Door een onzer redacteuren
ROTTERDAM, 21 MAART. De uitspraak van de president van de Haagse rechtbank in kort geding gisteren dat de Amsterdamse student Pavle Bojkovski uit een cd-rom van Koninklijke Vermande gekopieerde wetteksten niet hoeft te verwijderen van zijn website op het Internet, is door beide partijen met instemming ontvangen.

,,We zullen de uitspraak in alle rust bestuderen'', zegt woordvoerder S. van Oostrom namens Sdu, de moedermaatschappij van Vermande. ,,Onze eerste reactie is: we hebben in principe gelijk gekregen. De cd-rom Verzameling Nederlandse Wetgeving is een databank en is als zodanig beschermwaardig. Daar zijn we heel blij mee. Alleen geldt in dit concrete geval dat de Europese databankrichtlijn nog niet is geïmplementeerd, en daarom heeft de rechter hem niet willen toepassen.''

Van Oostrom is niet bang dat deze uitspraak een vrijbrief verschaft om cd-roms met wetteksten te gaan kopiëren. Alle nieuwe cd-roms zullen van een expliciete verwijzing naar de gebruiksvoorwaarden worden voorzien, ook op het beeldscherm. Een gebruiker die dan aan het kopiëren slaat overtreedt die voorwaarden en kan daarom worden aangepakt. Sdu beraadt zich nog op het eventueel instellen van hoger beroep tegen de uitspraak.

De advocaat van student Pavle Bojkovski, D. Visser, reageert eveneens opgetogen op de uitspraak van de Haagse rechtbank: ,,We zijn blij, want we hebben gewonnen. De website mag open blijven. Wel heeft de rechter een signaal afgegeven: als de Europese databankrichtlijn eenmaal is geïmplementeerd mag dit niet meer''. Tenzij de Nederlandse wetgever, net als in de Auteurswet, een uitzondering schept voor wetteksten. De rechter laat doorschemeren dat dit wellicht in strijd is met de richtlijn. ,,Hij legt de zaak in elk geval op het bordje van de Raad van State en de politiek.''

Tijdens de zitting vorige week bij de Haagse rechtbank ontstond discussie over artikel 8 uit een nog vertrouwelijk concept van de Nederlandse invulling van de databankrichtlijn dat het kabinet onlangs naar de Raad van State zou hebben gestuurd. Daarin wordt een uitzondering gemaakt voor wetteksten en jurisprudentie, net als in de Auteurswet.