Duitse bezorgdheid na halve eeuw van harde
mark
'Wederafbraak' met de euro?
Na een halve eeuw met de mythe
van een stijgende mark te hebben geleefd, moeten de Duitsers nu wennen
aan de komst van een nieuwe munt: de euro. Tweede deel in een serie.
Door onze correspondent MICHÈLE DE
WAARD
BERLIJN, 24 JAN. Als de walvisvaarder langzaam in de Stille Zuidzee
zinkt, grijpt de lange arm van de matroos nog één keer
naar de punt van de mast om het vaantje met het dubloen vast te
spijkeren. Maar het lot van het schip is bezegeld en luttele seconden
later zakt de walvisjager weg in het water, met vaantje en gouden
dubloen de Spaanse handelsmunt uit de zestiende eeuw.
Gaat de Duitse mark net zo roemloos ten onder als de gouden munt in
Herman Melville's roman Moby Dick, suggereert de Duitse
krant Frankfurter Allgemeine Zeitung. Terwijl het uur van de
waarheid nadert, publiceerde de krant onlangs een paginagroot verhaal:
'De ondergang van het geld'.
Vanaf 1 januari 2002 raken de Duitsers hun geliefde mark kwijt. De
gevolgen van de euro zullen diepe sporen trekken in de samenleving,
meent de krant en het is aan de tijd te beoordelen waarom een land zich
vrijwillig aan zo'n revolutie blootstelt. Want zoals de gouden munt in
de mast voor de bemanning uit Moby Dick herinnerde aan de wereld
buitenboord die natuur en maatschappij met elkaar verbond, zo
symboliseert de mark de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. De
houding van de Duitsers tot de mark is bijna obsessief, zo nauw is de
munt verbonden met economisch succes, ijver en nieuw zelfbewustzijn. De
D-mark is uitgegroeid tot het trotse surrogaat van de nationale
identiteit, die door twee hyper-inflaties en het debacle van het
nationaal-socialisme zo kwetsbaar was geworden.
Een overgrote meerderheid van de Duitsers is met de komst van de euro
dan ook weinig gelukkig: 66 procent houdt de mark liever, slechts 29
procent heeft geen moeite met Europese munt blijkt uit de jongste
opiniepeiling. Waarom wordt de mark hier afgeschaft terwijl ze zo
geliefd is, dat ze op de Balkan als officiële munt is ingevoerd,
vraagt Andreas Bahr, dakdekker uit Bremen zich af. Hij is een van de
voorbijgangers bij een informatiestand over de euro, waar midden in het
centrum van Berlijn voorlichting over de nieuwe munt wordt gegeven.
"Ons heeft niemand iets gevraagd", reageert een vrouw van middelbare
leeftijd geïrriteerd. Net als in Nederland hebben ook Duitse
politici een referendum over de euro nooit aangedurfd. Ondanks de
scepsis bij het publiek lopen de voorbereidingen voor de Big Bang bij
banken en bedrijven op volle toeren. "Juist omdat de terughoudendheid
bij de bevolking zo groot is, willen we de introductie van de euro zo
vlekkeloos mogelijk laten verlopen", zegt Michael Weber, directeur van
de Bundesbank voor Berlijn en Brandenburg. De angst voor het verlies
van de goede, oude mark zit diep, weet hij. De banken zelf hebben de
burgers jarenlang voorgehouden dat de mark een harde valuta is waarop
de Duitsers kunnen bogen. Ook Weber is, zegt hij, opgegroeid met
"alleen maar goede herinneringen" aan de mark.