NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HANS BEEREKAMP
Internationaal beschikt de Amerikaanse regisseur Richard Linklater (Houston, 1961) over enige reputatie als observator van de zinloosheid van het bestaan van tieners en twintigers, maar geen van zijn vijf speelfilms haalde ooit een Nederlands bioscooproulement, behalve tijdelijk Before Sunrise (1995), over een treinontmoeting tussen een Amerikaanse toerist (Ethan Hawke) en een Frans meisje (Julie Delpy). Linklaters fameuze debuut Slacker (1991), vol absurde dialogen op een campus in Austin, Texas, ken ik niet, maar zijn tweede film, Dazed and Confused uit 1993, bevestigt mijn vermoeden dat die door festivalhypes rond 'independent' regisseurs ingegeven reputatie wel eens wat overdreven zou kunnen zijn.

Net als American Graffiti (George Lucas, 1973), waar Dazed and Confused vaak mee wordt vergeleken, is Linklaters film een nostalgische operatie. Alleen is zijn terugblik op de laatste schooldag voor de zomervakantie van 1976 weinig rooskleurig. De puberteit is een hel, zeker wanneer je op je kop gezeten wordt door sadistische oudere leerlingen die genieten van ontgroeningsrituelen. Of zoals een van de jongeren het zelf zegt in de film: "Als ik later met nostalgie terugdenk aan deze periode, herinner me er dan aan mezelf van kant te maken."

Dazed and Confused is vernoemd naar een popsong, maar het is ook een tamelijk vormeloze film, waarin tientallen personages even gevolgd worden, zonder duidelijke dramatische lijn. Achteraf kunnen met veel moeite in sommige van de acteurs latere sterren herkend worden, zoals Matthew McConaughey, Ben Affleck, Parker Posey en Milla Jovovich. Linklater gaf ze zeker niet meer karakter dan de talloze anderen, die onbekend zouden blijven.

Het is moeilijk een film te maken over verveling die zelf niet vervelend is. Dazed and Confused is niet de uitzondering die de regel zou bevestigen.

Dazed and Confused (Richard Linklater, 1993, VS), BBC2, 23.20-0.20u.