NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Als interviewer ben je gezegend met een jongetje als Roger. Ik schatte hem een jaar of 11. Nadenkende blik onder een donkere krullenkop. Nauwkeurig ging hij in op de vragen die de presentatrice, Dr. Loes, hem stelde. Het ging over pesten. Dat was hem ook wel overkomen. "Als ze mij pesten, zeg ik wat terug. Als zij dan wat zeggen tegen mij, zeg ik weer wat terug en dan zegt hij weer wat terug. Zo krijg je een kringloop en dan denk ik waar ben ik mee bezig en dan loop ik weg en ga ik wat anders doen". Hier sprak een kleine rationalist.

Dr. Loes vroeg of hij veel vriendjes had. "Nou niet echt veel, nee", antwoordde hij afgewogen. "Maar het is ook niet zo dat ik buitenstaander ben. Ik doe wel gewoon mee aan voetballen, projecten op school en dat soort dingen."

Dr. Loes ging verder. Pestte hij nog anderen? Waarom wordt niet iedereen gepest? Let de school erop? "Er wordt echt veel aan gedaan", zei Roger en hij somde wat maatregelen op. En had het geholpen? "Ja, heel eventjes", was het afgemeten antwoord.

In Dr. Loes praat een witgejaste Loes Luca in een rode schoolartsenbus met kinderen. Eigenlijk worden de kinderen gefopt met een verborgen camera, want ze denken met een echte schoolarts van doen te hebben. Pas achteraf geven ze hun goedkeuring, zoals de passagiers van het programma Taxi, waar Luca vroeger chauffeerde. Door een fout ontbrak die toestemming een keer, las ik in de Volkskrant.

De formule is volgens mij geoorloofd, want de kinderen worden in hun waarde gelaten. Luca treft de juiste toon, niet neerbuigend maar ook niet te meegaand. En ze vraagt door. Vernederingen komen naar boven. Een zwart jongetje werd voor aap uit gemaakt, een meisje voor kankerchinees. Soms hoor je ouderen terug in de reacties van kinderen. Ouders zeggen dat de kinderen zich niets van het pesten moeten aantrekken of dat ze een 'flinke poeier' moeten geven aan de pester. Dat lukt niet altijd, zeggen de kinderen. De school heeft graag dat een gepest kind naar de leraar loopt. Dat doet niet elk kind. Wat voor kinderen worden gepest? "Goeie vraag. Gewoon kinderen, maar heel anders dan ons", zegt een meisje. Vorige week ging het over echtscheiding. Sommige kinderen waren nog verontwaardigd, anderen min of meer gewend. Ik zag een meisje met wegdraaiende ogen herhalen wat haar ouders tegen haar hadden gezegd over de scheiding. Ze begreep het duidelijk niet en geloofde het ook niet helemaal. "Gedachten veranderen en ook gevoelens. Alles verandert", zei ze loyaal.

Om de zinnen te verzetten wisselt Luca af met spelletjes. Een veel gepest jongetje dat militair wil worden (interessante combinatie van feiten) krijgt een helm en een plaksnor en roept 'geef acht'. Met andere kinderen zingt en danst ze. Tussendoor doet ze wat klein komisch werk. Gisteren deed ze een stotterende moeder die vertelde hoe ze vroeger gepest werd. Soms is het te snel achter elkaar gemonteerd. Onverstaanbare uitspraken van verschillende kinderen achter elkaar. Dat is niet te volgen. Hoewel het programma om negen uur wordt uitgezonden, is het geschikt voor kinderen. Echt voor volwassenen is het op Luca volgende Hoera, een Kind!. De titel zegt het al, het kind wordt gepresenteerd als uitweg, als wondermiddel voor volwassen problemen. Vorige week een heroïnehoer die dankzij een baby helemaal was afgekickt en een nieuw bestaan was begonnen. Tijdens de zwangerschap had de moeder nog gebruikt. Gelukkig was er niets met het kind aan de hand, bleek na medisch onderzoek. Nu had ze een moeizaam bestaan als bijstandsmoeder. Ze stond onder streng toezicht van de overheid. Niet echt een aanrader.

Gisteren werden onder anderen twee ouders gevolgd die na de zware weg van kunstmatige inseminatie en IVF eindelijk een tweeling hadden gekregen. Waarom hadden ze doorgezet? "Je zit nu eenmaal in de molen", zei de moeder. Hulscher verzuimde te zeggen dat IVF meestal mislukt. Ze bleef veilig aan de blije oppervlakte.

Maar soms gaat het niet, zou Roger wijselijk zeggen.