|
|
Met jou wil ik wel loungen
Het chique hangen
Loungen is het nieuwe hippe uitgaan. Ineens heeft iedereen er de mond vol van. In het taalgebruik vergaat het 'loungen' zo'n beetje als tien jaar geleden 'leasen': 'Mag ik een sigaret van je leasen?' is nu: 'Met jou wil ik wel effe loungen'. "Kom op", zegt de jonge studente, terwijl ze de bus uitstapt. "We kopen een fles wijn en een zak chips. Gaan we bij mij thuis effe lekker loungen." "Cool", zegt haar vriendin. Een conversatie in een middelgrote provinciestad. De meisjes lopen naar de supermarkt. Ze zien er leuk uit, niet overdreven hip. Gewoon vriendinnen die misschien straks samen naar een video van Titanic gaan kijken. Vroeger zouden ze giechelend en landerig op de bank hangen. Nu gaan ze thuis effe loungen.
Over de herkomst van dat nieuwe uitgaan zijn de meningen verdeeld. Een veelgehoorde theorie grijpt terug op de populariteit van chique hotels ingericht door design-grootheden als Anita Hempel of Philippe Starck, die de laatste jaren overal ter wereld een nachtje slapen met ontbijt in een grote stad hebben verheven tot totally hip. Alleen al het verblijf in de lobby of lounge, waarvoor je ook niet zo'n peperdure kamer hoeft te huren, werd een belevenis. Anderen situeren het begin van het loungen bij uitgaansgelegenheden zonder dansvergunning, die het in een andere sfeer moesten zoeken. En weer anderen zeggen dat het voornamelijk een trend is van vermoeide dertigers, die de house en de pillen en het uitgaan tot de vroege uurtjes niet meer kunnen combineren met kind en carrière. Feit is dat het vooral bij deze generatie aanslaat. Loungen is je op zondagmiddag in een smaakvol en modern met veel makkelijke banken ingerichte uitgaansgelegenheid chilled out & laid-back op een poefje neervlijen. Very dry martini of een glaasje champagne in de hand, sushi mooi gedrapeerd op de lage salontafel, jazzy of anderszins rustgevend muziekje op de achtergrond, beetje socializen, beetje bijpraten met je vrienden. Heel stijlvol. Heel relaxed. En heel makkelijk, want je kunt op tijd weer naar huis.
Maar nu moeten we dus thuis loungen. Zijn we net gewend aan de nieuwste trend in uitgaan, wordt het de nieuwste trend in thuísblijven. Je kunt geen magazine openslaan of het woord spat van de pagina's, van Eigen Huis & Interieur tot Libelle. Vrouwenblad Vriendin kwam vorige maand met de woonreportage 'Lekker lui loungen in je eigen huis' en toonde zelfs een luxe loungemand voor de hond 249. In de Allerhande staan loungehapjes om in eigen keuken te fabriceren. En linoleumfabrikant Forbo Krommenie komt met de Lounge Collection, ook al is niet zo snel duidelijk wat er zo loungy is aan linoleum. Eigenlijk is het niet zo vreemd dat iedereen een graantje meepikt. Eindelijk, vijfentwintig jaar nadat de discobol zijn intrede deed in de tienerkamer, hebben we weer een uitgaanstrend waarmee je thuis iets kan. Houseparty's waren, ondanks de misleidende naam, iets te heftig voor het doorsnee rijtjeshuis. Lounge heeft daarentegen de juiste ingrediënten voor een brede basis: het is rustig en stijlvol, op het truttige af, het is hip voor twintigers, maar ook heel goed bij te benen voor vijftigers, en het schurkt zich behaaglijk aan tegen het cocoonen van de jaren '80 en '90 van de vorige eeuw. Loungen lijkt soms verdacht veel op cocoonen - wordt er niet net zo relaxed op de bank gehangen? - maar voor de goede verstaander zijn er wel degelijk grote verschillen. Cocoonen is veilig wegkruipen in je eigen burcht, muren om je heen, een warm zacht nestje voor jezelf. Loungen gaat om stijlvol feestjes bouwen, en past daardoor meer in deze extraverte tijd, dan in het verlengde ik-tijdperk van de vorige eeuw. Interieurontwerper Paul Alexander Linse, onder meer verantwoordelijk voor de inrichting van de Quincy Lounge in het Amsterdamse Vak Zuid, zegt: "Het verschil tussen een lounge-bank van nu en