NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Zelfs Jan Mulder hield in Barend en Van Dorp een pleidooi voor zwijgzaamheid van minister Borst over de euthanasie-pil. "Waarom mag ze haar mening niet geven?", vroeg Frits Barend telkens. Mulder: "Zij heeft toch een totaal andere positie dan jij. Wij kunnen er wel over redekavelen. Maar zij is de minister."

Normaal vraagt Mulder op hoge toon aan een topfunctionaris die hem niet bevalt waarom hij het niet gewoon zegt. Borst had nu eindelijk eens niet ontweken en haar hart uitgesproken. Maar er bestaat een vorm van eerlijkheid die Mulder te ver gaat. Een ethische kwestie, de plooien komen in zijn gezicht, hij gaat preken. Toch was Mulder zwaar bele digd toen spotprenttekenaar Jos Collignon hem bij een eerder gesprek een moralist noemde. Wat is daar tegen? Andries Knevel scoort er hoge kijkcijfers mee en Barend en Van Dorp mag er ook wezen. Duidelijkheid wordt op prijs gesteld. Barend en Van Dorp moet eenzelfde effect hebben op de kijkers als het linkse weekblad Vrij Nederland in zijn succesjaren op lezers in niet-linkse kringen had. Die kijkers en lezers hebben behoefte om zich ergens tegen af te zetten. Een steriele, meningloze presentator gaat sneller vervelen. Welgemikte ethiek doet het niet slecht, zeker in een tijd waar bijna alles op economische waarde wordt geschat.

Mulder is wel een moralist die zorgvuldig peilt hoe zijn mening valt en of hij wel getapt blijft bij zijn vrienden. Hij speelt een rotsvaste overtuiging, begint te roepen en wild te gebaren en dan vlucht hij plotseling in ironie. Grapje. Nee hoor, hij is geen moralist. Kom toch, hij speelt in een trio van moralisten. Over de euthanasie-pil waren de presentatoren het onderling oneens en dat bevalt me beter dan unanimiteit. Barend bleef twijfelen over de euthanasie-pil maar Van Dorp kwam er rond voor uit dat hij het met Borst eens was: "Ik heb zelf ervaren, Frits, dat het soms heel goed kan werken als je het leven kunt beëindigen."

De rotsvaste leden van de rechts christelijke fracties zijn graag geziene gasten in de euthanasie-kwestie. Dit zijn hun hoogtijdagen. D. Stellingwerf van de Christenunie zat bij Barend en Van Dorp het woord te voeren over Borst. In Den Haag Vandaag zag ik de heilige frons van zijn christelijke collega G. van der Vlies. De zware, donkere wenkbrauwen stonden op onweer toen hij sprak: "Ik vond het uiterst ongelukkig dat (Borst) een kruiswoord gebruikte uit het lijdens- evangelie "het is volbracht". Wat moet hij genieten. Eindelijk duidelijkheid. Christenen op de barricade. Ik geef toe dat een debat over de finesses van de stelselherziening aanzienlijk minder leuke televisie oplevert.

Helaas slaagt CDA-fractievoorzitter De Hoop Scheffer minder goed in het overbrengen van een diep gevoelde overtuiging. Hoe hij ook de wenkbrauwen fronst en met de neusvleugels wipt, je denkt altijd dat hij thuis voor de spiegel heeft zitten oefenen en dat hij het niet helemaal meent. Nee, dan is de Christenunie the real thing. Het discussieprogramma Het Referendum had een andere morele kwestie voorgelegd aan het publiek. Over jongeren, op wie de eigen tekorten altijd worden geprojecteerd. Moeten zij geen maatschappelijke dienstplicht vervullen? Presentator Koos Postema was helemaal in vorm en bracht de stelling met verve. Toch was er weinig animo bij de gasten in het programma, zeker niet bij jongeren. Tweede Kamerlid voor het CDA Gerda Verburg en de voorzitter van de CDA-jongeren dachten alleen aan het compromis van een maatschappelijke stage bij opleidingen. VVD'er Henk Kamp vond zo'n dienstplicht te begrotelijk. PvdA-Kamerlid José Smits vond dat eerst die hard werkende middelbare mannen meer vrijwilligerswerk moesten doen. Er waren weinig gasten die uiteindelijk voor stemden. Maar van de kijkers was tweederde voor dienstplicht. Postema was verbaasd. Ik niet. Het was geen algemene peiling maar een aardig inkijkje in de hooggestemde moraal van de RVU- kijker. Waar blijft de bijdrage van de Christen-unie?