Uitgebracht op huurvideo door RCV

Een aap op de schouder

Door BIANCA STIGTER
Kan een bankrover gelukkig worden met een onderwijzer? Het is een vraag die in de Engelse film B. Monkey door goede acteurs saai beantwoord wordt. De zoete thriller behelst zowel seks in een Parijse hotelkamer als kringgesprekken in een Londense schoolklas als een vuurgevecht in een boerderijtje in de Yorkshire Dales, maar na afloop lijkt het meer alsof je op bezoek bent geweest bij een oude tante.

B. Monkey is het pseudoniem van Beatrice, een Italiaanse schone met een tatoeage van een aap op haar schouder die in Londen de kost verdient met het beroven van juweliers. In een pub ontmoet ze onderwijzer Alan, die 's nachts als dj in een ziekenhuis platen van Django Reinhardt draait. Beatrice wil haar criminele activiteiten opgeven, maar kan zich niet zo gemakkelijk losmaken van de kick die het roven geeft en van haar oude bi- of homoseksuele vriendjes. De hoofdrollen worden gespeeld door Asia Argento (dochter van de Italiaanse horrorkoning Dario Argento), Jared Harris (de Rus uit Happiness en zoon van Richard), Jonathan Rhys Meyers (het hemelse gezicht van de glamrock in Velvet Goldmine) en Rupert Everett (de beste vriend van Julia Roberts in My Best Friend's Wedding en van Madonna in The Next Best Thing). Ze zullen waarschijnlijk allemaal beter worden herinnerd om het tussen haakjes vermelde dan om B. Monkey. Monkey is de eerste film van de Schotse regisseur Michael Radford na Il postino, de Italiaanstalige film over een dichter en een postbode uit 1994 die wereldwijd een groot succes werd. B. Monkey verschijnt bijna overal rechtstreeks op video, nadat hij eerst twee jaar op de plank heeft gelegen. Radford was niet de eerste regisseur die eraan werkte; hij werd gevraagd nadat Michael Caton-Jones met productiemaatschappij Miramax ruzie had gekregen over de casting.

Het lijkt er niet op dat Radfords hart bij B. Monkey lag. Met veel details wordt akelig slordig omgesprongen en de aardige elementen van het verhaal smoren in routine. De seksscènes zouden van de grote liefde van Alan en Beatrice moeten getuigen, maar de fantasieloze, door Britpop vergezelde montage van een aantal vrijpartijen door elkaar heen is eerder een slap koekje bij de thee van tante dan de zinderende kern van de film.