NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
The Real World op Net5 over zeven jonge mensen op Hawaii, is spannender dan Big Brother. Gisteren een nieuw woord geleerd: heterofoob. Justin, de militante homo van Harvard, stoort zich aan de conversaties tussen de hetero's. "Als ik tien minuten met die mannen in de kamer zit, dan erger ik me aan die lawaaierige heteroseksualiteit", klaagt hij. Colin reageert: "Ik denk dat hij zich altijd aangevallen voelt. Hij is heterofoob."

Het gezelschap moet een comedy maken en Justin wil alle taal kuisen van incorrectheden. De zwarte rapper vindt dat te ver gaan. Come on, man. Het is een puinhoop in huis. Broeken, bh's, beddegoed slingeren over de grond. Bij Big Brother zag ik Bart gisteren zelfs de ruitjes voor de camera's reinigen. Alles is smetteloos, er wordt veel geknuffeld en gepoetst. Maar de Almeerders zitten ook opgesloten, de Hawaiianen niet. De Almeerders gebruiken 's avonds de maaltijd samen, de Hawaiianen koken in groepjes, voor zichzelf of met een ander erbij. Twee eten niets, want zijn aan de lijn. In Hawaii wordt één keer van bovenaf ingegrepen, als Ruthie dronken in de auto stapt. Big Brother is intensieve menshouderij. Alles wordt door de regie geregeld tot de inhoud van de voederbakken toe. Ieder land krijgt de reality soap die het verdient. Er zijn er zes over in de camera- kijkdoos. Gisteren werd Brabantse Cyrille voor het laatst liefdevol omarmd door degenen die haar hadden genomineerd. Ze was met de andere nieuwelinge, Anouk, op de lijst gezet en ze kreeg wel tachtig procent van de stemmen tegen zich. Logisch, ze was minder voorspelbaar en dat stelt het Nederlandse publiek niet op prijs. Later op de avond nog zo'n contrast, twee uitzendingen die ik tegelijk wilde zien. Zappen van Woody Allens Everyone Says I Love You naar EO's Man/Vrouw over mannengroepen. Allens geestige narcisme combineren met orthodox protestantse mannen die het zelf voor het eerst ontdekken. Mooie combi.

Waar moet ik beginnen? Bij het filosoferen van Allen over degene die haar geliefde verlaat, de leaver en haar emotionele voordeel op de leavee, de verlatene? Dan even door naar René, die niet tevreden is met de evangelische mannenconferentie. Ze zijn gestuurd door hun vrouw om "bepaalde emotionele processen door te maken". Maar René heeft "toch wel het gevoel dat ik gestigmatiseerd word. Het gaat over je werk en je huwelijk en je mag geen grote auto begeren want dat is slecht. Maar het gaat niet over mij, over dingen die ik heb als man." René heeft geen mentor of dominee nodig maar vrienden, die tegen hem zeggen: "René, I have been there. Ruimte geven om te schreeuwen en om niet meteen met antwoorden te komen. Huilen met je."

Woody, gescheiden, is inmiddels met zijn dochter in Venetië aangeland. In het hotel is een getrouwde vrouw en Allen, helemaal in touch met zijn ware emoties, valt meteen op haar uiterlijk. Zijn dochter had via de psychiater van de vrouw haar intieme voorkeuren gehoord en Allen leert die van buiten om haar het hof te maken. Ze houdt van Tintoretto, escargot, antieke schrijfmachines, het eiland Bora Bora en blazen tussen de schouderbladen.

Huib ligt achter bij Woody, want "ik had nooit een model gehad om intimiteit te leren", verzucht hij. "Mijn vader was druk met kerk en werk."

Peter: "Ik was de oudste in het gezin en constant bezig met anderen, met verantwoordelijkheid. Nu ben ik ook weer bezig met verantwoordelijkheid voor vrouw, kinderen en vrienden. Ik liep mijzelf te vergeten. Ik vind mezelf niet zoals ik zou willen zijn". Maar Luc: "Mannen moeten zich meer aanpassen aan de vrouw. Zij komt ook heel vaak met een hulpvraag."

Woody zie ik uitblazen na een hevige vrijpartij. Ze is veroverd. "Dat was ongelofelijk, wat je allemaal hebt gedaan. Absoluut perfect", zegt ze. Maar Woody repeteert zijn hofmaak-instructies. "Nou, maar ik heb gestreeld, terwijl ik een zuigzoen had moeten geven", zegt hij. "Mijn excuses."