NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Niet alleen Tom Hanks en George Clooney werden in de films Cast Away en The Perfect Storm door de oceaangolven verzwolgen, ook de kijker leek half te verdrinken in het zoute water dat de naar realisme strevende regisseurs over de zaal uitstortten. Deze twee films hebben de vertrouwde promotionele Hollywood-kreet 'Alsof je er bij bent!' weer ter harte genomen - in sommige scènes helaas enkel als excuus om de nieuwe digitale technieken uit te testen.

56 jaar geleden wisten twee Britse regisseurs met een even simpele als effectieve vondst een storm langs de Schotse westkust na te bootsen die al zijn digitale nakomelingen weg zou blazen: de decors bestaan uit opnames van een woeste zee en worden zo heftig op en neer bewogen dat het lijkt of de twee stilstaande mensen in het studiobootje enorm op en neer gaan. Deze storm vormt het hoogtepunt van de romantische film met de intrigerende titel I Know Where I'm Going (1945).

De zee is in het mooiste zwart-wit gefilmd, met veel tegenlicht en dus veel contrast; het lijkt eeuwig te schemeren aan de Schotse kust. Ook de hoofdpersonen bevinden zich in een psychologische schemerzone. Een zelfverzekerde jonge vrouw uit Manchester heeft de treinreis naar Schotland ondernomen om haar steenrijke verloofde op het eiland Kiloran het jawoord te geven, maar een storm belet haar om de oversteek te maken. In de tijd die ze noodgedwongen aan wal doorbrengt, wordt ze verliefd op de introverte kapitein met pijp die zich over haar heeft ontfermd. Plots weet ze helemaal niet meer waar ze ook al weer zo vastberaden naar toe ging. De duo-regisseurs Michael Powell en Emeric Pressburger, die nog een aantal andere Engelse klassiekers op hun naam hebben staan, beginnen I Know Where I'm Going als komedie, met als terugkerende grap een telefooncel die door Schotse ambtenaren heel handig naast een luid kletterende waterval is geplaatst. Ze schakelen vervolgens geleidelijk over naar ingetogen romantisch drama, enigszins vergelijkbaar met die andere wonderschone film over onmogelijke liefde die rond die tijd werd gemaakt, David Lean's Brief Encounter. Aan de buitenkant zie je niets, maar het stormt in de hoofden van de twee stille geliefden, die met hun bootje langs een draaikolk scheren, maar net niet verdrinken.

I Know Where I'm Going (Michael Powell en Emeric Pressburger, 1945, Engeland), morgen, BBC2, 14.10-15.40u.