Julianne Moore

In de reeks profielen van sterren deze week Julianne Moore, genomineerd voor een Oscar in The End of the Affair en een van de voortreffelijke acteurs in het ensemble van Magnolia.

Door PIETER STEINZ

In hoeveel goede films moet een actrice spelen voordat haar naam bij iedere bioscoopbezoeker een belletje doet rinkelen? Heel wat, als je afgaat op het curriculum van Julianne Moore. De 39-jarige Amerikaanse, die dankzij een felrode haardos en een bleke huid steevast wordt aangeduid als 'pre-rafaelitische schoonheid', had rollen in grote films van onder meer Robert Altman, Steven Spielberg en de gebroeders Coen; toch kan ze zonder lijfwacht over straat en wordt ze naar eigen zeggen vooral herkend uit de televisiesoap As The World Turns waarin ze in de jaren tachtig debuteerde.

Aan de gezegende staat van de bescheiden Moore zal een eind komen wanneer ze aanstaande maandag een Oscar wint voor haar rol als overspelige vrouw in de nog niet in Nederland uitgebrachte Graham Greene-verfilming The End of the Affair van Neil Jordan. En mocht dat niet gebeuren, dan wordt ze in ieder geval een ster in de loop van volgend jaar: onlangs maakten de filmmaatschappijen Universal en MGM bekend dat ze is uitverkoren als opvolgster van Jodie Foster (en tegenspeelster van Anthony Hopkins) in het langverwachte vervolg op The Silence of the Lambs.De als Julie Anne Smith geboren Moore (Fort Bragg, North Carolina, 30 december 1960) moet het net als Foster niet hebben van een mooi gezichtje la Julia Roberts (overvolle lippen en twee Bambi-ogen). In het afgelopen decennium verdiende ze haar sporen met rollen waarvoor imagobeduchte collega's hun neus ophaalden. Zo ging ze in Altmans Short Cuts (1993) met het onderlijf bloot als een ontrouwe vrouw die ruzie maakt met haar man terwijl ze staat te strijken. En in Paul Thomas Andersons Boogie Nights (1997) speelde ze onbekommerd topless een moederlijke pornoster uit de jaren 70. Die rol bezorgde haar de eerste Oscarnominatie.

Gêne is Moore vreemd - het gevolg, zo zegt ze zelf, van een jeugd in Europa, waar haar vader als militair rechter lange tijd gedetacheerd was. Bovendien ziet ze geen been in het vertolken van personages die schattig noch stoer noch sexy zijn. Een van haar beste rollen was vijf jaar geleden in de satire Safe van Todd Haynes, als een rijke Californische die door een absurde allergie steeds dieper wegzakt in het moeras van de alternatieve geneeskunde. Maar ook in The Myth of Fingerprints (een huiskamerdrama van haar partner Bart Freundlich), Cookie's Fortune van Altman en het deze week uitgebrachte Magnolia van Anderson wordt het labielste karakter gespeeld door Julianne Moore.

De lijst van regisseurs met wie de als toneelactrice geschoolde Moore heeft gewerkt - ze speelde ook nog in films van Curtis Hanson, Gus Van Sant en Louis Malle (Vanya on 42nd Street) - is indrukwekkend. Haar geheim is niet dat ze te boek staat als de beste filmactrice ter wereld. Zoals ze begin dit jaar tegen The Times verklaarde: "It's just that I'm really, really good at reading scripts. En dat kun je van de meeste acteurs niet zeggen."

Meer sterren