Dossier Euro

Nieuws

De invoering van de euro

De koers van de euro

Europese Centrale Bank

Economische en Monetaire Unie

Meningen

Feiten en cijfers

Links

Door onze redacteur TOM-JAN MEEUS
ROTTERDAM, 7 AUG. Brussel verdenkt Nederlandse banken van prijsafspraken over het wisselen van valuta. Een aselecte steekproef.

De inleg is honderd gulden. Oogmerk is te achterhalen of er een afspraak is tussen Nederlandse banken bij het omruilen van vreemde valuta. Zijn hun tarieven dezelfde? En wat kost het wisselen van guldens in, pakweg, Duitse marken eigenlijk?

Daarom gaat deze krant vandaag geld wisselen. Een leek kan denken: wisselen kost niets meer. Formeel zijn immers na invoering van de girale euro, per 1 januari 1999, valutaschommelingen vervallen. De koers ligt voortaan vast. Eén euro in Nederland is één euro in Duitsland.

Maar het is logisch, zeggen de Nederlandse banken, dat het inwisselen van vreemde valuta nog altijd geld kost. De administratie moet worden betaald. Europees commissaris Monti (mededinging) meent evenwel dat veel banken ten onrechte blijven proberen geld te verdienen aan de valutahandel. Ook de grote Nederlandse banken zouden afspraken hebben over de administratiekosten die zij rekenen sinds de girale euro geldig is. Monti doet al ruim een jaar onderzoek. Eind vorige week werd duidelijk dat hij zeker vier grote Nederlandse banken - ING, ABN Amro, Rabobank, Fortis - op de korrel heeft.

Bij deze vier banken wisselde deze krant vanmorgen guldens in marken, of andersom. Drie van de vier banken hanteerden hetzelfde tarief. Na vier transacties was circa eenderde van de aanvangssom van 100 gulden op - aan wisselkosten. De route verliep zo: 7.59 uur vanmorgen, het filiaal van Grenswisselkantoren op station Utrecht. De aangeboden honderd gulden levert geen rond bedrag in Duitse marken op. 99 gulden is precies 82 mark. Koers: 1,13 gulden. Wisselkosten: 6,60 gulden. Vijf gulden daarvan is een vast bedrag voor administratiekosten, zegt directeur A. van der Waal later op de ochtend. De aanvullende 1,60 gulden is een opslagpercentage. Wie vreemde valuta koopt bij GWK is duurder uit dan wie ze verkoopt. ,,Dat kost ons meer inspanning en is daarom iets duurder'', aldus Van der Waal.

9.38 uur, Postbank Prins Alexander, Rotterdam. De bij GWK geïncasseerde 82 mark wordt aangeboden om er guldens van te maken. Helaas. De losse marken worden niet geaccepteerd. Resteert 80 mark. Opbrengst bij de Postbank: 82,64 gulden. Betaalde kosten: 7,50 gulden. Het minimumbedrag dat bij iedere transactie in rekening wordt gebracht, aldus een woordvoerder van de bank vanochtend. Boven 1500 gulden wordt het twee procent per wisselsom.

10.04 uur, ABN Amro Pegasusweg Rotterdam. Het aangeboden restant van 82,64 gulden moet een beetje worden verhoogd. We stijgen met 3,70 gulden om een rond bedrag - 70 mark - te ontvangen. Koers: 1,13 gulden. Gerekende kosten: 7,50 gulden. Dat is het minimumbedrag bij iedere transactie, zegt een woordvoerder van ABN Amro later op de dag. Hetzelfde dus als de Postbank. Boven de 1.500 gulden wordt het opslagpercentage 2,75.

10.46 uur, Rabobank Stadsplein Rotterdam. Er is nog 70 mark. Omwisseling in guldens levert 71,37 gulden op. Kosten, net als bij ING en Postbank, 7,50 gulden - het minimumbedrag. Boven de 1.500 gulden, zegt men achter de balie, rekent de Rabobank 1 procent van de totale som; aanzienlijk lager dus dan de andere banken.

Zo resteert na een ochtendje wisselen nog 71 gulden en zevenendertig cent van in totaal honderdtwee gulden en dertig cent inleg. De inleg is in de loop van de ochtend iets verhoogd om in ronde bedragen te kunnen afrekenen. Er is in vier transacties dus ruim 32 gulden verloren gegaan aan wisselkosten. Bij ABN, Postbank en Rabo hetzelfde bedrag: 7,50. GWK wisselde het hoogste bedrag tegen het laagste tarief.

Dat het ook anders kan weet De Nederlandsche Bank. Die biedt tot maart 2002 een faciliteit aan om gratis te wisselen. Tot vijfduizend gulden mag iedereen - burger en bedrijf - zonder betaling van kosten geld wisselen bij DNB. Het is een verplichting die voortvloeit uit het Verdrag van Maastricht, aldus een woordvoerder van de DNB vanochtend. Er is destijds uit principe voor gekozen, zei hij vanochtend. In 1991 wilden Europese politici voorkomen dat er nog geld werd verdiend aan de handel in valuta na invoering van de euro.

www.nrc.nl/Economie