De neef van Slobodan Milosevic, een berg-Montenegrijn, is fel tegen onafhankelijkheid van Montenegro: "Wij zijn Servië. Dat kan men niet veranderen."

Door onze correspondent

LIJEVA RIJEKA, 23 APRIL. Bezoekers vormen hun handen als een trechter om hun mond en roepen hem, aan de andere kant van het water: Mi-hai-lo! Als de tv niet te hard staat, hoort hij je en komt hij naar buiten. Dan wuift hij en moet de bezoeker met hem praten en drinken.

Mihailo Milosevic woont in de bergen van Montenegro, tegen Kosovo aan. Het is een achtergebleven gebied; de brug is weggespoeld, de weg is afgebrokkeld. Een verkeerde beweging doet een mens in het ravijn belanden.

Koningen, prinsen en presidenten zijn over deze weg gekomen, zegt Mihailo Milosevic. "Maar niemand investeerde ooit in ons." Ook Mihailo's neef liet dat na - al had hij wel de mogelijkheid. Want zijn neef, dat is oud-president Slobodan Milosevic.

De voormalig president van Joegoslavië komt uit deze streek. Zijn vader en moeder waren het mooiste stel uit de regio, zegt Mihailo. "Daarom leverden ze ook zo'n imposante zoon af." Die zoon, hij was volgens zijn neef slechts een keer op bezoek in zijn familiestreek, zou de wereld vele kopzorgen bezorgen.

De inwoners van deze streek zijn pro-Joegoslavië. Ze moeten niets hebben van een onafhankelijk Montenegro. "We zijn allemaal Serviërs", zegt Mihailo trots. "Montenegrijnen bestaan niet." Maar neef Slobodan beriep zich verscheidene malen op zijn Montenegrijnse afkomst. Hij was een Montenegrijn uit de bergen, vertelde hij de Amerikaanse onderhandelaar Richard Holbrooke afgemeten. Berg- Montenegrijnen kunnen vechten.

Mihailo Milosevic zoekt naar woorden. "Maar Slobodan zei ook: Serviërs en Montenegrijnen zijn als twee ogen in een hoofd. En je kunt niet een oog uit iemands hoofd halen." De verkiezingen zijn nog in volle gang, maar Mihailo is overtuigd dat de tegenstanders van de onafhankelijkheid zullen winnen. Die winst blijkt niet haalbaar, maar ze halen wel een lelijke streep door de rekening van de voorstanders.

De argumenten van Mihailo en de andere dorpelingen zijn zonder uitzondering emotioneel. Het gaat om het Servische gevoel, het Servische hart, het Servische land. De economische argumenten van de andere partijen worden aan de kant geschoven. "We zijn Servië. Dat kan men niet veranderen."

Maar de wereld is veranderd. Want op de dag dat de een na laatste Joegoslavische republiek zich in parlementsverkiezingen uitspreekt over afscheiding, zit de man die probeerde de Joegoslavische deelrepublieken met geweld binnen te houden, achter de tralies in Belgrado. En zijn neef Mihailo Milosevic rest niets anders dan de gang naar de stembus.