de hangbank van vroeger is dat hij ook wel lekker zit, maar als je opstaat, is de bank van nu nog helemaal mooi in vorm." Ook Linse heeft te maken met de lounge-trend. "Elke klant wil tegenwoordig een lounge. Of het nu in een kantoor is, in een café of in een huiskamer." De reden hiervoor is een tendens die hij 'informeel formeel' noemt: "Alles wordt een blend. Je ziet steeds meer huiselijke invloeden in zakelijke ruimtes, kantoren worden zachter, wolliger. Tegelijkertijd wordt het huis strakker, representatiever. In beide gevallen moet je er chic kunnen hangen. En loungen is chic hangen." Linse ziet het loungen als iets wat dieper gaat dan een rage. "De gril is voorbij, nu blijft de basis over die staat voor een tijdsbeeld: onthaasten, relaxen. Ik snap dat wel, ik ben 38, ik ben ook onderdeel van dat tijdsbeeld. Ik wil ook rustig praten met vrienden, met de muziek niet te hard en te heavy." Hoe doe je dat nou, thuis loungen? Een rondje woonwinkelen op de Rozengracht in Amsterdam (Wonen 2000, De Kasstoor, Koot) geeft een aardig beeld. Na een tijdje krijg je visioenen van James Bond, na gedane arbeid prettig onderuitgezakt met een stirred, not shaken martini en losgetrokken das op een bank van kleurige eilandjes, met diverse aantrekkelijke dames om hem heen gedrapeerd op poefjes, op een kleedje aan zijn voeten, of staand, losjes converserend, halfzittend op een leuning van een lage sofa. Denk vervolgens Sean Connery en de dames weer even weg en het decor staat er. Die indruk wordt nog versterkt doordat er een flink blik retrostijlen is opengetrokken, met name door kleurige klassiekers uit de jaren zestig en zeventig van bijvoorbeeld Pierre Paulin en Verner Panton, grootvaders van het chic hangen, in ere te herstellen. Een vreemde mix van cool en keurig, met streng geometrische lijnen, afgeronde hoeken, duidelijke kleuren, stevige vormen, lage lijnen. Bij The Frozen Fountain op de Prinsengracht, dé winkel op het gebied van alles wat jong, hip en hoge kwaliteit design is, bekruipt je nog een andere, wildere retro- stemming: het Barbarella-gevoel. Met gifgroen langharig tapijt, knaloranje plastic krukjes, de Pill-poefjes van Jan Melis en zacht licht gevende vliegende schotel-lampjes bekruipt je een ouderwets futuristisch gevoel, als Jane Fonda, loungend in haar eentje. Maar ze hebben er ook de meer nuchtere Metro, volgens Marlies Spaan van The Frozen Fountain dé loungebank (ook gebruikt in de Quincy Lounge), die in losse blokken geschakeld kan worden. De in zachte kleuren opgloeiende wandlamp van Jeremy Lord is volgens haar laatst 'in één keer gekocht met de Metro plus twee zitzakken - ook helemaal in.' Ook de koeienpoefen lopen nog steeds als een speer. 'Effe lekker loungen' is dus geen sinecure. En de vraag is of het thuis eigenlijk wel vol te houden is. Het uitgaans-loungen draait om socialisen, om te zien en gezien te worden. Zoals Paul Alexander Linse zegt, gevraagd naar de do's & don'ts van het loungen: "Als je geen personality bent, gaat het niet. Je moet wel een entrance kunnen maken." Gordijnen open houden dus en je bevallig neervlijen in de loveseat. Niet te ver onderuit. Alleen als niemand je meer ziet: languit op de bank, voeten op de hocker en de ouwe badjas aan. Flesje wijn, zakje chips. Titanic. En dan een beetje ouderwets cocoonen met de gordijnen dicht. THUIS LOUNGEN Benodigdheden: De uitgebreide bank: op de meubelbeurs in Keulen, vorige maand, waagde geen enkel merk het te komen zonder een bank waarvan minstens één hoekelement zo'n lang daybed is. Verder zijn leuningen vaak verstelbaar en/of verplaatsbaar, en kun je naar hartelust de boel uitbouwen door er poefs en hockers aan te schuiven. De Poef dus. En/of De Hocker: laag, verplaatsbaar, multifunctioneel. Kan fungeren als zetel, bijzettafel en voetenbank. "En je kunt er heel chic op hangen en tussen flaneren", aldus Paul Alexander Linse.
