg is dit de grootste dag in de Tour. Omdat dit hem gebeurt, omdat hij dit doet."