NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Chatten op internet heeft iets ouderwets. Mensen leren elkaar niet kennen via het uiterlijk maar door een uitgebreide briefwisseling, nou ja, briefjeswisseling. Pas als die bevalt, proberen ze elkaar te ontmoeten. Nooit gedacht vijftien jaar geleden, dat het geschreven woord zo'n grote rol zou gaan spelen bij het leggen van contacten. Mensen die op straat of in de disco met een wijde boog om elkaar heenlopen, hebben door middel van chatten intensief contact. Standsverschillen, uiterlijke onvolkomenheden vallen weg. Daar komt ook bedrog bij. Mensen die valse identiteiten aannemen, naar het andere geslacht overgaan, zich als alleenstaande voordoen terwijl ze samenwonen. Het kan allemaal op internet.

Veronica's Chat Choice laat dagelijks jonge mannen of vrouwen contacten bezoeken die ze via de chatbox van dat programma hebben opgedaan. De chatter wordt achterin een gesloten bestelwagen voor het huis van een van de drie chat-contacten gezet, terwijl de presentator met de videocamera het huis verkent. Op een beeldscherm kan de chatter de camera volgen, het bed, de zitkamer, de posters aan de muur, de inhoud van de klerenkast. Vooral die tocht door iemands woonstee is interessant. Vorige week zag ik de kamer van een meisje dat aankondigingen uit de televisiegids knipt en op videocassettes plakt. Een detail dat veel over haar perfectionisme zegt. Als climax krijgt de chatter de jongen of het meisje te zien. Als die bevalt, gaan ze met elkaar een weekeinde op stap.

Ik vrees dat die uitjes vaak op teleurstellingen uitlopen. Verbazend wat voor mensen soms bij elkaar worden geworpen. Gisteren was de Brabantse Sander-met-de-bierbuik op zoek naar een slank meisje. De eerste kandidate woonde in Wassenaar en werkte in een Scheveningse winkel voor huwelijkskleding. Ze woonde bij haar ouders op het landgoed en in de huiskamer hing een Van Dijk. Presentatrice Tatum hield hem voor een "plaatselijke schilder". Na het huis bezochten ze de huwelijkswinkel waar zij zich in een witte jurk had gehesen. "Te dik", besloot Sander. De volgende kandidate beviel wel. Tamara had alle rotzooi in haar kamer achter een gordijn geveegd waar de presentatrice niet mocht kijken. Ze omschreef zichzelf als "luidruchtig" en keek teleurgesteld toen de kleinere Sander zich kwam voorstellen. Sander had eerst al verteld dat hij dol was op bungee-jumpen en uitgaan. Op een van die avonden waren hij en zijn broer door tien jongens in elkaar geslagen. Ze waren om hem heen komen staan, hadden hem tegen de grond gewerkt en bleven hem maar om de beurt trappen. Hij had overal kneuzingen, kon zijn hand een tijd niet gebruiken, lag dagen in het ziekenhuis en zat een half jaar thuis. Hij hield van horrorfilms: hoofden die worden afgehakt, ledematen die worden uitgetrokken. Tamara zal een aparte vakantie hebben gehad. Vorige week kon de presentator de chatster Richelle niet vinden. De deur werd opengedaan door haar vriend die verbaasd was dat ze meedeed aan een koppelprogramma. De eenvoud is de charme van dit soort Veronica- programma's. Bescheiden kijkcijfers van rond de 200.000, waaronder veel jongeren. Iets tussen internet en televisie in. Knutsel-tv. Leuk om in al die kamers van jongeren te neuzen. Nooit geweten dat een strakke buik "wasbordje" wordt genoemd. Toch past dit niet op de publieke televisie. Dan gaat het effect verloren. Door al dat omroepgeld worden fouten uitvergroot, terwijl ik van het goedkoop werkende Veronica minder verwacht. Komieken Ruben van der Meer en Horace Cohen deden het leuk in Veronica's pretentieloze Live opgenomen maar eenmaal op de publieke tv produceerden ze de holle monster-komedie Frøland. Het slecht bekeken Waskracht!, dat Frøland in flauwiteiten evenaart, zou het beter doen bij Veronica. De VPRO maakt hooghartig. Gewoon met de camera een ideetje uitproberen. Veronica is de ware proeftuin.