De afgelopen jaren werkte Bill Lessard tegen een hongerloontje voor zeven verschillende New Yorkse nieuwe media bedrijven. Soms nam hij ontslag, soms werd hij ontslagen. Maar meestal gingen de bedrijven waar hij voor werkte op de fles. Vorige maand moest hij weer eens op sollicitatiegesprek. De personeelschef wierp een vluchtige blik op zijn CV en meldde hem: ,,In Silicon Valley maakt dit misschien indruk. Maar hier in New York, in de echte wereld, waar geld verdiend moet worden, denken we: Wat is er mis met jou?" Lessard is 'onbemiddelbaar' zoals we dat in Nederland zouden noemen. Drieëndertig jaar en afgeschreven. Lang Leve de Internet industrie.

Steve Baldwin

In een Starbucks Cafe in New York, slurpend aan een cappuccino en onderwijl een bageltje wegwerkend, dist Lessard het verhaal schaterlachend op. Maar zijn bitterheid is nog altijd voelbaar. ,,I have been fucked too many times", stelt hij vrolijk vast. En nu wil hij feitelijk nog maar één ding: wraak nemen op al die Internet entrepreneurs waar in de media zo hoog van wordt opgegeven, maar die hun personeel - de mensen die het echte werk doen, zo laat Lessard niet na te benadrukken - als oud vuil behandelen. En daartoe zette hij samen met Steve Baldwin, met zijn 42 jaar een bejaarde in de nieuwe media industrie, het webzine Netslaves - Horror Stories of Working the Web op. De publicatie is buitengewoon in zijn bijtende sarcasme en onverhulde kijk op de alledaagse, brute werkelijkheid van de nieuwe media industrie. "Wij willen een tegenhanger zijn van het dromerige Wired dat een airbrushed versie geeft van de werkelijkheid. Als ik op een feestje ben en zeg dat ik in de Internet industrie werk, dan denkt iedereen dat ik miljonair ben. De perceptie is dat in de nieuwe media de dollars voor het opscheppen liggen. Let me tell you: it just ain't so."

Netslaves

Na Michael Wolff, die met zijn boek Burn Rate al paar flinken deuken sloeg in de mythe van de onbegrensde mogelijkheden van de Internet industrie, proberen nu ook Lessard en Baldwin de jaren negentig versie van de Amerikaanse Droom te ontkrachten. Maar waar Wolff verhaalde van de lotgevallen van Internetberoemdheden, daar richt Netslaves zich op het voetvolk van cyberspace. Lessard leerde compagnon Baldwin (de man achter het zeer vermakelijk Ghostsites, een website over de vergeten plekjes van cyberspace) kennen toen beiden werkzaam waren bij de Time Warner website Pathfinder. Baldwin: "We dachten dat we het gemaakt hadden: een baan bij het bedrijf achter CNN en Time. Het mondde uit in een nachtmerrie."
Lessard: "De mensen die het voor het zeggen hadden bij Pathfinder, hadden geen idee waar ze mee bezig waren. In een jaar tijd hebben ze 10 miljoen dollar over de balk gesmeten aan allerlei onzin, en werden wij afgebeuld. Ik maakte dagen van 18 uur, leefde op pizza en cola en sliep onder mijn bureau." Baldwin: "Ik voelde me een soldaat die naar het slagveld werd gestuurd. Ok droomde 's nachts niet van bommen, maar ik werd zwetend wakker denkend aan een banner. Op een gegeven moment denk je dan: waarom doe ik dit eigenlijk? Niemand leek ons werk te waarderen. Sterker nog, de meeste mensen bij Time Warner waren zo bang voor nieuwe media dat ze ons eerder als de vijand leken te beschouwen."