NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARK DUURSMA
Als uitnodiging voor debat had ik 'm wel vaker gehoord, maar het blijft een aardige vraag. Stel dat u in de tijd kunt reizen. U belandt in een Weens koffiehuis in 1909 en treft daar een berooide aspirant-schilder die al twee keer is afgewezen bij de Academie voor Schone Kunsten. U weet dat deze man later onheil over de wereld zal brengen. Doet u gif in zijn Schnapps of niet?

De vijf studenten uit The last supper grijpen naar het gif. Ze zijn links, ze willen een betere wereld en ze zijn bereid om daar wat meer aan te doen dan 'het kopen van diervriendelijke mascara'. Dus nodigen ze elke zondag iemand uit wiens ideeën ze verafschuwen. Aan tafel verschijnen een homohater, een pro-lifer, een Farrakhan- aanhanger, een anti-milieu-activist en nog zo wat rechts ongeregeld. Ze krijgen wijn met arsenicum en worden begraven in de tuin. De tomaten groeien harder dan ooit.

Regisseur Stacy Title vond haar idee te leuk om het serieus te nemen. Ze strooit met lijken, maar het moet toch vooral een komedie blijven. Daarmee reduceert ze haar personages tot karikaturen en haar film tot een opgerekt geintje dat beter in twintig minuten verteld had kunnen worden. En dan zonder moraal: dat het daadkrachtige idealisme van de studenten nogal dubieus is, wordt wel erg duidelijk. Al is het wel grappig dat iemand onder de tomaten verdwijnt omdat ze Catcher in the Rye een slecht boek vindt. En vooral in het begin, als ze nog cynisch mag zijn, is Cameron Diaz erg leuk.

The Last Supper (Stacy Title, VS, 1995), Net5, 20.30-22.20u.