Dossier Suriname

Nieuws

Decembermoorden

Achtergrond

Verhouding met Nederland

Links

Geldgebrek is niet nieuw voor Surinaamse diplomaten, al maakt de regering-Wijdenbosch het wel erg bont. Wel nieuw is dat diplomaten er met naam en toenaam over praten.

Door onze redacteur COEN VAN ZWOL

ROTTERDAM, 21 APRIL. De Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken Errol Snijders heeft gisteren in Paramaribo beterschap beloofd. Inderdaad, zijn ministerie maakt al maanden geen geld meer over naar de ambassade in Den Haag. Snijders zal naar middelen zoeken om de gaten te dichten.

Voor Surinaamse diplomaten is geldnood niets nieuws. Het kwam ook al voor onder de regering-Venetiaan. "Wij zijn getraind in crisismanagement", zei gisteren ambassadeur Evert Azimullah, de langst dienende ambassadeur in Den Haag en de deken van corps diplomatique.

Maar onder de regering-Wijdenbosch loopt de zaak nogal uit de hand. Er is geen geld meer om de dienstauto van de ambassadeur te verzekeren. Begin dit jaar dreigde de ambassade door het energiebedrijf Eneco te worden afgesloten. Diplomaten en medewerkers krijgen al zeven maanden geen salaris. Ze houden het hoofd boven water met leningen van banken, familieleden of vrienden. Soms staat de deurwaarder op de stoep en dreigen woonhuizen te worden afgesneden. "Het is een puinhoop sinds die bende van Wijdenbosch de zaak overnam", zucht een medewerker. "Ik kan mijn telefoon en doktersrekeningen niet betalen. Ik moet bedelen bij mijn broer."

Maar nieuw is vooral dat een Surinaamse diplomaat met naam en toenaam de geldnood aan de kaak stelt. De per 1 april naar Paramaribo teruggeroepen Waldie Breevelt, eerste secretaris van de Haagse ambassade, heeft in Suriname een kort geding aangespannen om zijn salaris, vakantiegeld en verhuisgeld in te vorderen. Breevelt eist 300 gulden voor elke extra dag die hij in Nederland moet blijven. Peggy Bouterse, de dochter van Desi Bouterse wier dienstverband aan de Surinaamse ambassade in Brussel onlangs ook werd beëindigd, zou hetzelfde van plan zijn.

"Minister Herfkens heeft gelijk als ze zegt dat Suriname onbehoorlijk wordt bestuurd", zegt Breevelt. "Vrienden van Wijdenbosch en Snijders zitten met salaris en diplomatiek paspoort in Amsterdam en Brussel, zonder daar iets tegenover te stellen. En terwijl er geen geld is om ons te betalen, wordt wel een nieuwe ambassade geopend in India." (De ambassadeur in India is Chas Mijnhals, de afgelopen jaren steun en toeverlaat van president Wijdenbosch, -red.) In Suriname zien velen het kort geding tegen de Surinaamse regering als een politieke actie met het oog op de verkiezingen van 25 mei. Waldie Breevelt behoort tot de NDP, de partij van Desi Bouterse. De voormalige legerleider is in een machtsstrijd verwikkeld met zijn oude beschermeling Jules Wijdenbosch. Bouterse dacht Wijdenbosch van afstand te kunnen besturen toen hij hem in 1996 president maakte. In plaats daarvan heeft Wijdenbosch Bouterse's 'inner circle' aan zich weten te binden. De breuk werd compleet toen Wijdenbosch in februari uit de NDP stapte en zijn eigen partij oprichtte, DNP-2000. Bouterse verwijt de president nepotisme, corruptie en wanbestuur. Zijn NDP heeft dus alle belang voorbeelden van wanbestuur aan de kaak te stellen.

In de Surinaamse politiek draait veel om de verdeling van gunsten, vergunningen, baantjes en buitenlandse reizen. En niets is zo aantrekkelijk als de diplomatieke dienst. Breevelt zegt zelf - in theorie - maandelijks ruim 10.000 Nederlandse gulden te verdienen. "Zelfs de poetsdame verdient bij de ambassade 3.000 gulden." Met het aantreden van Wijdenbosch maakten veel Bouterse-aanhangers carrière. Bouterse's dochter Peggy kreeg werk in Brussel, zijn zoon Dino in Brazilië. De stammenstrijd onder de oude Bouterse- aanhang breidt zich nu ook uit tot de ambassades. Al ontkende minister Snijders gisteren dat politiek een rol speelt bij het terugroepen van Breevelt en Peggy Bouterse.