Euro maakt van Europa nog geen wereldmacht
Door onze correspondent BEN VAN DER VELDEN
De euro zou het verenigde Europa moeten
helpen om gezaghebbend met een stem in de wereld te spreken. Maar wat
moet die stem zeggen? Tussen de Europese Unie en Euroland gaapt een
kloof, waar de VS gebruik van kunnen maken.
De geboorte van de euro is de afgelopen jaren door veel sceptische
Amerikaanse commentaren begeleid. Toch moet de dollar sinds gisteren
rekening houden met de nieuwe euro, waarmee Euroland de ambitie heeft
een belangrijke internationale rol te spelen. De inwisseling in de
nieuwjaarsnacht van elf nationale munten voor de euro is zowel de
voltooiing van een project waarover de Franse schrijver Victor Hugo in
de negentiende eeuw al droomde, als de start van een geheel nieuwe
onderneming. Minister Zalm zei bij de presentatie van de euro donderdag
in Brussel dat het er nu om gaat om Euroland internationaal als een
geheel te laten optreden.
Europa is als het gaat om internationaal beleid traditioneel chronisch
verdeeld. De vraag is of het gemeenschappelijke belang van de
gezamenlijke munt Europa tot meer eenheid zal dwingen. De euro is de
munt van een bevolking die met 292 miljoen groter is dan die van de
Verenigde Staten. Het is de munt van een gebied met een bruto
binnenlands product van tegen de 6.000 miljard euro (het bbp van de
Verenigde Staten is zo'n 7.500 miljard euro). De euro is de
belangrijkste internationale munt naast de dollar en de yen. Amerikanen
die voorheen sceptisch waren, zien de euro nu als een belangrijke macht
waar de Verenigde Staten rekening mee moeten houden.
Of Euroland de euro zal weten te gebruiken om internationaal een
politieke rol te spelen die in overeenstemming is met het gewicht van de
munt, hangt af van een reeks factoren. Het feit dat niet alle lidstaten
van de Europese Unie aan de euro deelnemen, kan problemen opleveren. Als
de Verenigde Staten Europa uiteen willen drijven, is het mogelijk dat
gebruik gemaakt wordt van Groot-Brittannie, dat (nog) niet tot Euroland
behoort.
Een eerste krachtmeting met de Verenigde Staten staat al in februari
voor de deur. Dan is er een bijeenkomst van de ministers van Financien
van de geindustrialiseerde landen die als G-7 gezamenlijk overleggen.
Euroland wil daarbij als een volwaardige partner aan tafel schuiven
omdat de deelnemende landen bij internationaal overleg met een stem
willen spreken. Maar Frankrijk, Duitsland en Italie wilden als
deelnemers aan de euro hun stoelen niet prijsgeven ten behoeve van een
vertegenwoordiger van Euroland. Dus werd besloten - met instemming van
G-7 lid Groot-Brittannie - dat er extra stoelen moeten komen voor de
voorzitter van de vergadering van ministers van Financien van Euroland
en de president van de Europese Centrale Bank. De Amerikaanse regering
heeft niet enthousiast op dit voorstel gereageerd. De Amerikanen vinden
dat er bij de G-7 al meer dan genoeg Europeanen aan tafel zitten.
Duitsland mag als voorzitter van de G-7 proberen dit probleem op te
lossen. In theorie kan het ook de zaak uitstellen, want Duitsland is
zelf op het ogenblik ook voorzitter van Euroland (en van de Europese
Unie). Duitsland kan in de G-7 zeggen dat het vergadert als permanent
lid en als Euroland-voorzitter tegelijk. Dan komt de zaak pas in alle
hevigheid aan de orde als Euroland een voorzitter heeft van een kleiner
land dat geen lid is van de G-7. In Brussel wordt niet verwacht dat
Duitsland dit zal laten gebeuren, omdat het een weinig daadkrachtige
indruk van Euroland zou geven.
De discussies over de ene stem van Euroland hebben echter de
belangrijkste zaak wat in de schaduw gesteld. Dat is de vraag wat die
ene stem eigenlijk moet gaan zeggen. Premier Kok wees er tijdens de top
van staats- en regeringsleiders van de EU vorige maand in Wenen op dat
die discussie nog maar pas is begonnen. Welke politieke lijn zal
Euroland uitzetten bij overleg over mondiale problemen bij de G-7 en bij
het Internationale Monetaire Fonds?
Euroland wil zich in de wereld graag meer als politieke macht
presenteren en zal daarbij de Verenigde Staten tegenkomen. De euro zal
naar verwachting een belangrijke invloed krijgen op de
Europees-Amerikaanse betrekkingen. Die zijn niet altijd even soepel als
er zakelijke belangen in het geding zijn. Op het ogenblik dreigt er
zelfs een complete handelsoorlog wegens een conflict over bananen. In
Europa bestaat ontevredenheid omdat het onvoldoende politieke erkenning
krijgt als het financiele hulp verleent bij de regeling van
internationale kwesties. Dikwijls weten de Verenigde Staten met minder
geld de eer voor de oplossing binnen te halen.
De EU is tot nu toe een economische reus en een politieke dwerg, omdat
de lidstaten het buitenlands beleid nog altijd in de eerste plaats als
een nationale zaak beschouwen. De euro is een gemeenschappelijk belang
dat de lidstaten van Euroland kan dwingen in deze situatie verandering
te brengen.