In India wordt heftig gediscussieerd over een nieuw leerplan. Een werkgroep onder de premier bepleit een nadruk op Engels en informatica. Maar de minister van Onderwijs wil vedische wiskunde en astrologie.

Door onze correspondent ANIL RAMDAS

NEW DELHI, 26 APRIL. Het is komkommertijd voor de scholieren van India. De examens en proefwerken zijn al achter de rug en over een week begint de zomervakantie. De tassen zijn lichter en de diepe ernst is van de gezichten verdwenen. De meisjes kuieren gezellig babbelend naar school, de jongens grappen en dollen, trekken aan elkaars uniformen, trappen tegen een blikje en roken heimelijk een sigaret.

Ze hebben dan ook geen idee wat hun boven het hoofd hangt. Want deze zomer zal heftig worden gedebatteerd over wat ze in de toekomst te leren zullen krijgen. Het oude curriculum, vindt de zittende regering, voldoet niet meer. Dat was nog bedacht door de vrijheidsstrijders van de jaren veertig, die vonden dat India een socialistische en seculiere natie moest worden en universele waarden moest nastreven.

Om een nieuw leerplan te ontwikkelen zijn twee werkgroepen ingesteld: een door minister Joshi van Onderwijs en een door minister-president Vajpayee zelf.

De werkgroep van de minister-president bestaat vooral uit industriëlen en zakenlieden. Zij vinden dat het onderwijs maar helemaal moet worden geprivatiseerd. Het idee van openbare scholen is mislukt, zeggen ze, en ze kunnen het staven. De openbare scholen zijn vrijwel gratis, maar groot, chaotisch en archaïsch. En omdat Hindi de instructietaal is, beheersen de leerlingen het Engels slecht, waardoor ze nauwelijks aansluiting vinden in het hoger onderwijs. Veel ouders zijn daarom bereid 100 tot 200 gulden per kind per maand neer te tellen voor een particuliere school, waar uitsluitend Engels wordt gesproken. Bovendien moet het onderwijs gericht zijn op 'training', in plaats van op 'vorming', zoals het oude leerplan wilde. De zogenaamde vormende vakken hebben alleen onrust veroorzaakt. Op de schoolpleinen en universiteits-campussen was men zo druk bezig met allerlei 'ismen', dat de leerlingen en studenten hun toekomst vergooiden met sociale protesten en andere maatschappijkritische vertoningen.

Het is tijd voor een 'nieuwe revolutie', zegt de werkgroep van de minister-president; een nieuw curriculum waaruit 'kennis-werkers' voortkomen, omdat India een kennis-economie aan het worden is. Sociale vakken, maatschappijleer, zelfs kunstzinige vorming worden door de werkgroep overbodig verklaard. Als de overheid deze vakken per se in het examenpakket wil, moet zij die zelf maar verzorgen. Maar het privé-onderwijs moet zich helemaal kunnen toeleggen op wiskunde, Engels, informatica en economie.

De werkgroep die minister Joshi van Onderwijs heeft ingesteld komt met een heel ander plan. Joshi zelf heeft een meer religieuze dan wetenschappelijke achtergrond. Hij is vaker in tempels dan in universiteiten en hij draagt het liefst een lendedoek en een stip op het voorhoofd.

Het voorstel van zijn adviseurs houdt in dat alle Indiase kinderen meer Hindi moeten leren dan Engels, en daar bovenop ook nog Sanskriet. Sanskriet moet een verplicht vak worden op alle middelbare scholen, omdat de beheersing van deze taal buitengewoon nuttig zou zijn voor het maken en begrijpen van computerprogramma's. Naast de moderne wiskunde moeten de leerlingen ook Vedische wiskunde leren, en wat dat inhoudt zal de komende maanden misschien duidelijk worden.

Ook andere Vedische kennis moet worden opgedaan, met name astrologie. Als het aan de werkgroep van de minister van Onderwijs ligt, wordt astrologie in het komende academische jaar een vak waarin men kan afstuderen; vijfentwintig universiteiten in het land hebben hier al instemmend op gereageerd. Op de kritiek in de media heeft de minister intussen fijntjes gewezen op het feit dat er in India geen krant verschijnt, waarin geen dagelijkse horoscoop-rubriek voorkomt.

De adviseurs van de minister van Onderwijs zijn het verder ook niet eens met de gedachte dat de vormende vakken maar moeten worden afgeschaft. Waarden en normen worden op school geleerd, zeggen zij, alleen waren het tot nu toe de verkeerde waarden en normen. In alles wat de kinderen leren, moet vaderlandsliefde voorop staan en godsdienst moet in de plaats komen van de vroegere maatschappijleer. De bestudering van de heilige Ramayana en de Mahabharata zal belangrijker moeten worden dan een vak als geschiedenis of moderne literatuur.

Intellectuelen en onderwijsspecialisten reageerden eerst wat gnuivend op de verschillende plannen, maar nu die serieuzere vormen beginnen aan te nemen, wordt de nervositeit groter. De keus is tussen conformisme en obscurantisme, zeggen ze. En de leerlingen die nu nog zo vrolijk de zomervakantie tegemoet gaan, hebben nog geen vermoeden wat men van hen wil maken: brave werkers en blinde gelovigen.