Strafschoppen werden een obsessie voor Frank de Boer. "Ik zal voorlopig geen penalty meer nemen", zegt de aanvoerder van het Nederlands elftal.

Door onze redacteur ROBERT MISSET

HOENDERLOO, 16 AUG. Een Amsterdamse ijssalon serveerde na het penaltydrama in de halve finale van het EK voetbal tussen Nederland en Italië een speciale traktatie. Eén bolletje op de hoorn en twee ernaast, het Frank de Boer-ijsje. In de café's werden ranzige grappen verteld in de sfeer van 'Frank krijgt hem er toch niet in'. "Ik heb een paar dingen op internet gezien, die de stemming in Nederland voldoende weergaven", zegt Frank de Boer. "Dat begrijp ik ook wel, geen beter vermaak dan leedvermaak."

Volgens bondscoach Louis van Gaal heeft slechts één speler uit zijn selectie het pijnlijke onderwerp van de gemiste strafschoppen aangeroerd. Dat was niet aanvoerder Frank de Boer, hoewel hij nog dagelijks wordt herinnerd aan zijn flaters in de Arena. "De eerste twee weken maalden die strafschoppen nog door mijn hoofd. Soms schold ik hardop tegen mezelf. Telkens kwam dezelfde vraag terug. Waarom? Waarom koos ik niet voor die andere hoek? Bij een penalty kun je alleen maar falen, het is immers normaal dat je een strafschop benut. De psychologische belasting is zo groot dat je als voetballer slechts kunt verliezen."

Zijn fabelachtige vrije trap in het groepsduel tegen Frankrijk is alweer vergeten. "Niemand neemt het je kwalijk als je een vrije trap vanaf dertig meter naast schiet", zegt Frank de Boer. "Ik raakte de bal perfect, ik gaf hem precies het juist effect mee, waardoor Lama kansloos was. Zo'n doelpunt maakt je groot als voetballer, want het lukt misschien één op de tien keer. Het is ook een kwestie van geluk. Maar een strafschop mag je niet missen."

In zijn hoofd had de 30-jarige libero van Barcelona de eerste penalty uit de strafschoppenserie tegen Italië al gemist, toen hij zich opnieuw bij doelman Toldo meldde. De aanvoerder sjokte naar de strafschopstip alsof hij naar het schavot wandelde. En vijftien miljoen Nederlanders wisten dat het weer fout zou gaan. "Het publiek voelde waarschijnlijk hetzelfde als ik", mompelt Frank de Boer. "De gedachten die door je hoofd spelen, de twijfel, de spanning. Misschien had ik langer moeten wachten zodat Toldo niet kon zien welke hoek ik zou kiezen."

Het zelfbeklag zal de pijn nooit kunnen wegnemen, beseft Frank de Boer. "Ik vind nog steeds dat ik de eerste strafschop tegen Italië goed heb genomen. Maar Toldo is twee meter lang, hij ging fantastisch naar de hoek. Bij mijn tweede poging raakte ik de bal verkeerd. Toen speelden uiteraard psychologische factoren een rol. De Italianen vierden al feest, toen ze met tien man ook de verlenging hadden overleefd, want al na een half uur wisten ze dat 0-0 het maximaal haalbare was. Wij waren toen al mentaal gebroken, terwijl we veel beter waren dan Italië."

Nooit zal Frank de Boer meer zo verbeten oefenen op het nemen van strafschoppen als tijdens het EK. "Heerenveen-coach Foppe de Haan vertelde dat hij Lurling na de training slechts één strafschop laat nemen en die moet dan ook zitten. Dan boots je de spanning veel beter na, want ik ben er inmiddels wel achter dat het zinloos is om veertig penalty's te nemen. Ik schoot er op de training wel eens zes achter elkaar in dezelfde hoek, onhoudbaar. Zo ontstond een geultje naast de penaltystip, waardoor mijn standbeen weggleed. Toen miste ik een strafschop en daarna nog een keer. Vervolgens sloeg de twijfel toe en koos ik voor varianten, waar ik eigenlijk niet achter stond. Zo voerde ik de druk op mezelf slechts op, terwijl ik die bal zonder na te denken met een droge knal achter Toldo had moeten jagen."

Bij Barcelona werden de Nederlandse internationals niet gedold met de 'Hollandse ziekte', al heeft aanvoerder 'Pep' Guardiola zich tegenwoordig ontfermd over de strafschop. "In een oefenwedstrijd tegen amateurs misten Kluivert en Zenden een penalty", zegt Frank de Boer. "Ik kan me voorstellen dat het publiek zich kapot lachte." Maar met geen woord heeft Frank de Boer tijdens zijn onderhoud met bondscoach Van Gaal gerept over de gemiste strafschoppen tegen Italië. "Ik heb het inmiddels wel verwerkt", klinkt het berustend.

Kritiek had de bondscoach wel op de gevoerde tactiek in de halve finale van het EK. "Van Gaal vond dat ik vaker naar het middenveld had moeten opschuiven, zodat middenvelder Phillip Cocu naast de spits had kunnen spelen", vertelt Frank de Boer. "Dan hadden we de Italianen nog meer onder druk kunnen zetten. Helaas kunnen we het niet meer terugdraaien, want ik ben er nog steeds van overtuigd dat we Europees kampioen hadden kunnen worden. Ik heb thuis voor de televisie slechts flarden van de finale gezien. Telkens spookte door mijn hoofd dat wij in De Kuip hadden moeten staan, want ik besef dat ik heus nog wel eens aan die strafschoppen zal worden herinnerd."

Wellicht al op 2 september als Nederland uitgerekend in de Arena zijn eerste wedstrijd in de WK-kwalificatie tegen Ierland speelt. Wie durft zich dan te belasten met de loodzware opdracht het penaltytrauma te doen vergeten, als Oranje een strafschop krijgt toegewezen? Frank de Boer, beslist: "Ik zal die strafschop niet nemen, want het is nu wel duidelijk dat ik geen specialist ben. Als het over twee jaar op het WK weer tot een serie komt, zal ik me vast wel weer melden voor een strafschop. Maar voorlopig hoef ik niet." En met een ironisch lachje: "Ik denk niet dat de spelers staan te dringen als we tegen Ierland een penalty krijgen."

( a d v e r t e n t i e s )