Dossier Clinton

Actueel

Transcriptie van Clintons verhoor voor de Grand Jury (17 aug. 1998). Ook als zip-bestand te downloaden.

Starr Report

Clintons reactie op het Starr Report

Clintons tweede reactie op het Starr Report

Monica Lewinsky

Linda Tripp

Paula Jones

Door onze correspondent JUURD EIJSVOOGEL

WASHINGTON, 13 JAN. Voor president Clinton is het een nachtmerrie. Een week voor de plechtige inauguratie waarmee zijn tweede ambtstermijn begint wordt het nieuws over hem gedomineerd door de beschuldiging dat hij zes jaar geleden een ondergeschikte heeft belaagd met ongewenste intimiteiten. Vandaag komt de zaak, waarvan de uitkomst grote politieke gevolgen kan hebben, voor het Amerikaanse Hooggerechtshof.

En de media, die de affaire jarenlang weinig aandacht gaven, hebben hun terughoudendheid nu vrijwel volledig laten varen.

Wat er op 8 mei 1991 precies is voorgevallen tussen de toenmalige gouverneur van Arkansas Clinton en Paula Jones, de vrouw die zegt dat hij zich aan haar heeft opgedrongen, zal het Hooggerechtshof niet proberen te achterhalen. De rechters buigen zich alleen over de vraag of van Clinton geëist kan worden dat hij als president terechtstaat.

Clinton betoogt dat men het presidentschap ondergraaft als hij gedwongen kan worden tijd en aandacht te spenderen aan iedereen die meent een rechtszaak tegen hem te moeten aanspannen. Hij maakt aanspraak op tijdelijke immuniteit en uitstel van het proces tot het jaar 2001, wanneer hij het Witte Huis zal verlaten. Maar Jones, die 700.000 dollar eist, wijst uitstel af omdat herinneringen met het verstrijken van de tijd vervagen en getuigen kunnen overlijden. Naar verwachting doet het Hof tegen de zomer uitspraak.

Het vooruitzicht om in een openbare rechtszitting, of in een geschreven verklaring voor de rechtbank, te moeten getuigen over zijn seksuele gedrag en de gedetailleerde aantijgingen van Jones, zal voor Clinton een schrikbeeld zijn. Maar in de zaak William Jefferson Clinton versus Paula Corbin Jones staan niet alleen grote politieke belangen op het spel. Het oordeel van het Hooggerechtshof kan ook verstrekkende gevolgen hebben voor de constitutionele positie van de Amerikaanse president. Is Clinton, of enige andere president, zolang hij in functie is verheven boven privaatrechtelijke geschillen? Of moet hij als iedere andere burger voor de rechter verschijnen omdat - zoals een lagere rechter het een jaar geleden uitdrukte - de Amerikaanse grondwet nu eenmaal geen monarchie heeft geschapen?

Achter de hoge politieke en constitutionele inzet van de affaire ligt bovendien nog ,,het fascinerende verhaal van een voormalige receptioniste met een laag inkomen die het opneemt tegen de machtigste man van de wereld'', zoals The Washington Post het gisteren uitdrukte. Dat verhaal hebben de Amerikaanse media, op enkele uitzonderingen na, lange tijd niet serieus genomen. Maar sinds de verkiezingen is het tij gekeerd en nu beschouwt een steeds groter deel van de pers, en blijkens opiniepeilingen ook een groeiend deel van het publiek, het verhaal van Jones als geloofwaardig.

Pagina 5: Clintons medestanders: kletspraat

Paula Jones, die nu dertig jaar oud is, getrouwd en moeder van twee kinderen, was in 1991 een alleenstaande lage ambtenaar van de staat Arkansas met een uurloon van 6,35 dollar (ongeveer elf gulden). Op 8 mei van dat jaar werkte ze samen met een collega in het Excelsior Hotel in Little Rock achter de inschrijfbalie van een conferentie over kwaliteitsmanagement, waar gouverneur Clinton een toespraak hield. Ze zou hebben gemerkt dat Clinton, die ze nooit eerder had ontmoet, intens naar haar keek. Kort daarna zou ze door zijn lijfwacht zijn aangesproken met de mededeling: ,,De gouverneur zegt dat je hem knikkende knieën bezorgt''. Weer later kwam de man terug om te zeggen dat Clinton haar graag in zijn hotelkamer zou ontmoeten.

Tussen de lijfwacht, Jones en haar collega zou zich een gesprek hebben ontsponnen over de vraag wat de bedoeling was van het verzoek. Jones aarzelde volgens eigen zeggen, maar hoopte dat Clinton haar een beter betaalde baan zou aanbieden. De lijfwacht zou hebben opgemerkt: ,,Het is ok. We doen dit zo vaak voor de gouverneur.''

