M E D I A
|
![]()
NIEUWSSELECTIE
|
Hartverscheurende sax-licks
HANS DULFER
Maar dat is niet erg, want wat volgt is ongeveer 6 minuten zinderende wereldmuziek avant-la-lettre met in de hoofdrol flitsende solo's van Bonanza Boys star solist Kid Dynamite. Deze toen al legendarische zanger/saxofonist die, als hij niet in '63 bij een auto ongeluk in Duitsland om het leven was gekomen, vandaag de dag een geduchte concurrent voor Sonny Rollins zou zijn geweest, etaleert in dat intro een serie grommende en spitsvondige solo's die een meer dan perfecte mix zijn van Dynamites Surinaamse afkomst en de speelwijze van de door hem zo geadoreerde godfather van de tenorsax Coleman Hawkins. Pas dán krijgt de omroeper van dienst de gelegenheid om in z'n Avrodiaans alsnog z'n aankondiging van het programma veilig te stellen. Het is niemand minder dan de in die tijd befaamde Lex Braamhorst die de eer te beurt valt om dat te doen. En dat is ook niet mis! Met een even schitterende als bekakte stem waarbij zelfs Harmke Pijpers in het niet zou vallen, vertelt Braamhorst, begeleidt door een pompende piano, dat "we luisteren naar een exotische floor-show. U hoorde zojuist Kaling Bang Bang de noodkreet van iemand die verdwaald is in de jungle. En U maakte niet alleen kennis met de typische volksritmiek van de kaseko, maar ook met zanger saxofonist Kid Dynamite." Dan zwijgt Braamhorst en kan je haast horen dat Dynamite aan z'n haren naar de microfoon gesleept wordt om in hoog Suri-Nederlands de volgende aankondiging te doen. "De Winti dansi is een dans die bij een groot vuur wordt uitgestoken... waarbij de slang wordt vereerd......" Je hoort Braamhorst wachten op wat verdere uitleg die natuurlijk niet komt want met zo'n aankondiging is overduidelijk alles gezegd. Dus volgt weer een schitterende solo van Dynamite over een traditioneel Surinaams muziekschema dat vele jaren later nog eens onteerd zou worden met de hit-tekst 'Grote wasjes, kleine wasjes' maar in deze bewerking haast geniaal klinkt. Als dat afgelopen is probeert Braamhorst het nog eens, maar nu met een andere musicus. "En wanneer we nu de woorden 'badgie meina' tegenkomen dan kunt U ons niet kwalijk nemen als wij als niet- Surinamers hoogstens kunnen gissen naar de betekenis van 'badgie meina'. Maar het is misschien beter om dat te vragen aan een van de Bonanza Boys, Louis Hidalgo, die in het orkest de maracas bespeelt." Met de priemende ogen van Dynamite in de rug stapt de maracasbespeler richting microfoon en verklaart met trillende stem "de badgie meina is een collecte dans. Bij deze dans wordt er onder het collecteren op het ritme van de dans gecollecteerd." Dynamite vindt het dan wel welletjes en zet, zonder zich verder om Lex Braamhorst te bekommeren, in z'n eentje het genoemde collectenummer in met een hartverscheurende sax-lick die tot ver buiten Hilversum gehoord moet zijn, maar dat zou hem uiteindelijk niet meer baten. Jaren na zijn dood werd in Rotterdam nog een straat in een nieuwbouwwijk naar hem vernoemd. Maar de bewoners protesteerden omdat 'Dynamite' zo agressief aandeed. Men veranderde de straatnaam toen maar in z'n echte naam. Arthur Parisiusstraat klonk een stuk degelijker en de bewoners waren weer gerust.
|
NRC Webpagina's
15 NOVEMBER 1999
Een Nederlandse primeur |
Bovenkant pagina |