Rechtssocioloog D. Hessing: veiligheid in samenhang
bestuderen
'Oppassen met DNA-gegevens'
Een nieuwe onderzoeksschool
neemt opsporingsmiddelen als DNA-techniek onder de loep. 'Hoe
gevaarlijk kan een veiligheidsmiddel zijn?'
Door onze redacteur MARGRIET OOSTVEEN
ROTTERDAM, 18 OKT. Hij heeft niet de illusie dat zaken als
grootschalige DNA-databanken en verregaand cameratoezicht nog zijn tegen
te houden. Dit onder het motto: "Alles wat technisch haalbaar is, komt
er." Wel hoopt Dick Hessing, hoogleraar in de sociaal-wetenschappelijke
bestudering van het recht aan de Erasmus Universiteit, die ontwikkeling
waar nodig te kunnen bijsturen. Hessing leidt de nieuwe
onderzoeksschool voor Maatschappelijke Veiligheid die onlangs is erkend
door de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen en die zich
morgen presenteert met een symposium in Den Haag. De Rotterdamse
Erasmus Universiteit, de Amsterdamse Vrije Universiteit en de
Universiteit Leiden werken daarin samen met het Nederlands
Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving en TNO. De onderzoekers
zullen zich vooral richten op de effectiviteit en de gevolgen van
nieuwe middelen die ter vergroting van de veiligheid kunnen worden
ingezet.
Uw onderzoeksprogramma bestrijkt alle onderwerpen over veiligheid die
de laatste jaren in de belangstelling staan. DNA, cameratoezicht, het
monitoren van delinquenten. U heeft een groeimarkt ontdekt.
"Zeker. En er was nog geen serieuze, samenhangende manier om deze zaken
te bestuderen."
En nu het ministerie van Justitie veel van die terreinen nog moet
laten onderzoeken, zijn er veel subsidies te verdelen.
"Klopt. Al hebben we goede contacten met het WODC (het wetenschappelijk
onderzoekscentrum van het ministerie van Justitie, red.), we worden ook
hun concurrent."
Hoe onafhankelijk bent u dan nog van het beleid dat u onderzoekt?
"Dit is een klein land, en op ons terrein kennen we elkaar toch al
allemaal. Onze relatie met het ministerie van Justitie is ook goed, we
zijn gevraagd daar meer lijn te brengen in allerlei projecten die er
zijn om over veiligheid te rapporteren. Maar we hebben laatst ook een
opdracht van zeven ton van het ministerie geweigerd, omdat we dat te
weinig vonden voor een degelijk onderzoek naar de strafrechtelijke
opvang van verslaafden. Wij blijven self-supporting, onafhankelijk van
onderzoeksopdrachten."
Privacy en effectiviteit zijn de trefwoorden in uw
onderzoeksprogramma.
"Ja, wat dat betreft zijn wij erg goed in kosten-batenanalyses: zijn al
die nieuwe middelen wel zo doelmatig in verhouding tot wat het aan
geld, maar vooral aan privacy en veiligheid kan kósten? Ofwel:
hoe gevaarlijk kan een veiligheidsmiddel zijn? Neem DNA. In theorie
kunnen we het DNA-profiel van alle pasgeboren baby's opslaan. Met de
biologische sporen van een misdrijf kun je dan direct de dader vinden.
Maar je hoeft maar aan de Tweede Wereldoorlog te denken om te weten dat
je met bevolkingsbestanden verschrikkelijke dingen kunt doen. Zaken als
DNA-databanken vereisen dus een wel heel groot en permanent vertrouwen
in de overheid."
DNA wordt de laatste tijd gepresenteerd als een wondermiddel voor het
opsporingsapparaat.
"De verwachtingen bij het ministerie van Justitie zijn inderdaad een
beetje overspannen. Terwijl de eerste criminelen al zijn gesignaleerd
die heel calculerend voorkomen dat ze DNA-sporen achterlaten. Het is
bovendien de vraag of we al voldoende weten van de consequenties om nu
al grootschalig DNA-materiaal van criminelen op te slaan. In Engeland
zijn ze daar al als een gek mee bezig. Maar levert dat ook iets op dat
je met andere opsporingsmiddelen níet kunt gebruiken? Dat moet
nog worden onderzocht. En hoe voorkom je misbruik van al die gegevens?"
Wat nu gepresenteerd wordt als goed voor onze veiligheid, geeft de
overheid vooral veel macht?
"Naar aanleiding van een paar moordzaken die onlangs spectaculair zijn
opgelost dankzij DNA, krijgt de overheid invloed. Ontzettend snel, en
overhaast."
Is dat af te remmen met wetenschappelijk onderzoek?
"Eerlijk gezegd: ik denk het niet. Daarvoor gaat het te snel. Het is
bekend dat de overheid eerst beleid uitvoert, en daarna pas evalueert.
Maar bijsturen kan dus wel. De glijdende schaal voorkomen. Alert zijn
op de particuliere sector: mogen bedrijven wat de overheid mag? Hoe
voorkom je dat DNA-bestanden worden gebruikt voor andere doelen dan de
rechtshandhaving?"
Dat klinkt als damage control.
"Dat is het zeker. Privacy krijgt hoe dan ook een andere betekenis."