R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Dood in Denver
EDO DIJKSTERHUIS
Toen Things to do in Denver when you're dead uitkwam werd hij door sommigen vergeleken met Pulp Fiction dat net daarvoor in de bioscoop te zien was. Het bijna karikaturale en extreme geweld, de groteske personages en de onconventionele verhaalstructuur de verteller van het verhaal zit gewoon in het café waar de personages in en uit lopen en spreekt ze direct aan doen inderdaad denken aan Tarantino's meesterwerk. Maar terwijl Tarantino met deze stijlmiddelen een ironische afstandelijkheid creëert, kiest regisseur Gary Fleder voor de tragedie. Vanaf het eerste ogenblik stevenen zijn personages af op hun onomkeerbare ondergang. En ze weten dit, waardoor ze iets melancholisch en berustends krijgen. De film lijkt daardoor meer op bijvoorbeeld Leaving Las Vegas waarin de hoofdpersoon zich dooddrinkt, dan op Pulp Fiction, waarin er nog sprake is van winnaars en verliezers. In Fleders film zit iedereen op de dood te wachten en vult de resterende tijd met toepasselijke oneliners. Zoals een Afterlife Advice-klant die zegt: "Het leven is als een mosterdboertje: een kortstondige nasmaak en dan is het over."
Things to do in Denver when you're dead (Gary Fleder, VS, 1995), zondag, 21.35-23.40u.
|
NRC Webpagina's
20 MEI 2000
|
Bovenkant pagina |