NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Geen avond kan ik het missen om zeven uur, de dramaserie Finals: een vijfde klas Havo, gefilmd door Iwan Trellu (een pseudoniem van een van de leerlingen), een van de leerlingen.

Het beste programma van jongerenomroep BNN tot nu toe, al wordt de kijker een beetje bedrogen met de suggestie dat het een echte documentaire betreft. Neem de dialoog van gisteren tussen de decaan en leerlinge Kris over beroepskeuze. In een test hebben de leerlingen "belachelijke vragen" ingevuld of ze wel eens de computer van de buren hebben gerepareerd of dat ze wel eens tafeltje-dek-je hebben rondgebracht. Zo te zien heeft geen van de leerlingen dat wel eens gedaan. Decaan tegen Kris: "Buiten het feit dat je actrice wil worden zijn er dan helemaal geen andere beroepen die je ook de moeite waard vindt?" Kris: " Acteren is toch ook een beroep." Decaan: "Natuurlijk is acteren ook een beroep, maar in de tussentijd dat je niet acteert. Er zijn langere perioden.... " Kris: "Nee, dan heb je ook ander werk commercials, of schnabbels.." Decaan: "Dan moet je geluk hebben. Daar moet je mazzel bij hebben..." Kris: "Ik kan ook presenteren, ja hoor, ik zie dat wel zitten." Decaan (berustend): "Dat snap ik."

Jamie lijkt het leuk "om een platenlabel te beginnen en om daar in te werken maar dat komt niet echt uit de test." Een jongen met rood-zwart gestreept haar wil "files bestuderen". "Hoezo?", vraagt de decaan. "Als me niets interesseert, laten we dan dat maar eens doen", zegt hij. Samir voelt de tijdgeest aan want hij wil "iets waar je ontzettend veel geld mee verdient op de korte termijn." "Is dat het enige wat je zoekt met je beroep?", vraagt de decaan. "Ja". De scholengemeenschap waar dit allemaal wordt gefilmd blijft naamloos, maar ik herken het gebouw van het Amsterdamse Nicolaaslyceum, middenin een park langs de snelweg. We zien de rector zeggen dat geen beeld zonder zijn goedkeuring de deur uit mag. Vleiend zijn de beelden niet voor de school maar ze staan wel voor de hedendaagse klas. Het zal op echte Havo's niet anders toegaan. De algehele ongeïnteresseerdheid, de harde grappen van leerlingen ten koste van elkaar en van de leraren, de chaos in de klas, de problemen thuis, de weinige middelen die een leraar ter beschikking staan om de klas te disciplineren. De ongelijke strijd tussen de leraar en de klas is geen reclame voor het vak. Vorige week zag ik een bezoekje aan de mediatheek, waarschijnlijk in het kader van studiehuis. Dat is een goede aanleiding om eens flink te gaan keten. Of ze besluiten collectief te zwijgen op de vragen van de inval-leraar Nederlands. Toch zijn het leuke kinderen en ik kan ze ook begrijpen. Hun neigingen kan ik me van vroeger herinneren, behalve dat ik veel minder kans kreeg om ze uit te leven. De maker, in de serie heet hij Iwan Trellu, die naar de filmacademie zou willen, heeft verhaallijnen gevolgd zodat het iets docusoapachtigs krijgt. Je leert de klas kennen. Rosa heeft het vriendje van haar beste vriendin Tanja afgepikt maar nu zijn ze bezorgd, want hij heeft Pfeiffer.

Het geïmproviseerde theater is overtuigend, maar soms komt het geënsceneerde karakter aan het licht. Op de speelplaats zie ik vaak alleen de klas staan, geen andere leerlingen. Het bijzondere is dat je de klas vanuit de leerlingen te zien krijgt, terwijl een echte documentairemaker altijd van bovenaf kijkt. Je ziet ze tijdens de les heimelijk naar elkaar wenken en ongein uithalen. BNN had er wel duidelijk bij moeten zeggen dat het drama is. Ondanks dat ik mij bedrogen voel door deze schijndocumentaire, zegt de reeks meer over een hedendaagse school dan al die onderzoeken, beleidsplannen en rapporten van Onderwijs. Die zijn net zo goed fictie. Ik wed dat ze die Trellu hebben aangenomen op de filmacademie.