In:5 theaters

'For My Baby' is Holocaustkitsch zonder contrasten

Door BIANCA STIGTER
Het gebeurt wel dat je een film na jaren nog een keer ziet en er dan iets anders van vindt dan na de eerste keer. Het gebeurt ook wel eens dat je oordeel precies hetzelfde blijft. Drie jaar geleden zag ik For My Baby van Rudolf van den Berg en drie weken geleden zag ik hem opnieuw. Beide keren kwam de term Holocaustkitsch in me op.

Het is een term die je ook zou kunnen gebruiken voor Roberto Benigni's La vita è bella. Dat was een opmerkelijke film, omdat de absurditeit van het gegeven zo contrasteerde met de werkelijkheid. In For My Baby is zo'n contrast niet aanwezig. De film is in alle opzichten overdadig: er zijn overdreven sfeervolle decors, overdreven acteerwerk, en een overdreven volle plot. Het maakt van For My Baby een buitensporige film, af en toe krankzinnige film, die de werkelijkheid volledig overwoekert. Voor die buitensporigheid kun je toch ook wel waardering hebben. For my Baby is in ieder geval geen voorzichtige film.

Rudolf van den Berg won voor de regie van For My Baby drie jaar geleden een Gouden kalf op het Nederlands Film Festival. Door allerlei distributieperikelen wordt de film nu pas in de bioscoop uitgebracht. De film gaat over de gevolgen van de Holocaust voor de tweede generatie. Hij is Engels gesproken en speelt zich af in Wenen. Dat, en in Boedapest waar ook beelden opgenomen werden, bestaat vooral uit donkere binnenplaatsen, geheimzinnige stegen, ruime appartementen en een begraafplaats in de sneeuw. Hoofdpersoon van For My Baby is Daniel Orgelbrand, een joodse caberetier die een zusje heeft, dat al was gestorven voor hij werd geboren. Hannah is tijdens de Tweede Wereldoorlog in een kamp omgekomen. Daniels moeder is nooit over de dood van haar eerste kind heen gekomen. Daniel probeert haar en zichzelf te troosten door af en toe te doen alsof hij Hannah is. Met dit schrijnende gegeven gaat hij laconiek om en dat maakt deze eerste wending in het verhaal droogkomisch met een tragische ondertoon. Uiteindelijk wordt Daniel niet alleen met zijn eigen verleden geconfronteerd, maar ook met dat van de daders. Meer over de plot moet niet worden weggegeven, omdat de film voor een deel als een thriller is opgebouwd. Er gebeurt zoveel in For My Baby dat ik me erin voelde verdrinken. Dat vele wordt steeds vetter aangezet. Alsof je verdrinkt in boter.