NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

PAUL STEENHUIS
Hippies zijn een aanhoudende bron van vreugde. "De sixties is een uitstekende tijd om grappen over te maken", zei Arthur Mathews, schrijver van Britse tv- komedieseries als Father Ted en Big Train, in een recent interview over zijn nieuwe komedieserie Hippies. Daar heeft hij gelijk in: alleen al foto's uit de hippie-tijd, van serieus zwijmelende langharige mannen of vrouwen die ernstig aangeraakt zijn door het love & peace-virus, zijn niet zonder spotlust te bekijken.

Maar misschien komt dat omdat we nu in de sceptischer en wrangere jaren negentig leven: "De jaren negentig, en tachtig en zelfs de jaren zeventig waren gewoon sceptischer dan de sixties," zegt Arthur Mathews. Een van de beste satirische tv-hippies van de afgelopen jaren was uiteraard Neil uit de komedieserie The Young Ones, die met zijn lange Neil Young-haren en zijn eeuwige gitaar een wanhopig naïef en sloom contrast vormde met de punker, student en New- Waver, die alledrie inderdaad sceptischer decennia vertegenwoordigden.

Dat gaf de Young Ones een aangenaam scherpe kant. De satire in de eerste aflevering 'Protesting Hippies' is minder scherp, eerder wat melig. Hippies is een klassieke sitcom waarin vooral een spervuur van verbale grappen in de huiskamer, rond de bank waarop de hoofdrolspelers zitten, voor de comedy moet zorgen. Overigens is die situatie in de huiskamer grappig genoeg. Daar zit de hippie die er graag bij wil horen maar steeds faalt, Ray Purbbs - in Afghaanse jas, uiteraard. Daarnaast zijn beeldschone vriendin Jill Sprint en de wat bekaktere, elitair-dromerige hippie Alex Picton-Dinch. En in de gang staat de verlegen hippie Hugo Yemp.

Ze werken samen aan het krantje Mouth dat de wereld moet veranderen, en zijn in deze eerste aflevering wanhopig op zoek naar een gelegenheid om ergens te kunnen protesteren om de wereldvrede naderbij te brengen. Uiteindelijk kiezen ze voor een schuurpapierbeurs. Hippie Ray Purbbs wil volgens auteur Mathews steeds de wereld veranderen en valt iedere aflevering weer op zijn gezicht. Leuker dan die hoofdlijn in het verhaal zijn eigenlijk de terzijdes, zoals de vrijgevochten vriendin Jill, die zegt dat ze aan de (net uitgevonden) pil is gegaan.

Kees van Kooten heeft al eens gezegd dat Britse humor voornamelijk over klassenstrijd en de over wanhopige strijd der seksen gaat, en dat geldt ook voor Hippies. "Ik ben echt niet aan de pil gegaan om met jou naar bed te kunnen", voegt Jill haar hoopvolle vriend Ray toe. Als halverwege de aflevering een echte Amerikaanse hippie de commune binnenkomt, die zichzelf 'de grootste freak op aarde' noemt, wordt de aflevering echt leuk. Hij heeft koffers handgranaten bij zich, om eens echt actie te voeren, en duikt meteen met Jill in bed om ook daar actie te voeren. Met protestborden natuurlijk, zoals het bord met de tekst 'Herpes' dat Jill ophoudt. Nee, zegt de Amerikaanse hippie en goeroe, dat moet 'Hair Peace' zijn. De bed-in is geboren. Zo hilarisch als Absolutely Fabulous (ook oude hippies) is Hippies nog niet, voor zover je dat al na één aflevering kan zeggen, maar het zit er in wel in.

Hippies, BBC 2, 22.30-23.00u.