Door een onzer redacteuren
Door de spoorwegstaking waren de files vandaag extra lang. Maar ook op de perrons wachtten nog doorgewinterde forensen.

UTRECHT, 5 APRIL. In de hal van het Centraal Station in Utrecht wachten permanent tussen de zeventig en tachtig reizigers. Gemiddelde wachttijd: twee uur. Kopje koffie, kruiswoordpuzzel. Af en toe komt er een nieuweling aangehold. "Opzij, opzij, ik moet de trein naar Nunspeet halen", hijgt een mevrouw. Of: "Waar gaat de trein naar Slagharen?" vraagt een schoolmeester met dertig kinderen van zeven. De wachtenden trekken een wenkbrauw op. Zoveel onwetendheid. Er vertrekken vanuit Utrecht vier treinen per uur. Twee van de vier zijn internationale treinen, uit Keulen naar Amsterdam, of naar Interlaken. De overige twee gaan naar Rhenen, Tiel of Houten en daar heeft niemand wat aan.

De doorgewinterde wachtenden zijn forensen met afspraken. Thuis kunnen ze niets doen, maar ze krijgen ook geen toestemming om een taxi te nemen, naar Den Haag of naar Diemen Zuid. Ze hebben vanmorgen vroeg op de radio gehoord dat er wél stoptreinen rijden. Dus wachten ze op die stoptrein. Met hun mobiele telefoon houden ze contact. Zoals Roel de Heus, manager bij ABP Reïntegratie. Anderhalf uur zit hij op de gevlochten stalen bank. Hij heeft vandaag zes afspraken met klanten in Diemen Zuid. "Misschien zit iedereen hier wel tegen beter weten in. Dat er toch nog treinen rijden, maakt je onzeker. Hoelang wachten is reëel?" Hij hoopt vanmiddag op een lift terug.

Het is elf uur. Guido Boonen, docent echografie aan de hogeschool Eindhoven, moet om vijf uur lesgeven. Hij is om half acht uit Harderwijk vertrokken en miste net zijn rechtstreekse trein. "Ik ben een positivo. Elke dag zijn er ergernissen op het spoor. Leg je erbij neer. Raak niet gefrustreerd." "Dat kan misschien als je voor de klas staat, maar ik heb over anderhalf uur wel een tentamen statistiek", zegt Willemijn Brouwers, student bestuurskunde aan de hogeschool Den Bosch. Ze zit naast Boonen op een stalen bank.

De Shop-Inn op tankstation De Vink langs de A20 doet goede zaken. Rond acht uur staat het vol rond de koffietafel. Automobilisten druppelen binnen, drinken koffie en kijken de file aan. Elf kilometer file tussen Rotterdam en Utrecht, meldt de verkeersinformatie. De collega's M. van Riel en P. van Vliet wachten rustig op een derde collega, die achterin de kilometerslange file zit.

"We nemen het er maar even van, de baas weet toch dat alles vastzit." Ze tappen wat koffie bij en draaien een shaggie. "We zijn speciaal voor de staking om zes uur van huis vertrokken, maar het heeft niet geholpen. Het zit muurvast."

Gefrustreerd springt stagiaire Stella Schaper uit een huurauto. "Ik móét op mijn stageadres in Utrecht zijn", zegt ze. Normaal reist ze met de trein, een auto kan ze niet betalen. "Zo lullig dat ik er niet op tijd ben. Die gehuurde auto is echt een noodoplossing, hopelijk kan ik het ergens declareren."

De parkeerplaats naast het tankstation loopt steeds voller. Om half negen staat het er vol met wachtende automobilisten, die gelaten wachten totdat de file oplost. De radio meldt: "Er staat 380 kilometer file in Nederland, maar de zon schijnt heerlijk."