Een paar dagen rijden door Californië en je begrijpt waarom Amerikanen Nederland binnen een dag ‘doen’. Als Europeaan ben je in de Golden State geneigd te blijven hangen in de grote steden, L.A. en San Francisco. Maar je kunt alleen binnen deze staat in een paar dagen van psychedelische temperaturen in de woestijn naar metersdiepe sneeuw, van driehonderd voet onder de zeespiegel naar bergtoppen van tienduizend voet, van tienbaanswegen naar onbegaanbare bergweggetjes gaan, en neem wat Nevada en Arizona mee en je rijdt van het meest eenzame natuurgeweld tot de buitenzinnige extravagantie van Las Vegas.

De afgelopen week ‘deed’ ik Californië, vierduizend kilometer in een rijdend drie-sterren appartement, uitgerust met alles van magnetron tot tafelbarbecue, op z’n Europees, met een stadsgenoot en twee van zijn vrienden, alle drie Zwitserse eind-twintigers.

Californiërs zijn onwaarschijnlijk mak onder de paramilitaire lokale regelgeving, die bijvoorbeeld roken min of meer beperkt tot onderweg in de auto, en drinken zelfs daar, ook voor passagiers, verbiedt.

De Amerikaanse paranoia voor de autoriteiten is terecht waarschijnlijk, denk ik sinds ik zelf betrapt werd op een overtreding en op het buro van mijn stoel viel van de lachwekkende hoeveelheid hardware die zelfs de dame achter het info-luikje om haar buik gegordeld droeg.