Toen ze met Clinton alleen was in zijn suite, zou hij geprobeerd hebben haar tegen haar wil in haar nek te kussen. Clinton zou de ontmoeting zijn begonnen met de mededeling dat hij een goede vriend was van Jones' directe baas. Jones zou de avances hebben afgeweerd, maar hij complimenteerde haar niettemin met haar ,,rondingen'' en betaste haar benen, aldus de officiële aanklacht. ,,Wat doet u?'', zou ze geroepen hebben, en om Clinton af te leiden zou ze naar zijn vrouw hebben geïnformeerd. De gouverneur zou daarop gevraagd hebben of zij getrouwd was. Daarna kwam hij naast haar op de bank zitten, aldus Jones, terwijl hij zijn broek en onderbroek liet zakken en haar vroeg orale seks met hem te bedrijven. Jones zou verschrikt zijn opgesprongen terwijl ze riep: ,,Ik ben niet zo'n meisje''. Daarop verliet ze de kamer. Clinton zou gezegd hebben: ,,Ik wil je niet iets laten doen waar je geen zin in hebt.'' Hij zou haar met strenge blik gevraagd hebben ,,dit onder ons te houden''.

Jones sprak over het voorval met haar collega aan de balie, die heeft getuigd dat Jones na een afwezigheid van zo'n tien minuten trillend en ontdaan terugkwam van de ontmoeting met Clinton. Ook vertelde Jones aan een aantal familieleden wat er gebeurd was, maar aanvankelijk gaf ze er verder geen ruchtbaarheid aan uit vrees dat ze haar baan zou kwijtraken. Ze trad pas naar buiten nadat ze in januari 1994 door een vriendin was gewezen op een artikel in het conservatieve blad American Spectator, over lijfwachten die seks regelden voor Clinton.

Volgens het artikel zou een zekere Paula in het Excelsior Hotel aan een lijfwacht van Clinton hebben laten weten dat ze ,,beschikbaar was om Clintons vaste vriendinnetje te worden als hij dat wil''. Jones, die inmiddels getrouwd was, zei zich daardoor zo vernederd te voelen dat ze van de president een verontschuldiging wilde en een zuivering van haar goede naam. Via-via kwam ze in contact met een aantal conservatieve politieke vijanden van Clinton, die haar hielpen bij het geven van een persconferentie, maar die in de ogen van de pers door hun felle partijdigheid afbreuk deden aan de geloofwaardigheid van haar verhaal. In mei 1994, nadat een poging tot schikking met het Witte Huis op het nippertje was stukgelopen, spande Jones haar rechtszaak aan.

Eind van dat jaar oordeelde een rechter dat Clinton zich niet hoefde te verdedigen zolang hij in functie is, maar de voorbereidende getuigenverhoren zouden wel al kunnen beginnen. Tegen die uitspraak ging beide partijen in beroep. In januari vorig jaar zei het hof van beroep dat de zaak gewoon door kan gaan, een uitspraak waartegen vervolgens weer bij Hooggerechtshof beroep is ingediend. Clinton heeft, à 475 dollar per uur, de vooraanstaande advocaat Robert Bennett ingeschakeld.

Medestanders van Clinton hebben er de afgelopen jaren alles aan gedaan om Jones' verhaal af te doen als kletspraat of een poging tot afpersing. Ze wijzen erop dat twee familieleden van Jones aanvankelijk zeiden haar verhaal niet te geloven. Ook wijzen ze er erop dat er gedeeltelijk naakte foto's van Jones in Penthouse zijn gepubliceerd en suggereren ze een losbandig verleden.

Jones en haar medestanders op hun beurt beweren sterk te staan omdat zij zou kunnen getuigen over ,,opvallende uiterlijke kenmerken'' in Clintons genitale zone. Haar zaak werd sterk geholpen toen in november in het vakblad The American Lawyer een uitgebreid artikel over de zaak verscheen van een gerespecteerd journalist die aanvankelijk sceptisch stond tegenover haar aantijgingen, maar die zijn mening herzag nadat hij een diepgaand onderzoek had gedaan. Vorige week maakte ook Newsweek de draai, in een groot omslagartikel met de kop: Moet ze gehoord worden? Dat Jones voor de foto's die het stuk begeleidden blijkens de bijschriften door een modellenbureau is aangekleed, geschminkt en gekapt geeft aan dat de vrouw die aanvankelijk werd afgedaan als ,,een vrouw met een grote toet haar uit een woonwagenkamp'' niets meer aan het toeval over laat.