Dossier BSE

Nieuws

Wat is BSE?

Maatregelen Europese Unie

Maatregelen Nederland

BSE in het buitenland

Chronologie

Het spook van de BSE drijft de vraag naar paardenvlees op. 'Gebakken paard' is plotseling zo populair in Europa dat de prijs flink oploopt.

Door onze correspondent CAROLINE DE GRUYTER

BRUSSEL, 30 NOV. "Lekker wel hè, een beetje zoet", zegt Stephane. "Ik heb er dit keer knoflook bijgedaan", zegt Nathalie. Op hun borden ligt, tussen een berg puree-uit-een-pakje en wat boontjes, een stuk gebakken paard. In de oude Belgische mijnstreek waar zij wonen, tegen de Franse grens, verkopen veel slagerijen paardenvlees: het traditionele poor man's dinner. "Nu de gekkekoeienziekte in Europa weer is uitgebroken", zegt Stéphane, "kopen we het steeds vaker. Paard wordt alleen wel steeds duurder. "

Geen wonder. Zij zijn niet de enige Belgen die steeds meer paardenvlees eten. Sommige slagerijen en restaurants kunnen de vraag nauwelijks aan. "Als er bij ons vier mensen aan een tafel gaan zitten, bestelt er tegenwoordig zeker eentje gebakken paard." Linda Rock, eigenaar van restaurant De Veehandel, merkt het dagelijks: door de angst voor gekke koeien eten meer mensen paard. In het restaurant, dat pal tegenover het slachthuis van Antwerpen ligt, " stijgt de vraag naar paardenentrecote en paardenbiefstuk de laatste weken enorm".

Vleesgroothandelaren en -importeurs in België bevestigen dat het spook van de BSE de vraag naar paardenvlees opdrijft. Bij Multimeat, een bedrijf dat geïmporteerd paardenvlees uit Noord- en Zuid- Amerika en Australië verkoopt aan distributeurs in heel Europa, kunnen ze "het niet aanslepen". Ook Olivier Kemseke van groothandel Chevideco in Rekkem, die paardenvlees levert aan 750 Europese slagerijen, zegt: "We beginnen krap te zitten." In Frankrijk verkoopt hij 40 tot 45 procent meer dan anders, in Italië 30 procent meer. Fransen en Italianen zijn de grootste paardenvleeseters in Europa. In België (derde op de Europese ranglijst, vooral wegens Italiaanse migranten rond steden als Bergen en Charleroi) begon de groei al eerder: door de hormonen-affaires en de dioxinecrisis steeg de verkoop van paardenvlees in de jaren negentig al met 240 procent. Kemseke zegt dat hij de laatste weken in België vijf procent meer paardenvlees verkoopt. Andere groothandelaars noemen hogere getallen.

De prijzen blijven stijgen, want er is schaarste: paarden worden niet voor de slacht gefokt maar om op te rijden. Hoewel paardenvlees ijzerrijk en mager is, denken veel mensen er niet aan om een 'edele viervoeter' op te eten. Alleen veulens die met een afwijking worden geboren en zieke oude paarden belanden in de pan. Want alleen zij hebben mals vlees - vlees van paarden tussen de één en tien jaar is hard als beton. Dat paarden, zoals sommigen zeggen, het slachtoffer worden van de gekkekoeiencrisis, is volgens Kemseke dan ook een fabeltje: "Het is niet zo dat we nu even gauw extra paarden slachten. En niet alleen omdat die niet te eten zijn. Wie een gezond paard wil verkopen, krijgt er van mij 26.000 frank voor (1.300 gulden) en van een manege of een particulier die erop wil rijden, drie keer zoveel. Die is dus wel gek als hij het dier naar het slachthuis brengt. Dat doet hij alleen als hij alles al geprobeerd heeft."