In: 65 theaters

Miljonair Cagewordt wakkerin vreemd bed

Door DANA LINSSEN
The Family Man is een beetje A Christmas Carol, waarin de Wall Street-bankier ontdekt dat er nog meer waardevols is in het leven dan doorwerken tijdens de kerstdagen, en een beetje Trading Places, al is de brave sloeber waarmee de succesvolle neo-yup van plaats verwisselt in dit geval zijn alter ego.

Nicolas Cage speelt de steenrijke playboy Jack die op kerstmorgen wordt gewekt door kinderstemmen in plaats van de gebruikelijke ochtend-aria uit zijn supersonische stereoinstallatie met tijdklok. Téa Leoni is de vrouw met wie hij had kunnen trouwen, als hij niet zoveel jaar geleden zijn carrière had verkozen boven de ware liefde. In het parallelle universum waarin Cage ontwaakt zijn ze echter getrouwd in een tobberig suburbia.

De derde film van regisseur Brett Ratner - eerder maakte hij Rush Hour met Hongkong-actiester Jackie Chan - lijkt te suggereren dat de Amerikaanse droom en dat andere heilige huisje van de familiewaarden twee onverenigbare werelden zijn. Het is het soort moralisme waar iemand met een gedwongen voortijdige midlife crisis als Jack begrijpelijkerwijs liever niet aan toegeeft. Vandaar dat de film uiteindelijk een zoetsappige middenweg presenteert.

Het interessantste van deze verder nogal voorspelbaar uitgewerkte romantische komedie, is z'n tragische hart. Jacks familie en vrienden hebben zo opzichtig níet in de gaten met een andere man van doen te hebben, dat The Family Man onbedoeld meer lijkt te gaan over de routineuze manier waarop mensen met elkaar omgaan, dan over de keuze die ze maken voor de ene of de andere levenswijze. Maar het feit dat Jack zich meer zorgen maakt over z'n Ferrari dan over het feit dat z'n vrienden alleen maar kunnen lachen als hij ze niet herkent en zijn vrouw alleen maar denkt 'daar heb je hem weer' als hij haar begroet met 'ben jij mijn vrouw?!', doet deze conclusie voor de rekening van de toeschouwer komen.

Traditioneel hebben alleen huisdieren en kinderen in de gaten dat er iets niet in de haak is. Al is het gemak waarmee Jacks zesjarige dochtertje aanneemt dat hij een buitenaardse vervanger is voor haar in een ruimteschip gegijzelde vader, wel erg cynisch.