Zeker is dat Papá, zoals de militairen hem noemden, morsdood is. Dat hij op 9 oktober 1967 in een schooltje in het gehucht La Higuera is geëxecuteerd en dat zijn lichaam de volgende dag als een jachttrofee aan het publiek is getoond op twee wastafels in het ziekenhuis van het plaatsje Vallegrande. Daar zijn foto's van. Rene Cadima, schoenlapper, heeft ze uitgestald in een glazen kast tussen de eerste communie- en trouwreportages.

'Fotografie heb ik er altijd bij gedaan', zegt de nu 60-jarige Cadima in zijn winkel aan het Wapenplein.

Guevara, dood, kijkt nog net zo visionair uit zijn ogen als op het klassieke Verkerke-affiche uit de jaren zestig. In Europa is zijn beeltenis losgeweekt van de zaak waar hij voor streed, als een postzegel van een brief. Hij leeft voort als een symbool van een generatie, iemand van het kaliber Jim Morrison, waarbij het niet uitmaakt wie het geweer droeg en wie de gitaar. Che gold als een onweerstaanbaar knappe man; hij had kastanjekleurige haren, zo staat er in het autopsierapport, lichtblauwe ogen, dunne lippen, een baard, alsmede negen kogels in zijn borstkas. Op de foto's van de schoenmaker van Vallegrande lijkt hij op Jezus na de Kruisafname.