De Loveseat: nog een meubelstuk waar geen meubelfabrikant meer omheen kan. Dreigt het meubelstuk van 2001 te worden. Je kunt er met z'n tweeën in, maar de professionele lounger gebruikt hem solo. Linse heeft een interessante verklaring voor het succes: "Zo'n loveseat is ideaal voor hét lounge-accessoire: de tas. Je kunt er shabby chic uitzien, in een Madonna-achtige vale spijkerbroek, maar dan wel met een fantastische tas. En die tas zet je dan naast je in de loveseat."
De Lage Salontafel: voor bij de lage bank. Want alles is laag bij de grond, dat is de grondwet van het loungen.
De Zitzak: weer helemaal terug. Hangmeubel bij uitstek. Volgens de puristen echter te kreukelig om echt lounge te zijn.
Het Harige Kleed: een paar jaar geleden niet te slijten, nu niet meer aan te slepen. Want van de lage bank naar het kleed is maar een kleine glij. En je moet je toch een beetje comfortabel kunnen neervlijen. Hardcore loungers snappen niet wat je met linoleum zou moeten.
Het Flatteuze Licht: nota bene, dat is niet hetzelfde als weinig licht. Onze loungy huiskamer is geen bruine zitkuil uit de jaren zeventig, maar een plaats om gezien te worden. Aangezien de kerngroep geen tiener meer is, wordt echter zacht wit of gekleurd licht op prijs gesteld. Geen gemeen halogeen dus, maar bijvoorbeeld de grote Shadow-lampen van Marcel Wanders. En voor de Barbarella-liefhebbers de lavalampen of vloeistofdialamp van Mathmos.
De Rustige Muziek: heel belangrijk. Niet verontrustend, achtergrondmuziek met kwaliteit. Jazzy mag. Bij de platenzaken ontstaan al aparte lounge-bakken. Toppers van dit moment: 'The K&D Sessions' van Kruder & Dorfmeister, 'Music for Imaginary Films' van Arling & Cameron, 'Shallow and Profound' van Yonderboi en de verzamel-cd 'Chaise Longue'.
Fingerfood: eten is geen hoofdbezigheid. Zoals alles bij het loungen moet het er mooi uitzien en kwaliteit hebben. Oesters, sushi en met chocola gevulde minicanapeetjes zijn aanraders.
De Sophisticated Drankjes: Champagne. Very dry martini's. Sake. De Juiste Kleding: Sixties en seventies. Cocktail. Spijkerbroek met chic vestje. Dasloze pakken. De combinatie mini-jurk en lage poef is riskant. En natuurlijk: de Tas. Liefst de laatste Prada.
De Juiste Houding: relaxed, maar niet onderuitgezakt. Dames: benen bij elkaar. Benen optrekken op bank of loveseat mag. Voor de spiegel oefenen om bevallig op te staan vanuit zeer lage zitpositie. |
NRC Webpagina's
VOORKEUR:
|
Bovenkant pagina |
|