Meat Loaf

In de reeks profielen van eigentijdse sterren deze week Meat Loaf, de omvangrijke rockster die aanvankelijk acteur was, en nu, met films als Fight Club en Crazy in Alabama, bij zijn eerste liefde terugkeert.

Door PIETER STEINZ

Zijn gedenkwaardigste rol tot nu toe speelde hij niet in Fight Club, als de man met de borsten, en zelfs niet in The Rocky Horror Picture Show, als de zingende motorduivel. Wanneer Marvin Lee Aday - Meat Loaf voor fans en vrienden - vandaag ter helle zou varen, zou hij herinnerd worden als de moddervette, peentjeszwetende rockzanger in de videoclip van Paradise By The Dashboard Light (1978). Zwaaiend met een sjaaltje en duetterend met een drie keer zo dun meisje (Carla De Vito) gaf hij de Great American Rock Song vleugels. Hoe afzichtelijk hij ook oogde, met zijn puitenogen en meeschuddende kilo's, hij dwong sympathie af voor het personage dat hij gestalte gaf: een jongen die zich in zijn middelbare-schooltijd één keer had laten gaan en daar de rest van zijn leven voor moest boeten.

Het krankzinnige succes van Paradise By The Dashboard Light, en van het 'conceptalbum' waarvan het liedje afkomstig was (Bat Out Of Hell), maakte van Meat Loaf een superster. Al gauw wist niemand meer dat de in Dallas geboren Texaan (27 september 1947) eigenlijk een acteur was. Vergeten waren zijn jaren bij het New-Yorkse festival Shakespeare in the Park, waar hij onder meer de latere componist van Bat Out Of Hell, Jim Steinman, ontmoette. Vergeten was ook zijn tijd bij de experimentele theatergroep La Mama, waar hij samen speelde met Richard Gere en Mary Beth Hurt. Meat Loaf was hoogstens de man die als Eddie in de Rocky Horror-verfilming van Jim Sharman (1975) een voorproefje had gegeven van de rol van stoere rocker die hij in de popmuziek zou spelen: 'Hot patootie, bless my soul/ I really love that rock 'n' roll!'Aan acteren in de film kwam Meat Loaf pas weer toe nadat zijn popcarrière definitief op een lager pitje was gezet. Dat duurde een tijd, want nadat de roem in de jaren tachtig al flink was gaan tanen, maakte Meat Loaf in 1993 nog een wonderbaarlijke comeback met Bat Out Of Hell II en de nummer-eenhit 'I'd Do Anything For Love', waarvoor hij opnieuw samenwerkte met Jim Steinman. Tot vorig jaar speelde de inmiddels 40 kilo lichtere zanger voornamelijk cameo parts in films als Spiceworld en de truckersthriller Black Dog. Maar toen was hij er weer, in het controversiële Fight Club, tegenover Edward Norton, Brad Pitt en Helena Bonham-Carter. Als lid van de praatgroep voor teelbalkankerslachtoffers, en met twee borsten door de ingenomen steroïden, was hij als vanouds de freak die ondanks alles sympathiek is.

Ook in het nu op video uitgekomen Crazy in Alabama doet Meat Loaf wat er als acteur van hem verwacht wordt; hij speelt de dikke Zuidelijke sheriff zó dat je geen hekel aan hem kunt krijgen. Zijn rol belooft veel voor de toekomst. Misschien voegt hij zich op den duur bij het selecte groepje popsterren (Deborah Harry, Cher, Courtney Love) dat echt kan acteren. Slechts één ding kan hem daarbij in de weg staan: een nieuwe hereniging met Jim Steinman voor Bat Out Of Hell III.

Meer sterren