NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Peper blijft, nee stapt op om te vechten, want had gelijk, nee had ongelijk, nee Peper had gelijk, nee ongelijk en vlucht met de staart tussen de benen naar Noorwegen, nee gelijk en vecht toch terug.

Peper is gevonden in zijn gammele vakantiehuisje en praat weer voor de camera. De onderzoekscommissie heeft ongelijk. Hij wil dat de gemeenteraad hem voor de rechter daagt, dan kan hij zich vrijpleiten. Zijn vrouw Neelie praat de volgende avond. We zien sfeershots van haar en Bram, gearmd in de zon over een sneeuwpad naar de bergen wandelend. Schande, de raadscommissie had zomaar in de agenda van Peper zitten neuzen en had de verjaardag van Pepers overleden vader ontdekt. Ze heeft het reddende bankafschrift, van heel vroeger, uit de periode van Pepers vorige vrouw. Met dit bewijsstuk komt alles weer goed voor Peper. Maar ik ben het even kwijt. Dat bankafschrift was dus niet voor Neelie's jurk, want die was toen nog getrouwd met ene Smit maar de interviewer Kees Driehuis vroeg toch wel naar haar jurk? Was het bankafschrift dan voor Pepers pak of voor de helikopter? Of had ze daar een bonnetje voor nodig? Nee, het bankafschrift klopt toch niet, zegt Driehuis als hij na het interview eenmaal uit Noorwegen is thuisgekomen en op zijn vertrouwde plek aan de presentatietafel zit, Peper had het pak?, de jurk?, de helikopter? niet terugbetaald. Maar nu hebben de wethouders - twee Roelen met verschillende gezichten - gezegd dat de commissie zomaar de belangrijkste stukken is vergeten. Hoe is dat nou mogelijk: ze plegen één telefoontje en plotseling zijn alle ontlastende bewijsstukken gevonden. Die commissie moet dus helemaal opnieuw beginnen. Maar laat nou gisteren de knockout-slag komen. De gemeenteraad geeft de commissie gelijk. Wethouders smeken nederig om genade en Peper moet zijn eremedaille inleveren. "Voorzitter, er is geen plaats aan de Maas voor een zonnekoning", zegt de PvdA-fractievoorzitter dapper. Maar die zonnekoning was toch allang vertrokken?

Als een minister eenmaal is aangeschoten door belastende feiten belandt zijn geval bij de redacteuren die niets van de achtergrond weten maar zijn gespecialiseerd in RUZIE. Bij ingewikkelder politieke schandalen, Whitewater, Lewinsky, gaat dat ook zo. De inhoud van de beschuldigingen doet er niet zoveel meer toe - te saai en technisch voor tv - maar Het Journaal, Netwerk, Den Haag Vandaag en Nova diepen het conflict op identieke wijze uit. Geen feiten maar stemmingen zoals vechtlust, woede, haat. Hele avonden is de kijker vergast op meer van het zelfde en alleen de camera-invalshoeken verschilden per programma. Wie steunt Peper, wie valt hem af en wat vindt hij er zelf van? Vooral het Journaal liet zich graag mobiliseren en de hype was in Pepers voordeel.

De interviews in Noorwegen veranderden niets aan de zaak, evenmin als Pepers liefde voor de olifanten van Blijdorp maar - ik moet toegeven - ik vind het wel leuk om de slachtoffers vlak voor hun executie in de sneeuw te zien. Omdat interviewer Driehuis weer niet degene is die alles zelf in Rotterdam heeft onderzocht, bleven de beschuldigingen van de Pepers in de lucht hangen. Zo gaat het al een half jaar. De kijker ziet chaos en de publieke televisie weigert journalistieke duiding. De vrienden van Peper worden aangehoord als onafhankelijke nieuwsbronnen. De voorzitter van de Eerste Kamer Korthals Altes kan in het Journaal zeggen dat de procedure tegen Peper niet eerlijk is. Dat is nieuws. Weet de interviewer veel. Pepers advocaat Mentink zegt zomaar dat er 'juridisch' geen reden was tot aftreden van de minister en dreigt met een schadeclaim, voor het eerst in de politieke geschiedenis. Had de verslaggever niet kunnen vragen hoe Mentink denkt te gaan procederen over het politieke vertrouwen in een minister die op burgemeestersdeclaraties moest toezien? Maar dan is de suspense weg. Je had er als kijker niets aan maar spannend was het wel.