NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JAPKE-D. BOUMA
Haar eerste screentest deed Sylvana Simons al in 1992 - op uitnodiging van Veronica's programmadirecteur Lex Harding die haar als danseres zag in Countdown. Maar toch duurde het tot 1995 voor diezelfde Harding haar vroeg als vj voor zijn muziekstation The Music Factory. Simons is het er niet mee eens, maar ziet wèl een verband. "In 1992 was het waarschijnlijk nog wat te vroeg voor een zwarte presentatrice op de Nederlandse tv."

Acht jaar later heeft ze het liever niet meer over haar huidskleur. Het zou geen issue meer mogen zijn, zegt ze, zelfs nu ze nog altijd de enige zwarte vrouw is met een eigen show op de Nederlandse tv. "Ik hoop in de eerste plaats te zijn aangenomen om mijn capaciteiten. Maar aan de andere kant zou ik het ook leuk vinden als een station zich met mij zou willen profileren. Ik ben daar heel dubbel in."

Ze stopte na vijf jaar bij TMF toen ze zich te oud begon te voelen voor de doelgroep 13-19. "Mensen zien mij nog altijd als een jonge wilde meid, maar ik ben ook bijna dertig en moeder van twee kinderen. De kloof werd te groot." Bovendien wilde ze wel eens wat langere presentaties doen dan de voorgeschreven dertig seconden van de ene clip naar de andere. "Voor TMF werkte dat heel goed, maar als je op die stoel zit, raak je er wel eens gefrustreerd over."

Ze gooide het roer om met de Sexquiz on the Beach, een programma dat de publiciteit haalde met beelden van geblinddoekte mannen die op de tast de blote borsten van hun vriendin moesten herkennen. Simons zag het als een manier om haar carrière meer diepgang te geven. "Het was voor mij een ideale leerschool. De overstap van één camera in een studio naar zes camera's en een levend publiek op locatie. Bovendien wist ik dat ik het zó zou kunnen presenteren, dat de kijker niet constant met zijn tenen krom zou staan. Maar ik heb wel meteen tegen SBS6 gezegd dat ik het niet lang wilde doen."

Tegenwoordig presenteert ze De Bus bij SBS6. Temidden van de elkaar soms stijf vloekende kandidaten weet Simons een neutrale waardigheid te bewaren. "Als presentator hoef je niet automatisch het niveau van je gasten aan te nemen", verklaart ze haar rol. "Tegelijkertijd moet je hen ook nooit afvallen. Ik kan het programma maken dankzij hen."

Ze houdt van programma's met 'echte mensen' als De Bus en Big Brother. Van Sex voor de Buch heeft ze geen aflevering gemist. "Het spannende aan dergelijke programma's is dat je er geen controle over hebt. Je kan niets regisseren. Dat maakt het interessanter dan films en series die door anderen zijn bedacht." Misschien is All you need is love iets voor haar als Robert ten Brink weer eens wat anders zou willen? Simons lacht, ze is net in gesprek met SBS6 over haar toekomst na De Bus. "Het is zwaar hypothetisch, maar als ze me dat zouden vragen zou ik daar zeker over nadenken."