Wisselkoers

De wisselkoers is de prijs van een valuta uitgedrukt in een andere valuta. We onderscheiden vrij zwevende wisselkoersen en beheerst zwevende wisselkoersen (managed floating exchange rates) en vaste wisselkoersen.

Bij vrij zwevende wisselkoersen wordt de internationale waarde van een munt voornamelijk overgelaten aan het vrije spel van vraag en aanbod op de internationale valutamarkten. Voorbeelden zijn de Amerikaanse dollar, de Japanse yen en de euro.

Bij beheerst zwevende wisselkoersen mengt de centrale bank zich in het prijsvormingsproces. De centrale bank heeft zich ten doel gesteld de nationale valuta met een zekere schommelingmarge te koppelen aan een andere munt, bijvoorbeeld de dollar.

Met behulp van de korte rente kan de centrale bank ervoor zorgen dat de wisselkoers binnen de voorgenomen marge blijft. Ook is het mogelijk dat de centrale bank valuta's koopt of verkoopt om de koers te beïnvloeden (valuta interventie).
Besluit de centrale bank voortaan een lagere koers van de eigen munt na te streven, dan spreekt men wel van een devaluatie. In het omgekeerde geval van een revaluatie.

Tussen de landen die per 1 januari 1999 de Economische en Monetaire Unie (EMU) hebben gevormd bestaan sinds mei 1998 vaste wisselkoersen. De betrokken centrale banken hebben zich verplicht onbeperkt elkaars valuta te zullen kopen tegen de afgesproken koers.

Op 1 januari 1999 is het EMS verdwenen. De meerderheid van de EMS-landen (uitgezonderd het Verenigd Koninkrijk, Denemarken, Zweden en Griekenland) is op die datum toegetreden tot de Economische en Monetaire Unie (EMU). Tot begin 2002 bestaan de nationale valuta's van de EMU-landen nog, maar er is dan wel sprake van vaste wisselkoersen.