Grieken laten geen traan om drachme, 'symbool van
onderontwikkeling'
Postbodes bezorgen euronieuws
Griekenland kwam pas laat in de
eurozone, maar maakt weinig haast met de nieuwe munt. Met improvisatie
moet worden bereikt wat de Grieken met planning niet kunnen. "Als we
eerder lid waren geworden, hadden we ook tot het laatst gewacht."
Door onze redacteur REINOUD ROSCAM ABBING
ATHENE, 15 FEBR. Het hart van de Griekse geldproductie even buiten het
centrum van Athene doet eerder denken aan Las Vegas dan aan Fort Knox.
Zeven muntmachines spuwen onder constant geratel nieuwe euromunten uit.
Net geproduceerde munten blijken, als de bezoeker even mag graaien in
een bak versgeworpen 2-eurostukken, een overeenkomst te hebben met
pasgebakken brood: beide zijn warm. Nog acht muntmachines zijn in
bestelling bij fabrikant Schuler in Duitsland. In totaal moeten de
Grieken eind dit jaar kunnen beschikken over 1,6 miljard euromunten.
Elders in het gebouw maakt de gedachte aan Las Vegas plaats voor het
idee in Washington te zijn. Klopt, zegt Alexis Karmiris,
plaatsvervangend directeur drukkerij, "ons gebouw is een kopie van de
Amerikaanse gelddrukkerij, inclusief de grote ramen op het noorden". We
kijken vanachter glas naar de productiehal beneden. Vel na vel met het
rode 20-eurobiljet komt uit twee van de drie drukpersen. De derde
'Intagliocolor 8' wordt klaargemaakt voor de productie van 10-
eurobiljetten. "Het drukken van een biljet kost in totaal twintig
dagen", legt Karmiris uit. "En we kunnen maar één
denominatie tegelijk maken."
Griekenland is pas sinds 1 januari van dit jaar officieel lid van de
eurozone, maar het moet mèt de andere elf landen op 1 januari
volgend jaar de chartale omschakeling maken. Bij de drukkerij-annex-
munt van de Griekse centrale bank is een race tegen de klok begonnen.
Hoewel de ministers van Financiën van de eurozone hebben beslist
dat alle deelnemende landen hun eigen biljetten moeten kunnen drukken
en hun eigen munten slaan, gaat dat voor Griekenland niet op. Volgens
Karmiris, tevens fungerend voorzitter van de Banknote Printer's
Conference, de club van gelddrukkers, wisselen Europese drukkers nu
onderling orders uit voor de zeven denominaties van het eurobiljet. Een
deel van de Griekse biljettenproductie is uitbesteed aan Duitsland en
Nederland (bij Joh. Enschede); ook de munten zullen deels elders worden
geslagen. "We hebben maar één jaar in plaats van drie
zoals de andere landen", zegt Karmiris. "We moeten dus wel
poolen met andere landen."
Het vervaardigen van euro's is maar een deel van de ingrijpende
logistieke operatie waarvoor de muntomwisseling Griekenland stelt. De
distributie van het nieuwe geld is in het Griekse eilandenrijk "een
nachtmerrie", liet een medewerker van de munt zich tijdens een
rondleiding ontvallen. In het hoofdkantoor van Bank van Griekenland,
waar de beveiliging van het personeel nog strenger lijkt dan die van
het geld, wil vice-gouverneur Nikolas Garganas van de centrale bank dat
wel iets nuanceren. "Ik onderschat de ernst van dit probleem niet -
iedereen is wel bezorgd." Maar volgens Garganas is de infrastructuur in
orde. De 27 filialen van centrale bank en de meer dan vijfhonderd
kantoren van de (particuliere) Nationale Bank van Griekenland worden
bij de distributie ingeschakeld.
De inzet van banken lijkt een vanzelfsprekendheid bij een
omwisselingsoperatie, die van postbodes minder. Toch gaat dat gebeuren,
vertelt Iannis Biris, bij het ministerie van Economie verantwoordelijk
voor de eurocampagne. "Ons grootste probleem is mensen zonder
bankrekeningen in afgelegen gebieden." In totaal gaat het om tien
procent van de ruim tien miljoen Grieken. Traditioneel is de postbode,
de bezorger van de maandelijkse pensioenen, een belangrijke schakel met
de Griekse overheid. "Zijn goede contacten gaan we gebruiken om kennis
over de euro, en de nieuwe valuta zelf, onder de mensen te verspreiden.
"
Met nog elf maanden te gaan en met een achterstand van twee jaar op de
andere landen in de eurozone, lijkt de Griekse hoofdstad nog vrijwel
onberoerd door de naderende omwisseling. Grieken wachten tot het
laatste moment en willen liever improviseren dan organiseren, zeggen
vrijwel alle gesprekspartners. Valia Aranitis van de Associatie van
Griekse Handelaren: "Grieken denken dat alles van God zal komen - zoals
altijd." En economisch regeringsadviseur Vassilis Rapanos: "Als we drie
jaar geleden al bij de euro zouden zijn gekomen, hadden we toch tot nu
gewacht."
Volgens Rapanos zouden de meeste grotere bedrijven en winkels de euro al
naast de drachme voeren. Maar een kijkje in de chique winkelstraat
Ermitou in het centrum van Athene leert dat dit niet het geval is. Net
als elders in de eurozone maken ook de autoriteiten in Griekenland zich
vooral zorgen over de kleine en middelgrote bedrijven. Met fondsen van
de Europese Unie worden kleine Griekse bedrijven nu in staat gesteld om
twee vliegen in één klap te slaan via het programma 'Go
Digital': de aansluiting op internet en - via datzelfde internet -
toegang tot informatie over de euro. Uit gegevens van de Griekse
werkgeversorganisatie blijkt dat internet voor het bedrijfsleven een
belangrijke bron van informatie over de euro is.
De toelating tot eurozone kwam na een indrukwekkend snelle sanering van
de economie, waarin werkloosheid en hyperinflatie om de voorrang
streden. Om de drachme, één van de oudste munten ter
wereld, wordt geen traan gelaten. De munt is "synoniem voor de armoede
en onderontwikkeling van Griekenland", stelt Europarlementariër
Iannis Marinos. Maar marktkoopman Spiros Kostas waarschuwt temidden van
zijn T-shirts met opdruk van de Olympische Spelen 2004 (die in Athene
zullen worden gehouden) voor problemen. Van duizenden gaat het
plotseling naar eenheden. "Grieken zullen denken dat ze worden
opgelicht."
Negende aflevering in een serie over de komst van de euro in twaalf
Europese landen. Eerdere afleveringen verschenen op 20, 24, 26 en 30
januari, 2, 6, 8 en 13 februari.