Na een dans van Fred Astaire valt de werkelijkheid voorgoed een beetje tegen.

Door BIANCA STIGTER

Cole Porter nam zijn voeten in 1934 al op in zijn pantheon van geweldige dingen: in het liedje You're the Top komen ze voor tussen Mickey Mouse en een sonnet van Shakespeare, tussen de Eiffeltoren en camembert. Je vergeet in zijn mooiste dansen bijna dat Fred Astaire een mens is, al is dat bijna wel heel belangrijk. Astaire, geboren als Frederick Austerlitz (Omaha, 10 mei 1899 - Los Angeles, 22 juni 1987), trad als kind al op met zijn iets oudere zuster Adele. In de jaren twintig hadden ze succes op Broadway en de West End. Toen Adele met een Engelse lord trouwde, besloot Astaire, inmiddels 34, zijn geluk bij de film te beproeven. Het resultaat van zijn screentest is legendarisch geworden: "Can't act. Slightly bald. Dances a little", luidde het oordeel.

Astaire danste met Audrey Hepburn (Funny Face) en Cyd Charisse (The Band Wagon), met Judy Garland (Easter Parade) en Rita Hayworth (You Were Never Lovelier), maar het vaakst danste hij met Ginger Rogers. "He gave her class, she gave him sex appeal" zei Katharine Hepburn over het duo dat romantici zowel inspireerde als teleurstelde - de werkelijkheid valt na Cheek to Cheek voorgoed een beetje tegen. Het hoogste haalbare lijken de hoogtijdagen van Ginger e Fred, de Italiaanse imitatoren van het Amerikaanse koppel die Fellini in 1986 in hun nadagen in de gelijknamige film liet zien. Astaire maakte in de jaren dertig met Rogers negen musicals, waaronder The Gay Divorcee, Top Hat en Swing Time. Sommige films waren reprises van shows die Astaire al op Broadway gespeeld had, andere werden speciaal voor hem geschreven. Astaire was als zanger minder dan als danser, maar ook met zijn stem had hij een speciaal talent. Je vergeet dat je naar iemand luistert; het is alsof je alleen het liedje hoort. Cole Porter en irving Berlin schreven graag voor hem. Het perfectionisme van Astaire is legendarisch geworden; hij liet Ginger Rogers repeteren tot haar voeten bloeden. Astaire's dansen zijn geen extravagante composities die alleen door een camera gezien kunnen worden, zoals die van Busby Berkeley. Astaire liet zijn choreografieën het liefst in een single take vastleggen. Behalve in zijn films leeft hij voort in de Astaire-bill, een wet die het hergebruik van oude filmsterren verbiedt zonder toestemming van de erven.

Voor velen zijn de ballroomdansen van Astaire en Rogers de hoogtepunten van hun films. Ik zie hem liever tappend, met haar of alleen. Dan kon hij de wereld zo charmant en zelfverzekerd, zo hoofs en vrolijk naar zijn hand zetten, in top hat, white tie and tails of in een van zijn onvergelijkbaar chique vrijetijdskostuums. Astaire danst in de machinekamer van een schip, op de muren van een hotelkamer en op de wolken boven Washington Square Park. Hij danst met een kapstok, een golfclub, met zijn eigen spiegelbeeld. Misschien was dat wel zijn beste partner.