M E D I A
|
![]()
NIEUWSSELECTIE
|
Stijgers en dalers
MICHEL KRIELAARS
Net op tijd heeft premier Kok aangevoeld dat er een alternatief moest komen voor de vrijdagse ministerraad. In een interview in Vrij Nederland wijst hij zijn collega's de weg naar het licht. Weerbaarheid en saamhorigheid moeten in het vervolg centraal staan: "Het gaat erom dat je als samenleving tegen een stootje kunt." En ook moet het afgelopen zijn met partijpolitiek gedoe, want anders gaat het echt fout met het kabinet. "Ik vind dat politici wat minder met zichzelf, wat minder met elkaar en wat meer met de mensen en de toekomst van het land bezig moeten zijn", aldus een ontspannen Kok over het cynisme van zijn collega's. Verder laat hij zich uit over zijn ervaringen tijdens de Kosovo-oorlog, de dagkoers van GroenLinks en het toekomstig leiderschap van de PvdA: "Er is geen eierwekker voor". De Groene Amsterdammer denkt daar anders over nu Kok heeft gezegd dat de 21ste eeuw voor hem niet zo hoeft. Zou Kok inderdaad 'op' zijn, zoals sommige kranten beweren? In een dubbelportret zet het weekblad de potentiële troonopvolgers, Ad Melkert ('de witte motor') en Johan Stekelenburg ('de kroonprins'), op de weegschaal. Ze blijken even zwaar voor het leiderschap, zij het ieder voor een andere PvdA. Melkert is de kampioen van een 'vernieuwde' PvdA en de fractiediscipline. Jammer alleen dat hij het 'charisma van een diepvrieskip' heeft. Stekelenburg daarentegen is de lieveling van zowel het volk als de intelligentsia, een working class hero van de romantische sociaaldemocratie die pleit voor het herstel van een rooms-rode coalitie met een snufje GroenLinks, aldus de Groene. Twee maanden na de Nacht van Wiegel en twee dagen na het brainstormen op het Catshuis inventariseert Elsevier de winnaars en verliezers op en rond het Binnenhof. Stekelenburg is de grote afwezige en Melkert een duidelijke 'daler': "Hij is jezuïtisch slim, maar zal nooit een grote kudde leiden." De politieke balans die het weekblad opmaakt is schrijnend: alleen de ministers Korthals, Netelenbos, Herfkens en Brinkhorst en de staatssecretarissen Remkes en Benschop behoren tot de stijgers. De anderen kunnen zich maar beter permanent aan brainstormen overgeven om hun imago te verbeteren. "De roem van het poldermodel is stilletjes vervlogen. Er kwam niets voor in de plaats", zo concludeert Elsevier. De GroenLinkse Kamerleden komen er nog het best vanaf. Hun hoop is dus gevestigd op Stekelenburg. Een andere stijger is de kersverse Europees Commissaris Frits Bolkestein, al was het maar wat zijn nieuwe salaris betreft (ƒ25.000 netto per maand). Elsevier voorziet echter grote problemen voor Bolkestein als hij zijn verzet tegen een Europese belastingharmonisatie niet opgeeft. En wat moet hij dan? Bolkestein is tenslotte een man van deze tijd, die ondanks het overschrijden van de pensioengerechtigde leeftijd van geen ophouden weet. De 67-jarige VVD- veteraan ontbreekt dan ook ten onrechte in het dubbeldikke nummer van HP/De Tijd waarin de rusteloosheid van ons bestaan centraal staat. Winkelen op zondag in Amsterdam voor hebzuchtige, reeds alles bezittende landgenoten, drie keer trouwen en steeds maar nieuwe kinderen verwekken voor rusteloze mannen, het altijd en overal bellen met de mobiele telefoon, het thuis beleggen per computer, heel Nederland is bang om ook maar iets te missen. Misschien ging minister Van Boxtel daarom wel op zijn hoofd staan: de wereld ziet er vanuit die positie altijd veel leuker en leger uit.
|
NRC Webpagina's
15 JULI 1999
Levensgeluk |
Bovenkant pagina |