NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Soms kom je bij een talkshow een sterk verhaal tegen, waarvan je vermoedt dat de redactie het liever niet uitzoekt. De rolverdeling eist nu eenmaal debat met één voor, één tegen, ongeacht de inhoud van de standpunten.

Gisteren ging Rondom Tien over de ergernissen van kinderloze werknemers over al die verlofregelingen voor ouders. Een moeder vertelde dat ze op haar werk scheef werd aangekeken. Ze had een avonddienst overgeslagen omdat haar kind met koorts door een tekenbeet naar het ziekenhuis moest. Op de dag dat het gebeurde, schikten haar collega's bereidwillig in, maar de volgende morgen vroeg de manager of ze haar werk nog wel belangrijk vond. Daar had Cees Grimbergen wel op mogen doorvragen, maar in plaats daarvan snelde hij naar andere gasten. Was het echt voor het eerst dat ze een avonddienst oversloeg vanwege haar kinderen, of kwam het regelmatig voor? Dan zouden in dat ziekenhuis anderen de onaangename diensten voor haar moeten opknappen. Had haar man niet met het kind naar het ziekenhuis kunnen gaan? Hij had een halve baan, terwijl zij voor zeventig procent werkte. Als je bij een deeltijdbaan vaak extra afwezig bent, dan blijft er maar weinig over.

Het was een belangrijke kwestie omdat - zo werd ook door anderen opgemerkt - de ergernis vooral ouders treft die niet goed kunnen regelen. Het is waar dat Nederland gebrek heeft aan opvangvoorzieningen, te beginnen met overblijfmogelijkheden op de basisschool, maar de combinatie werk-kinderen vergt ook organisatietalent. Dat heeft niet iedereen. Een werkende moeder zei dat niet alleen kinderloze werknemers klagen over te grote afwezigheid van collega's met kinderen maar ook ouders die alles wél goed voor elkaar hebben - ook die moeten inspringen. De tv-discussie was een uitloop van spraakmakende artikelen van Jutta Chorus en veel brieven in deze krant over een zaak waarover tot dan toe alleen werd gefluisterd. De combinatie zorg en werk blijft schikken en plooien. Werkgevers moeten begrip hebben voor thuisproblemen - door de schaarste op de arbeidsmarkt hebben ze dat steeds meer - en werknemers moeten niet overal door dik en dun de boter uit willen braden. Er zat ook een onderwijzeres bij die een proces tegen haar schoolbestuur had aangespannen omdat het zwangerschapsverlof tijdens de zomervakantie viel. Ze vond dat ze recht had op zes weken extra. Ik miste de vraag over al die andere wekenlange schoolvakanties die ze na de zomer nog kan genieten: herfst, kerst, krokus, Paas en Pinkster. Door haar verlof te juridiseren bezorgt ze haar collega's en de klas extra last met nog meer verschillende personen voor de klas, tijdelijke oplossingen en improvisaties. Als die collega's bij het huidige onderwijzerstekort zo letterlijk zouden redeneren, zouden ze de kinderen naar huis moeten sturen. Die ouders zouden zich dan weer op hun werk moeten afmelden en ga zo voort.

Rondom Tien had ook opinies van kinderloze werknemers gepeild, maar de gepresenteerde uitkomsten zeiden weinig. Tussen de dertig en vijftig procent ergerde zich wel aan ouders of moest wel eens voor hen inspringen. Verwondert me niets. Veertig procent van de kinderlozen wilde verlof, net als ouders. Niet echt een percentage om de Tweede Kamer op hol te doen slaan. Ik miste de controlevraag: hoeveel van hen wil gewoon meer vakantie? Ik hoorde de mening dat kinderen een hobby zijn. "Ouders krijgen kinderen omdat ze het leuk vinden", zei een kinderloze vrouw. Zeker waar, maar kinderen zijn er ook voor de toekomst van de kinderlozen. Wie werkt er later voor hen? Een samenleving kan niet draaien op bejaarden of onopgevoede half-wezen. Inschikken voor kinderen is in ieders belang. Vragen waar Grimbergen voor zijn doen te haastig overheen sprong. Iedereen heeft er een uitgesproken mening over, ook de redactie van Rondom Tien, waarvan de eindredacteur net op zwangerschapsverlof was.

( a d v e r t e n t i e s )