NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARTIJN MEIJER
Als Harry Mulisch overschat wordt, dan zeker als onderwerp voor humoristen. Alle grapjes over de schrijver zijn al gemaakt en ze herhalen is niet leuk meer - de telefoon in Américain blijft rinkelen maar Mulisch is allang vertrokken naar huis waar hij onverstoorbaar aan zijn volgende meesterwerk schrijft.

Toch waagt in de nieuwe Esquire de Vlaamse schrijver Herman Brusselmans zich aan de 'definitieve Harry Mulisch-studie'. Het is een soort satirische biografische schets, zelfs voor Brusselmans' doen vreselijk flauw. Een voorbeeld: 'De ene pijp na de andere rookte hij op. En dat bedoel ik letterlijk, in die zin dat hij niet alleen de tabak oprookte die in z'n pijp zat, wat overigens normaal is, maar ook de pijp zelf, wat als je het mij vraagt allesbehalve normaal is. Vandaar allicht zijn rokershoest'.

De meeste lifestyle-bladen voor mannen ontbreekt het aan goede, inhoudelijke artikelen. Esquire probeert daar iets aan te doen. Het is dan ook geen blad voor mannen, maar voor heren, die een grapje over Mulisch moeten kunnen waarderen. De licht literaire inslag heeft Esquire gemeen met de Amerikaanse editie, die al zo'n zeventig jaar bestaat. Naast de gebruikelijke reportages op het gebied van mode, reizen en techniek zijn daarin ook boekrecensies en korte verhalen opgenomen. Ook schuwt men in de Amerikaanse Esquire geen verhaal over bijvoorbeeld borstkanker bij mannen.

Wat onderscheidt nu de man van de weledelgeboren heer ('Esquire')? Manieren, en intelligentie misschien? Het omslagartikel gaat in ieder geval over IQ en 'de slimste mensen van Nederland' - eerder al had Esquire de 'tien slechtst geklede Nederlanders'. Het artikel zet de voors en tegens van de IQ-test helder op een rij, met de conclusie dat intelligentie slechts in zeer beperkte mate meetbaar is. Er wordt helaas weinig verteld wat we nog niet wisten, behalve dat acteur Michiel Romeijn de hoogbegaafdste bekende Nederlander is, met een onwaarschijnlijk hoog IQ van 180.

Esquire heeft ook een IQ-test voor de lezers opgenomen. Wel vreemd is dat ze voor de vijfendertig vragen 'een uurtje de tijd' geven, terwijl de meeste testen aan een strikte tijdslimiet van twintig minuten gebonden zijn.

Interessant is Bret Easton Ellis' recensie van de verfilming van zijn boek American Psycho, over een modebewuste beursspeculant Patrick Bateman, die in zijn vrije tijd vrouwen vermoordt. Easton Ellis is vol lof over hoofdrolspeler Christian Bale (hij heeft 'de juiste beschamende ellendigheid'), hoewel Leonardo DiCaprio, die in een eerder stadium geïnteresseerd was in de rol, Batemans karakter 'een soort babyface perversiteit' zou hebben toegekend.

Easton Ellis prijst ook regisseur Mary Harron, die 'duidelijk meer sympathie' heeft voor de vrouwelijke karakters dan Easton Ellis in zijn boek. Harron, die eerder het leven van de militante feministe Valerie Solanas verfilmde, heeft het boek American Psycho, dat destijds hoogst vrouwonvriendelijk werd gevonden, op wonderbaarlijke wijze omgezet in een 'inktzwarte zedenkomedie over mannelijk narcisme'. Hiervoor heeft ze de wreedheden uit het boek moeten afzwakken, iets waartegen Easton Ellis geen bezwaar maakt. Een aantal Amerikaanse recensenten meende echter dat Harrons voorzichtige behandeling van het geweld de film te afstandelijk en te koel maakt. De film leeft daardoor evenzeer aan de oppervlakte als Bateman in het boek.