In: 9 theaters

Michael Douglas en regisseur Curtis Hanson trotseren Hollywood

Jointjes als troost voor midlife-crisis

Door HANS BEEREKAMP
In een Hollywoodfilm over een man van voor in de vijftig die lang geleden de Grote Amerikaanse Roman heeft geschreven, maar nu in een diepe crisis verkeert, zou je het volgende scenario kunnen verwachten: de schrijver lijdt onder een writer's block, vergeet zich een tijdje te scheren, laat zich verleiden door een jonge bewonderaarster, hervindt vitaliteit in de confrontatie met een talentvolle student en schrijft in de laatste minuten toch de eerste regels van zijn tweede roman.

Wonder Boys, gebaseerd op een roman van Michael Chabon, had misschien meer succes gehad bij het Amerikaanse publiek als de clichés over midlife crisis, veerkracht en verlossing niet zo weldadig vermeden waren. In feite is het scenario van Steve Kloves veel rijker en staat het dichter bij de realiteit. Michael Douglas, met afzakkende bril en verwaaide haren, lijkt uiterlijk sprekend op Paul Verhoeven in de rol van een universitair docent uit Pittsburgh, die zijn uitgever (Robert Downey Jr.) op bezoek krijgt met de vraag waar die tweede roman toch blijft. De schrijver lijdt aan letterdiarree, want het manuscript bevat al meer dan tweeduizend pagina's, maar er komt geen einde meer aan. De jonge bewonderaarster (Katie Holmes, bekend uit de serie Dawson's Creek) zou graag verleid worden, maar de schrijver geeft de voorkeur aan de bijna even oude vrouw van zijn decaan. Frances McDormand (Fargo) speelt die rol schitterend, met door een onbedoelde zwangerschap opflakkerende, maar gecontroleerde passie en hoop tegen beter weten in. En de talentvolle student (Tobey Maguire) is een labiele fantast, die alle Hollywood-zelfmoordenaars alfabetisch uit het hoofd kent, en op het punt staat zijn Grote Amerikaanse Roman te schrijven over de neergang van zijn docent Douglas. Dan zijn er nog verrukkelijk absurde details, zoals een dode hond in een kofferbak, een jasje dat Marilyn Monroe ooit gedragen heeft, de landerigheid van een literair festival in de provincie, een verwaten bestsellerauteur (Rip Torn) en de echo van een nooit in beeld verschijnende, weggelopen echtgenote.

Wonder Boys is een hartverwarmende, wijze, sfeervolle, geestige en herkenbare tragikomedie over ellende die nooit meer ten goede zal keren, met achter het stuur van een geleende auto verschalkte jointjes als troost. Regisseur Curtis Hanson (L.A. Confidential) durft zijn positie als succesvol Hollywoodfilmer op het spel te zetten met zo'n tegendraads project, en dat geldt ook voor de weinig flatteuze rol van wonder boy Douglas. De echte auteur van dit juweeltje - geflopt, maar de film wordt opnieuw uitgebracht om Oscarnominaties te verzamelen - is scenarist Steve Kloves. Niet alleen schreef hij een effectieve voice-over, maar de hoofdpersoon uit Chabons roman werd opnieuw gemodelleerd tot een broer van de drankzuchtige pianist (Jeff Bridges) in The Fabulous Baker Boys en de dolende gokmachinemonteur (Dennis Quaid) in Flesh and Bone. Met die even dwarse films verwierf Kloves zich in Hollywood de reputatie van een zwart schaap. Dat siert hem, zo blijkt opnieuw uit Wonder Boys.